Gerald Ford: verschil tussen versies
| Regel 37: | Regel 37: | ||
In 1948 stelde Ford zich verkiesbaar om lid te worden van het Huis van Afgevaardigden. Ford wist de verkiezingen te winnen door werkers aan hun deur op te zoeken. Ook bezocht hij boerderijen en fabrieken. Tussen 1949 en 1973 zou afgevaardigde zijn namens het 5e kiesdistrict van [[Michigan]]. Ford was een redelijke progressieve Republikein. Zo stemde hij voor de [[Voting Rights Act of 1964]]. Ook zat hij in verschillende commissies, waaronder die voor defensie. Na de moord op [[John F. Kennedy]] was Ford een van de leden van de [[Warren-commissie]]. Deze commissie deed onderzoek naar de dood van Kennedy. Ford deed onderzoek naar het leven van [[Lee Harvey Oswald]], de man die Kennedy vermoordde. Gedurende deze periode had hij veel contact met de [[FBI]]. | In 1948 stelde Ford zich verkiesbaar om lid te worden van het Huis van Afgevaardigden. Ford wist de verkiezingen te winnen door werkers aan hun deur op te zoeken. Ook bezocht hij boerderijen en fabrieken. Tussen 1949 en 1973 zou afgevaardigde zijn namens het 5e kiesdistrict van [[Michigan]]. Ford was een redelijke progressieve Republikein. Zo stemde hij voor de [[Voting Rights Act of 1964]]. Ook zat hij in verschillende commissies, waaronder die voor defensie. Na de moord op [[John F. Kennedy]] was Ford een van de leden van de [[Warren-commissie]]. Deze commissie deed onderzoek naar de dood van Kennedy. Ford deed onderzoek naar het leven van [[Lee Harvey Oswald]], de man die Kennedy vermoordde. Gedurende deze periode had hij veel contact met de [[FBI]]. | ||
| + | [[File:Mr._and_Mrs._Ford_and_Nixon_13_Oct_1973.jpg|left|300px|thumb|Nixon en Ford samen met hun vrouwen.]] | ||
In 1965 werd Ford gekozen tot de leider van de Republikeinse minderheid in het Huis van Afgevaardigden. Dit kwam na het grote verlies dat de Republikeinen leden in 1964. Ford was een fel tegenstander van de [[Vietnamoorlog]]. In 1966 wonnen de Republikeinen veel zetels. Volgens Ford kostte de Vietnamoorlog te veel geld en was het vechten het niet waard. Nadat [[Richard Nixon]] president werd speelde Ford een grote rol in het aannemen van wetten over natuurbescherming. Ford was een geliefde fractievoorzitter, mede doordat hij niet van aanvallen hield. | In 1965 werd Ford gekozen tot de leider van de Republikeinse minderheid in het Huis van Afgevaardigden. Dit kwam na het grote verlies dat de Republikeinen leden in 1964. Ford was een fel tegenstander van de [[Vietnamoorlog]]. In 1966 wonnen de Republikeinen veel zetels. Volgens Ford kostte de Vietnamoorlog te veel geld en was het vechten het niet waard. Nadat [[Richard Nixon]] president werd speelde Ford een grote rol in het aannemen van wetten over natuurbescherming. Ford was een geliefde fractievoorzitter, mede doordat hij niet van aanvallen hield. | ||
Versie van 7 dec 2021 12:51
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
| Gerald Ford | |
|---|---|
| |
| Gerald Ford | |
| Naam voluit | Gerald Rudolph Ford |
| Geboren | 14 juli 1913 |
| Geboren te | Omaha, Nebraska |
| Overleden | 26 december 2006 |
| Overleden te | Rancho Mirage, Californië |
| Gehuwd met | Betty Ford |
| Partij | Republikeinse Partij |
| Religie | Episcopalisme |
| Functie | 38e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 9 augustus 1974 |
| Aftreden | 20 januari 1977 |
| Voorganger | Richard Nixon |
| Opvolger | Jimmy Carter |
| Functie(s) | |
| 38e president van de Verenigde Staten 40e vicepresident van de Verenigde Staten Afgevaardigde van Michigan | |
Portaal  Politiek
| |
Gerald Ford was de 38ste president van de Verenigde Staten tussen 1974 en 1977. Ford was al eerder vicepresident onder president Richard Nixon. Nadat Nixon aftrad als president volgde Ford hem op. Eerder was hij al afgevaardigde namens de staat Michigan.
Ford werd vicepresident in 1973 nadat Spiro Agnew aftrad na een schandaal. Ford was hiermee de eerste vicepresident die door de Amerikaanse Senaat gekozen werd. Een jaar later brak het Watergateschandaal uit, waarbij president Nixon beschuldigt werd van het afluisteren van de Democraten om de verkiezingen van 1972 te winnen. Nixon trad hiervoor in 1974 af en werd opgevolgd door Gerald Ford. Ford verleende vervolgens amnestie aan Nixon, waardoor Nixon niet aangeklaagd kon worden en vrijgesteld werd van zijn misdaden. Ford was vrij kort president en was ook nog eens vrij onpopulair. Bij de verkiezingen van 1976 verloor hij van de Democraat Jimmy Carter, die hem een jaar later opvolgde als president.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Gerald Ford werd geboren op 14 juli 1913 in Omaha, Nebraska. Hij was de zoon van Dorothy Ayer Gardner en Leslie Lynch King Sr. Kort na zijn geboorte gingen zijn vader en moeder uit elkaar. Ford woonde bij zijn moeder en zij nam hem mee naar Oak Park, Illinois. Later verhuisde het gezin naar Grand Rapids in Michigan, waar hij en zijn moeder in hetzelfde huis als zijn opa en oma woonde. Volgens Ford gingen zijn ouders uit elkaar vanwege huiselijk geweld. Zijn vader sloeg namelijk zijn moeder. Zijn vader dreigde zelfs zijn moeder te vermoorden. Zijn moeder zou later hertrouwen met een nieuwe man, Gerald Rudolff Ford. Ford is naar deze man vernoemd en hij was ook zijn vaderfiguur. Hierdoor kreeg hij ook drie broers.
Tijdens zijn jeugd was Ford erg goed in sport. Op de middelbare school zat hij in het voetbalteam en was hiervan zelfs aanvoerder. Later ging hij naar de universiteit van Michigan, waar hij ook aanvoerder werd van het voetbalteam. Onder zijn leiding won het team twee jaar achter elkaar. Ford studeerde in 1935 af met een diploma in economie. Hierna ging hij naar Yale, waar hij rechten ging studeren. Ford tekende hier een petitie om de Verenigde Staten neutraal te houden in de Tweede Wereldoorlog. Vanaf 1940 ging hij zich met de politiek bemoeien en werd lid van de Republikeinse Partij. In 1941 studeerde hij af.
Bij de marine
Na de aanval op Pearl Harbor schreef Ford zich in bij de Amerikaanse marine. Een jaar later werd hij opgeroepen om te dienen in de Tweede Wereldoorlog. Hij vertrok naar Annapolis, Maryland voor een training. Ford moest dienen op zee voor de bescherming van de Grote Oceaan. Hij zorgde voor veiligheid tijdens de landingen op de Noordelijke Marianen en vocht in de slag in de Filipijnse Zee. Hoewel het schip waarin hij zat niet beschadigt werd door de aanval van de Japanners, werd het wel getroffen door een orkaan. Hierdoor moest het schip gerepareerd worden en was de militaire dienst van Ford afgelopen.
Afgevaardigde en vicepresidentschap
In 1948 stelde Ford zich verkiesbaar om lid te worden van het Huis van Afgevaardigden. Ford wist de verkiezingen te winnen door werkers aan hun deur op te zoeken. Ook bezocht hij boerderijen en fabrieken. Tussen 1949 en 1973 zou afgevaardigde zijn namens het 5e kiesdistrict van Michigan. Ford was een redelijke progressieve Republikein. Zo stemde hij voor de Voting Rights Act of 1964. Ook zat hij in verschillende commissies, waaronder die voor defensie. Na de moord op John F. Kennedy was Ford een van de leden van de Warren-commissie. Deze commissie deed onderzoek naar de dood van Kennedy. Ford deed onderzoek naar het leven van Lee Harvey Oswald, de man die Kennedy vermoordde. Gedurende deze periode had hij veel contact met de FBI.
In 1965 werd Ford gekozen tot de leider van de Republikeinse minderheid in het Huis van Afgevaardigden. Dit kwam na het grote verlies dat de Republikeinen leden in 1964. Ford was een fel tegenstander van de Vietnamoorlog. In 1966 wonnen de Republikeinen veel zetels. Volgens Ford kostte de Vietnamoorlog te veel geld en was het vechten het niet waard. Nadat Richard Nixon president werd speelde Ford een grote rol in het aannemen van wetten over natuurbescherming. Ford was een geliefde fractievoorzitter, mede doordat hij niet van aanvallen hield.
In 1973 moest de vicepresident van Nixon, Spiro Agnew, opstappen. Agnew werd verdacht van belastingontduiking en corruptie. Tegelijkertijd begon het Watergateschandaal aan het licht te komen, maar Nixon ontkende hier schuldig aan te zijn. Nadat Agnew opstapte werd voorgesteld dat Ford de nieuwe vicepresident werd. Ford werd namelijk als neutraal persoon gezien. De Senaat ging hiermee akkoord en Ford werd vicepresident op 6 december 1973. Toch zou zijn vicepresident niet lang duren. In het jaar daarna werd steeds meer over het Watergateschandaal duidelijk. Steeds meer leek het erop dat Nixon schuldig was en zijn positie leek onhoudbaar. Men was een afzettingsprocedure aan het starten tegen Nixon en het was duidelijk dat Nixon het niet zou overleven. Hierop besloot Nixon om op te stappen op 9 augustus 1974. Ford werd hierover een paar dagen eerder op de hoogte gebracht. In anderhalve week tijd werd hij klaargestoomd voor het presidentschap. Een paar maanden nadat hij vicepresident werd, werd hij president van de Verenigde Staten.
Presidentschap
Ford werd president, na het aftreden van Nixon. Niet lang daarna verleende hij voormalig president Nixon gratie, zodat Nixon niet naar de gevangenis hoefde. Dit was een besluit wat niet goed in de goede aarde viel bij het Amerikaanse volk.
In 1975 trok Ford zijn Amerikaanse troepen terug uit Vietnam, alwaar de Vietnamoorlog toen hevig woedde. Het Amerikaanse volk had indertijd nog steeds economische geldproblemen, omdat de oorlog in Vietnam (die gestart was door zijn voorganger Lyndon B. Johnson) veel geld had gekost. In 1976 stelde hij zich verkiesbaar voor nog een ambtstermijn, maar werd verslagen door de democraat president Jimmy Carter.
Op Ford werden twee moordaanslagen gepleegd, die allebei mislukten.
Latere leven
In 1980 was Ford bijna de running mate van Ronald Reagan geworden (dus zodoende bijna zijn vicepresident), maar Reagan zag er van af toen bleek dat Ford meer bevoegdheden wilde. Reagan koos uiteindelijk voor George H .w.Bush, waardoor Ford politiek failliet was. Daarna ging hij de regering weer in en was een van de weinige die tegen de afzetting was van president Clinton.
Ford werd later die jaren goed bevriend met Jimmy Carter, de oud-president die hem in 1976 met de Amerikaanse presidentsverkiezingen versloeg.
Op 26 december 2006 overleed Gerald Ford, na tot twee keer toe een beroerte te hebben gehad. Ford werd 93 jaar oud. Op 3 januari 2007 werd hij begraven.
Nagedachtenis
Imago
Gerald Ford was de enige president en vicepresident, die niet door middel van verkiezingen gekozen werd. Ford had de status als open en betrouwbaar politicus en werd daardoor door de Senaat tot vicepresident gekozen. Slechts enkele maanden later werd hij president doordat Nixon opstapte. Ford wordt het best herinnert voor zijn beslissing om Nixon een pardon te geven. Historici zijn verdeeld of dit een goede beslissing is geweest. Tegenstanders van zijn beslissing vinden dat Nixon vervolgd had moeten worden. Voorstanders vinden het goede beslissing, aangezien het land door moest. Het Watergateschandaal zorgde voor minder vertrouwen in de politiek en zorgde voor veel spanningen. Ford wilde het land stabiliseren. Ford was slechts twee jaar president en heeft tijdens deze twee jaar vrij weinig gedaan. Hierdoor is het moeilijk een oordeel te geven over Ford.
Het beeld van Ford is ook beïnvloed door comedy-shows, waaronder Saturday Night Live. Dit programma beeldde Ford vaak af als goedgelovig en dom. Een bekend incident waar Ford bekend om staat is dat hij uitgleed op de trap van een vliegtuig in Oostenrijk. Dit werd gefilmd en gepersifleerd door Chevy Chase. Hierdoor kwam Ford ook als onhandig over, hoewel hij een vrij goed atleet was.
Vernoemingen en monumenten
- Een standbeeld in het Capitool in Washington D.C..
- Gerald R. Ford Airport in Michigan.
- Gerald R. Ford Presidential Museum in Michigan.
Zie ook
