James Monroe
| James Monroe | |
|---|---|
| |
| James Monroe | |
| Geboren | 28 april 1758 |
| Geboren te | Westmoreland County, Virginia |
| Overleden | 4 juli 1831 |
| Overleden te | Albany, New York |
| Gehuwd met | Elizabeth Monroe |
| Partij | Democratisch-Republikeinse Partij |
| Religie | Episcopalisme |
| Functie | 5de president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 4 maart 1817 |
| Aftreden | 4 maart 1825 |
| Voorganger | James Madison |
| Opvolger | John Quincy Adams |
| Functie(s) | |
| 5de president van de Verenigde Staten 7de minister van Buitenlandse Zaken 8ste minister van Oorlog Ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk 12de & 16de gouverneur van Virginia Ambassadeur in Frankrijk Senator voor Virginia | |
Portaal  Politiek
| |
James Monroe (Westmoreland, Virginia, Verenigde Staten, 28 april 1758 - Albany, New York, 4 juli 1831) was tussen 1817 en 1825 de vijfde president van Amerika. Monroe diende het Amerikaanse leger tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de laatste van de Founding Fathers die president werd. Monroe was lid van de Democratisch-Republikeinse Partij.
Monroe was verschillende keren ambassadeur en was gouverneur van Virginia. Onder president James Madison werd hij eerst minister van Buitenlandse Zaken en vervolgens minister van Oorlog. Monroe volgde Madison op na de Oorlog van 1812, waarin voornamelijk Washington D.C. weer opgebouwd moest worden. Hij kreeg te maken met een economische crisis in 1819, maar bleef desondanks erg populair. Monroe is bekend vanwege de Missouri-compromis, die stelde dat er altijd evenveel slavenstaten als vrije staten moesten zijn. Als er nieuwe staten toetraden moest hier rekening mee worden gehouden. Daarnaast is de Monroedoctrine naar hem vernoemd; de afspraak dat de Verenigde Staten zich niet met de Europese politiek zouden bemoeien. Ook werd onder Monroe de staat Florida van de Spanjaarden aangekocht en kocht hij Liberia voor de vrijgelaten slaven. Hierdoor is nog altijd de Liberiaanse hoofdstad Monrovia naar hem vernoemd.
De regeerperiode van Monroe wordt vaak The Era of Good Feelings genoemd, aangezien de Amerikaanse politiek alles via onderhandelingen probeerde op te lossen.
Levensloop
Jeugd en de Amerikaanse onafhankelijkheid
James Monroe werd geboren in 1758 op het landgoed van de familie in Virginia. James Monroe's vader had een kleine plantage. Na de dood van zijn vader erfde hij het, inclusief een aantal slaven. Monroes familie kwam uit oorspronkelijk uit Schotland en Wales en emigreerde naar de Verenigde Staten. Ook stamde hij af van de Franse Hugenoten (protestanten), die naar de Nieuwe Wereld gevlucht waren uit angst voor vervolging in Frankrijk. Toen Monroe 11 jaar oud was ging hij voor het eerst naar school. Hij deed dit slechts 11 weken per jaar; de rest van het jaar moest hij helpen op het land. Gedurende deze tijd werd hij vrienden met John Marshall, die later een belangrijke Amerikaanse politicus werd. In 1772 overleed zijn moeder en in 1774 overleed zijn vader. Beide lieten hem land en slaven na. Monroe was toen 16 jaar oud en stopte met school om voor zijn jongere broertjes te zorgen. Zijn oom kwam vervolgens bij hem wonen als ondersteuning.
Via zijn oom kon Monroe uiteindelijk studeren aan het College of William and Mary. Hier kwam hij in aanraking met ideeën van de Amerikaanse Revolutie, waar hij erg enthousiast over was. Monroe ontmoette de belangrijke inwoners van Virginia, waaronder George Washington, Thomas Jefferson en Patrick Henry. Toen de Engelsen de belastingen verhoogden na de Boston Tea Party, raakte Monroe betrokken bij de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Amerikaanse Revolutie
Zie Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In 1776 stopte Monroe zijn opleiding en voegde zich bij het Amerikaans leger. Monroe van luitenant in de campagne in New York en New Jersey. Ook vocht hij in de slag bij Trenton, nadat admiraal Washington de Delaware had overgestoken. De aanval was erg succesvol en gaf de oorlog nieuwe hoop. Monroe raakte in de oorlog goed bevriend met Marquis de Lafayette, een Franse edelman die in de oorlog vocht aan de Amerikaanse zijde. Monroe deed dienst in de campagne bij Philadelphia. Nadat de Britten Savannah hadden belegerd, keerde Monroe terug naar Virginia. Hij wachtte hierop een brief van Washington of Alexander Hamilton om terug te dienen in het leger. Dit duurde uiteindelijk zou erg lang, dat Monroe zijn studie vervolgde. Hij ging rechten studeren en werkte voor gouverneur Thomas Jefferson.
Toen de Britten meer macht kregen in het zuiden, verplaatste Virginia zijn hoofdstad naar Richmond. Monroe stond Jefferson bij tijdens deze verhuizing. Jefferson maakte Monroe kolonel van de troepen van Virginia. Monroe ging echter naar huis toe en vocht niet in de Britse aanval op Richmond. Ook vocht hij niet in de aanval op Yorktown. Monroe was gezien als de laatste veteraan van de onafhankelijkheidsoorlog. Dit is niet helemaal waar, aangezien Andrew Jackson op 13-jarige leeftijd ook vocht in de oorlog. Jackson vocht echter niet in het Amerikaans leger, maar in de troepen van Virginia en wordt daarom doorgaans niet meegerekend.
Interesse in de politiek
Monroe werd in 1782 lid van het Huis van Afgevaardigden van de staat Virginia. Tegelijkertijd was hij lid van het Continental Congress, dat de voorloper van het Amerikaans Congres was. Monroe was voorstander van een uitbreiding van de Verenigde Staten naar het westen, waar hij zich voor uitsprak. Zijn invloed zorgde voor de creatie van het Noordwestelijke territorium, grofweg waar de staten Wisconsin, Illinois en Michigan nu liggen. Monroe werd tijdens deze periode vrienden met Thomas Jefferson en James Madison. Monroe legde de nadruk meer op zijn studie van rechten en werd advocaat namens de staat Virginia. Hij wilde de Articles of Confederation hervormen, maar kon de conferentie in Philadelphia niet bijwonen. Deze conferentie leidde uiteindelijk tot de Amerikaanse grondwet. Om de grondwet aan te nemen moest eerst de meest bevolkte staat, Virginia, deze aannemen. Monroe woonde de conferentie waarop Virginia de grondwet aannam wel bij. Hoewel Monroe tegen de grondwet was, werd deze alsnog aangenomen.
.jpg)
Monroe wilde aanvankelijk afgevaardigde worden namens het 5e district van de staat Virginia, maar in de verkiezingen werd hij verslagen door James Madison. Na de dood van senator William Grayson werd Monroe gekozen als degene die tot de volgende verkiezingen zijn plaats innam. Kort hierna werd Monroe lid van de Democratisch-Republikeinse Partij. Monroe werd tevens een van de Amerikaanse supporters van de Franse Revolutie. In 1794 stelde George Washington Monroe aan als de Amerikaanse minister in Frankrijk. Op deze manier hoopte Washington de banden met Frankrijk goed te houden. Door zijn invloed wist Monroe ervoor te zorgen dat Marquis de La Fayette en Thomas Paine bevrijd werden. Ook sloot hij een verdrag met de Franse regering, waardoor de Amerikanen o.a. de Franse stad New Orleans mochten gebruiken.
In 1799 werd Monroe de nieuwe gouverneur van Virginia en zou dit blijven tot 1802. Monroe hervormde onder meer het transport en het onderwijs. In 1800 brak er een slavenopstand uit tegen Monroe. De slaven wilden Monroe gevangennemen in ruil voor vrijheid. Deze opstand werd echter snel onderdrukt. Monroe sprak support uit voor Thomas Jefferson in 1800, die de verkiezingen won. Monroe werd met Robert Livingston naar Frankrijk gestuurd om de aankoop van Louisiana te onderhandelen. In 1805 trok Monroe naar Spanje voor de aankoop van Florida. Spanje was op dat moment een satellietstaat van Frankrijk en stelde hoge eisen. De Amerikanen wezen dit af en pas later in 1819 werd Florida onderdeel van de Verenigde Staten. Jefferson bood Monroe aan om gouverneur van het Louisianaterritorium te worden, maar Monroe weigerde dit. In 1803 werd Monroe ambassadeur naar Groot-Brittannië. Monroe ging hier een nieuw handelsverdrag met de Britten onderhandelen, maar dit viel in het water.
Minister
In de verkiezingen van 1808 weigerde Monroe om James Madison te steunen in zijn strijd om het presidentschap. Desondanks wist Madison alsnog om het presidentschap te winnen. Monroe weigerde te spreken met Madison tot aan 1810. In 1811 werd Madison opnieuw gouverneur van Virginia, maar na vier maanden werd hij minister van Buitenlandse Zaken in de regering van president Madison. Tegen die tijd werden een heleboel Amerikaanse schepen aangevallen door de Fransen en Britten. Frankrijk en Groot-Brittannië waren met elkaar in oorlog als onderdeel van de oorlogen van/tegen Napoleon. Zowel de Fransen als de Britten dachten dat de Amerikanen de vijand steunden, al waren de Amerikanen zelf neutraal. President Madison besloot op dit moment om de Britse kolonie Canada aan te vallen, aangezien hij dacht dat de Britten te druk bezig waren met de Europese oorlogen. Hij had dit mis en dit leidde tot de Oorlog van 1812.
De oorlog ging enorm slecht, maar Monroe wist binnen korte tijd om de Amerikaanse marine te versterken. De minister van oorlog was opgestapt, waarna Monroe minister van Oorlog werd. Monroe stelde dat de oorlog hopeloos was en er zo snel mogelijk vrede gesloten moest worden. John Quincy Adams was ondertussen naar Gent gegaan voor de onderhandelingen, die leidden tot een einde van de oorlog in 1815. De onderhandelingen waren echter nog bezig toen in 1814 Washington D.C. in de brand werd gestoken door de Britten. Monroe stuurde generaal Andrew Jackson naar het zuiden, wat leidde tot een grote Amerikaanse overwinning in de Slag om New Orleans. Kort hierna was de oorlog afgelopen. Madison kon toentertijd zich voor nog een termijn verkiesbaar stellen, maar zowel Madison als Monroe wilden dit niet. Monroe stelde zichzelf verkiesbaar voor de verkiezingen van 1816. Door de oorlog was zijn tegenstander, de Federalistische Partij, volledig ingestort Monroe kon hierdoor gemakkelijk de verkiezingen winnen.
President van de Verenigde Staten
In 1817 werd Monroe beëdigd als president van de Verenigde Staten. Zijn presidentschap staat bekend als de Era of Good Feelings, aangezien de Amerikanen erg verenigd waren en samen oplossingen probeerden te vinden door compromissen. In 1819 brak er in de Verenigde Staten een grote economische crisis uit. Deze werd veroorzaakt doordat de Britten hun producten dumpten op de Amerikaanse markt voor hele lage prijzen, aangezien ze ze in Europa niet meer kwijt konden. De gebeurtenis heet de Panic of 1819 en zorgde ervoor dat Amerikaanse bedrijven niet op konden tegen de Britse bedrijven. De economische crisis duurde tot aan 1821, maar had geen invloed op Monroes populariteit. In 1820 werd Monroe geconfronteerd met een tweede probleem. Missouri wilde een staat worden. In die tijd waren er veel spanningen omtrent slavernij, maar Monroe wist dit op te lossen door evenveel vrije staten als slavenstaten hebben. Monroe had daarom Alabama, Illinois en Mississippi opgenomen. Missouri wilde een slavenstaat worden, waardoor de balans verbroken zou zijn. Monroe overlegde met alle staten en samen kwamen ze tot de Missouri-compromis. Maine, dat toen onderdeel was van Massachusetts, zou als vrije staat worden opgenomen gelijktijdig met Missouri. Afgesproken werd dat iedere keer een slavenstaat en een vrije staat op hetzelfde moment werden opgenomen. Daarnaast was er een bepaalde lijn waaronder geen vrije staten mochten worden opgenomen en waarboven geen slavenstaten mochten worden opgenomen.
Ondertussen was het Spaanse Rijk in verval, waardoor de Spaanse koloniën in Latijns-Amerika een voor een onafhankelijk werden. Monroe steunde deze nieuwe landen, zoals Mexico, Argentinië en Chili. Monroe introduceerde de Monroedoctrine, die bedacht was door zijn minister van Buitenlandse Zaken, John Quincy Adams. De doctrine stelde dat de Verenigde Staten zich niet moesten bemoeien met de Europese conflicten en de Europese landen zich niet moesten bemoeien met het Amerikaans continent. De Verenigde Staten waren een voorbeeld voor de nieuwe landen in Amerika en werden door de Verenigde Staten gesteund en erkend. De Monroedoctrine bleef tot aan het einde van 19e eeuw een belangrijk principe in de Amerikaanse politiek. Door het verzwakken van het Spaanse Rijk wist Monroe in 1819 de Spaanse kolonie Florida te kopen van Spanje. Hoewel Monroe ook een bod deed op Cuba, weigerden de Spanjaarden dit te verkopen. Ook stichtte hij het land Liberia, waar bevrijdde slaven naartoe werden gestuurd.
Om de economie te steunen liet Monroe de infrastructuur verbeteren en uitbreiden. Ook liet hij het navigeren op de Mississippi en andere rivieren verbeteren. Ook onderhandelde hij met het Verenigd Koninkrijk om de Canadees-Amerikaanse grens recht te trekken. Een klein stuk Amerikaans grondgebied werd hiervoor aan Canada gegeven in ruil voor een stuk Canadese grond. Hierdoor kwam de grens te liggen op de 49e parallel, waar het nog altijd ligt. Ook wist hij een verdrag met Rusland te maken. In 1820 won Monroe de verkiezingen met gemak, waardoor hij een tweede termijn kreeg. Monroe was een enorm populaire president en kon een derde termijn dienen als president. Monroe wilde dit echter niet. Al sinds Washington was het de traditie dat een president maximaal twee termijnen zou dienen. Dit was een afspraak en geen wet. Pas in de jaren 1950 zou dit wettelijk worden vastgesteld. Monroe werd in 1825 opgevolgd door John Quincy Adams.
Latere leven
Na zijn presidentschap keerde hij terug naar Virginia en verbleef op zijn grondgebied Monroe Hill. Dit landgoed is nu onderdeel van de Universiteit van Virginia. Om zijn schulden te kunnen betalen verkocht hij grote stukken land. Hij kreeg verschillende keren bezoek van zowel Marquis de La Fayette als John Quincy Adams. In 1830 overleed zijn vrouw, waarna hij naar New York City verhuisde. Aan het einde van zijn leven begon zijn gezondheid achteruit te gaan. Op 4 juli 1831 overleed Monroe uiteindelijk aan de gevolgen van hartproblemen en tuberculose. Hij werd begraven in New York, maar in 1858 werd zijn graf verplaats naar Richmond, Virginia. Hier ligt hij in de zogeheten President's Circle, waar andere presidenten begraven liggen.
Nalatenschap en imago
Reputatie
Monroe wordt gezien als een van de betere presidenten die de Verenigde Staten gehad hebben. Zijn beslissing om zich niet met de Europese politiek te bemoeien, de zogeheten Monroedoctrine, was waarschijnlijk zijn beste beslissing. De Verenigde Staten richtten zich hierna enkel op de expansie op het Amerikaanse continent, voornamelijk naar het westen. Ook werd het territorium Florida opgenomen onder Monroe en werden de grenzen met Canada, toen een Britse kolonie, vastgelegd. Hierdoor ontstond een periode van stabiliteit, waardoor de Verenigde Staten zich konden opbouwen.
Over de Missouri-compromis wordt verschillend gedacht. Historici prezen Monroe dat hij steun zocht bij alle toenmalige staten voor de compromis. De compromis zorgde ervoor dat elke keer een slavenstaat en een vrije staat gelijktijdig werden opgenomen als nieuwe staten. Hierdoor zouden er altijd even veel slavenstaten als vrije staten zijn. Dit zorgde ervoor dat geen van de twee kanten de meerderheid zou krijgen. Toentertijd werd gedacht dat deze compromis voor altijd zou gelden, maar ruim 30 jaar later zou de compromis van 1850 komen, vervolgens de Kansas-Nebraska Act en uiteindelijk de Amerikaanse Burgeroorlog waarin de slavernij officieel werd afgeschaft.
Slavernij
Monroe had vele slaven, waarvan een deel als zijn staf diende tijdens zijn presidentschap. Monroe was voorstander van de slavernij. Toen Virginia probeerde de slavernij af te schaffen, stelde hij dat de slaven terug naar Afrika gebracht moesten worden. Monroe was bang dat de slaven in opstand kwamen tegen hun voormalige slavenhouders. Monroe was al eerder het doelwit geweest van een poging door slaven om heen te kidnappen. Het complot werd echter ontdekt en Monroe greep hard in. Tussen de 26 en 35 slaven werden om het leven gebracht. Een slavenopstand was de grote angst van veel slavenhouders. Hierdoor stelde Monroe dat het beter was om bevrijde slaven terug te sturen naar Afrika.
Dit is ook precies wat Monroe gedaan had. Hij was lid van de American Colonization Society. Deze vereniging maakte koloniën buiten de Verenigde Staten voor bevrijdde slaven. Onder Monroe werd hierdoor het Afrikaanse land Liberia gesticht. De hoofdstad van Liberia, Monrovia, is daardoor naar hem vernoemd.
Monumenten en vernoemingen
- Monrovia, de hoofdstad van Liberia.
- Verschillende plaatsen in de Verenigde Staten heten Monroe.
- Mount Monroe in New Hampshire.
- Monroe Park in Richmond, Virginia.
- In 1923 werd Monroe op een speciale munt uitgebracht.
- De University of Monroe
- Het James Monroe Museum and Library in Fredericksburg, Virginia.
