Warren G. Harding

Warren G. Harding
Warren G. Harding
Naam voluit	Warren Gamaliel Harding
Geboren	2 november 1865
Geboren te	Marion, Ohio
Overleden	2 augustus 1923
Overleden te	San Francisco, Californië
Gehuwd met	Florence Harding
Relatie met
Partij	Republikeinse Partij
Religie	Baptisme
Stroming
Functie	29e president van de Verenigde Staten
Aantreden	4 maart 1921
Aftreden	2 augustus 1923
Voorganger	Woodrow Wilson
Opvolger	Calvin Coolidge
Functie(s)
29e president van de Verenigde Staten Senator voor Ohio 28e luitenant-gouverneur van Ohio
Portaal Politiek

Warren Gamaliel Harding (2 november 1865 - 2 augustus 1923), was tussen 1921 en 1923 de negenentwintigste president van de Verenigde Staten. Harding was president namens de Republikeinse Partij. Voor zijn presidentschap was Harding senator namens Ohio. Hardings presidentschap stond in het teken van een periode van economische groei na de Eerste Wereldoorlog. Toch stond zijn presidentschap ook in het teken van grootschalige corruptie.

Harding stelde zich tijdens de verkiezingen van 1920 verkiesbaar. Dit waren de eerste verkiezingen waarin vrouwen konden stemmen, die in hordes op Harding stemde. Harding probeerde de economische crisis van na de Eerste Wereldoorlog op te lossen met het verlagen van de belastingen. Ook bereikten de Verenigde Staten een moderne periode, waarin elektriciteit, auto's en de radio normaler werd. Harding investeerde in het snelwegennetwerk en radiofrequenties. Hoewel hij zich wilde inzetten voor burgerrechten overleed Harding onverwachts in het twee jaar van zijn presidentschap. Hij werd opgevolgd door zijn vicepresident Calvin Coolidge. Hoewel Harding enorm populair was tijdens zijn presidentschap, kwamen na zijn dood allerlei schandalen aan het licht, zoals het Teapot Dome-schandaal.

Levensloop

Jeugd en opleiding

Het huis waar Harding opgroeide

Harding werd geboren op 2 november 1865 in Blooming Grove, Ohio. Harding was het oudste kind van George Tryon Harding en Phoebe Elizabeth Harding. Zijn vader was een boer en gaf daarnaast les op de plaatselijke school. Zijn vader ging uiteindelijk medicijnen studeren en werd huisarts. Hardings familie was grotendeels van Engelse, Welshe en Schotse afkomst. Aan zijn moeders kant had hij ook Nederlandse afkomst. Het gerucht ging dat een van Hardings overgrootmoeders Afro-Amerikaans geweest was. Dit werd later tegen hem gebruikt. Dit gerucht is nooit bewezen en uit historisch onderzoek blijkt dat het waarschijnlijk niet waar was.

In 1870 verhuisde de familie naar het plaatsje Caledonia in dezelfde staat. Zijn vader ging hier werken bij het plaatselijk nieuwsblad. Harding zelf zijn in zijn jeugd ook een klein nieuwsblad hebben, die hij samen met een vriend maakte. Harding werd leraar nadat afstudeerde en ging ook bij verzekeringen werken. Harding kocht het nieuwsblad The Marion Star, dat toen in de problemen was geraakt. Harding wilde dit nieuwsblad verbeteren. Toentertijd was Harding slechts 18 jaar oud. Harding was voorstander van de Republikeinse Partij, mede doordat zijn ouders fel tegen de slavernij waren. Harding schreef zijn nieuwsblad ook voor de Republikeinen en de verkiezingen van 1884. Harding werkte als journalist en redacteur voor het nieuwsblad.

Rond dezelfde tijd kwam Harding in contact met Florence Kling, de dochter van een bankier die vijf jaar oud dan hem was. Harding schreef veel negatieve over Florence's vader in zijn nieuwsblad, maar toch werden Florence en Harding vrienden. Florence zelf had ook een slechte band met haar vader, die het niet vond kunnen dat zij pianoles gaf. Haar vader was degene die geruchten begon te verspreiden, dat Harding Afro-Amerikaanse voorouders had. Op 8 juli 1891 trouwden Florence en Warren Harding met elkaar. De twee kregen geen kinderen. Volgens vrienden noemden de twee elkaar graaf en gravin, vanwege hun grote vermogen. Florence Harding speelde een grote rol in de carrière van haar man en werkte ook mee aan het nieuwsblad.

In de politiek

Harding in 1919

Harding was lid geworden van de Republikeinse Partij. Harding woonde de Republikeinse conferentie van Ohio bij als afgevaardigde van zijn gemeente. Harding had een zware baan, wat veel deed met zijn gezondheid. In 1889 werd hij vijf keer opgenomen in een sanatorium en nog een keer in 1901. Sanatoria waren gebouwen in de natuur waar mensen van ziektes konden herstellen. Harding was erg nerveus en overspannen. Historici denken tegenwoordig dat Harding iets ernstigs aan zijn hart had. In zijn periodes van afwezigheid nam Florence zijn taken over. Dit deed zij ook wanneer Harding op reis was. Zo voerde hij in 1896 campagne voor William McKinley.

Harding wilde de politiek in en werd senator in de Senaat van de staat Ohio. Harding werd al snel een van de bekendste figuren binnen de Republikeinse Partij van Ohio. Harding stond bekend als iemand met een goede persoonlijkheid en die goed kon spreken. De Republikeinen gaven hem daardoor lastige taken. Harding bleef 4 jaar senator. In 1903 gaf hij aan zich verkiesbaar te willen stellen voor het gouverneurschap van Ohio. Myron T. Herrick werd uiteindelijk de Republikeinse kandidaat en won de verkiezingen. Harding werd zijn luitenant-gouverneur (een soort van vicepresident van een staat). Harding had weinig taken, maar wat hij deed deed hij goed. Herrick was echter enorm onpopulair geworden en waren stemmen om hem te vervangen door Harding. Harding weigerde dit echter en wilde zich ook niet verkiesbaar stellen. Hierdoor verloren de Republikeinen van de Democraten tijdens de volgende gouverneurschapsverkiezingen.

In 1914 werd Harding verkozen tot senator in de Amerikaanse Senaat voor de staat Ohio. Harding was een vrije gematigde senator en sprak zich ook gematigd uit over omstreden onderwerpen in die tijd, zoals het vrouwenkiesrecht en het verbod op alcohol. Harding was voorstander van het vrouwenkiesrecht, maar tegen het verbod op alcohol. Vrouwen konden uiteindelijk stemmen en alcohol werd uiteindelijk verboden in 1920. Harding was voorstander van de Amerikaanse deelname in de Eerste Wereldoorlog. Hij was echter tegen het Amerikaanse lidmaatschap in de Volkerenbond en ondertekende ook een brief van senatoren waarin dit uitgelegd werd.

Verkiezingen van 1920

De verkiezingsuitslag van 1920

Harding stelde zich verkiesbaar voor de voorverkiezingen van de Republikeinen. De Republikeinen kiezen hun presidentskandidaat door middel van deze voorverkiezingen. Aanvankelijk stelde Theodore Roosevelt, die al eerder president was tussen 1901 en 1909, zich verkiesbaar, maar hij was overleden in 1919. Hierdoor was er onenigheid over wie de kandidaat moest worden. Naast Harding meldden ook generaal Leonard Wood, de gouverneur van Illinois Frank Lowden en senator Hiram Johnson zich aan. Ook Calvin Coolidge, toen gouverneur van Massachusetts, en Herbert Hoover wilden zich verkiesbaar stellen. Harding wilde zijn plek in de Senaat niet opgeven en stelde zich ook verkiesbaar voor de Senaat. Harding was aanvankelijk erg onpopulair, maar Harding wist hoe hij campagne moest voeren. Harding werd gekozen tot de Republikeinse presidentskandidaat.

Harding nam het op tegen de Democraat James M. Cox. Harding werd afgebeeld in de media als zwakke man, die geen goede plannen had. Harding gaf vooral speeches voor zijn huis, terwijl zijn voorstanders langskwamen. Harding zocht dus niet de mensen op. Daarnaast zette Harding zijn nieuwsblad in als medium. Cox maakte weliswaar tours door het gehele land, maar werd hier juist onpopulair. Veel stemmers wilden terug naar normaliteit. Ze wilden niet nog een persoon als Woodrow Wilson en zagen Harding als de normale kandidaat. Harding was erg gematigd, waardoor Cox als extreem gezien werd. Doordat Harding ook vrij rijk was, kon hij grote campagneposters plaatsen op billboards en in kranten. Daarnaast werden vrouwen door het gehele land opgeroepen op Harding te stemmen. Daarnaast speelde ook mee dat Harding bekend stond om zijn goede looks; voor die tijd werd hij als knap gezien. Harding won de verkiezingen van 1920 tegen alle verwachtingen in. Harding behaalde 404 van de 531 kiesmannen en maar liefst 60% van de popular vote. Dit was een van de grootste overwinningen van de 20e eeuw.

Presidentschap

De beëdiging van Harding

Op 4 maart 1921 werd Harding ingezworen als president. Harding wilde een kleinschalige beëdiging zonder parade en andere feestelijkheden. Na de ceremonie ging hij direct terug naar het Witte Huis. Harding ging vrijwel direct na zijn beëdiging op vakantie en kwam pas in december terug. Hij bezocht Texas en het Panamakanaal tijdens zijn vakantie. Pas in december begon hij met het benoemen van zijn ministers. Harding wilde terug naar het buitenlands beleid vóór Wilson. Harding zorgde dat de Verenigde Staten officieel vrede sloten met Duitsland, Oostenrijk en Hongarije. Harding wilde een plan maken hoe Duitsland zijn herstelbetalingen kon betalen en Europese bondgenoten hun schuld aan de Verenigde Staten konden terugbetalen. Harding wilde geen lid worden van de Volkerenbond. Hierdoor bleven de Verenigde Staten buiten de buitenlandse politiek en verloor de Volkerenbond kracht. Hardings grootste vraag was wat hij met de Sovjet-Unie moest doen. In Rusland was een burgeroorlog tussen communisten en anderen bezig. De Verenigde Staten vocht mee tegen de communisten. Harding trok de Amerikaanse troepen terug uit Haïti en de Dominicaanse Republiek. Ook wilde hij de relatie met Latijns-Amerika verbeteren. Dit betekende ook een betere band met Mexico. Harding wilde op buitenlands gebied dus veel Wilsons beleid terugdraaien.

Na de Eerste Wereldoorlog brak een economische crisis uit, die van 1920 tot 1921 duurde. Harding probeerde deze crisis op te lossen door de invoerrechten te verhogen. Ook gaf de overheid veel geld uit aan elektriciteit, wegen en radio. Tegelijkertijd werden de belastingen verlaagd. Naast snelwegen en radio was Harding ook voorstander van vliegvelden. Harding wilde de Verenigde Staten moderniseren en zag veel potentie in deze technologieën.

Harding op bezoek in Alaska

Harding was tegenstander van vakbonden en vond dat de overheid het bedrijfsleven moest steunen. Tegen 1922 waren de 6-daagse werkweek en 8-urige werkdag normaal geworden, behalve in de staalindustrie. Hier werkten mensen 7 dagen per week en 12 uur per dag. Harding maakte hier een einde aan. Harding sprak zich niet uit tegen de rassensegregatie, maar sprak zich wel uit na het bloedbad van Tulsa in 1921. Veel Afro-Amerikanen ondervonden veel geweld en werden ook gelyncht. Harding zette zich voor een wet tegen lynchen, maar deze werd pas na zijn dood aangenomen. Onder Harding werden de eisen voor immigranten toe te laten verstrengt. Veel Amerikanen waren bang dat communisten en socialisten naar de Verenigde Staten zouden komen. Harding gaf een pardon voor veel mensen die tijdens de oorlog waren vastgezet. Zij spraken zich uit tegen de oorlog, wat verboden was. Harding liet deze mensen vrij.

Voor de verkiezingen van 1922 bezocht Harding het westen van het land. Ondertussen ging zijn gezondheid achteruit. Hij verkocht zijn nieuwsblad en stelde een nieuw testament op. Hoewel alcohol verboden was, kwamen veel Amerikanen op illegale wijze aan alcohol. Harding dronk een hoop alcohol in het Witte Huis (zelfs samen met zijn kabinet) en rookte veel. Ook raakte zijn vrouw ziek. Na Canada bezocht te hebben ging hij verder naar de staat Washington.

Overlijden

Het grafmonument van Harding

Op 27 juli 1923 gaf Harding een speech voor de universiteit van Washington. Later die avond kreeg Harding opeens last van zijn maag. Eerst werd gedacht dat hij last van congestie, maar later bleken dit hartproblemen te zijn. Hardings tour werd stilgelegd, maar de volgende dag voelde hij zich beter en reisde naar San Francisco. Toen hij bij een hotel aankwam, viel hij flauw. Op dat moment kwamen de artsen erachter dat hij last had van een longontsteking. Harding kreeg een behandeling en het leek beter te gaan. Op 2 augustus verbeterde zijn situatie zo erg, dat hij weer recht kon op zitten. Toen zijn vrouw gingen lezen en paar uur later terugkwam, was hij naar achter gevallen en buiten bewustzijn. Zij riep direct de artsen, maar Harding was overleden op 57-jarige leeftijd. Harding was overleden aan een hersenbloeding. Zijn dood werd ervaren als een shock in de Verenigde Staten en zijn lichaam lag opgebaard in de koepel van het Capitool. Hierna werd zijn lichaam verplaatst naar Ohio, waar het werd begraven. In 1931 werd het grote monument op zijn graf onthuld.

Harding werd direct na zijn dood opgevolgd door zijn vicepresident Calvin Coolidge. Zijn kabinetsleden hadden net als Harding te maken met corruptie. Al voor de dood werd hij beschuldigd van corruptie, maar na zijn dood stonden de kranten vol met corruptie. Zijn kabinetsleden gebruikten het overlijden van Harding. Zij beschuldigden dat de schandalen de schuld was Harding. Harding kon niets terugzeggen, aangezien hij overleden was. Dit werkte de Republikeinen wisten aan de macht te blijven. Het bekendste schandaal is het Teapot Dome-schandaal. Dit schandaal ging erover dat regering aan oliemaatschappijen olievelden voor lage prijzen had verhuurd zonder competitie. Een van deze olievelden van de Teapot Dome in Wyoming. De kabinetsleden hadden geld gekregen van de oliemaatschappijen voor het verhuren van staatsbezit. Het Teapot Dome-schandaal beschadigde de reputatie van Harding en was tot het Watergateschandaal in de jaren '70 het grootste schandaal in de Amerikaanse geschiedenis.

Reputatie en nagedachtenis

Imago

Een postzegel van Harding

Warren G. Harding was tijdens zijn presidentschap enorm populair en toen hij overleed was er veel verdriet. Van zijn toenmalige populariteit is vandaag de dag weinig over. Harding wordt tegenwoordig gelinkt aan de vele schandalen en corruptie. Vooral tijdens de Grote Depressie werd Harding gehaat. Corruptie politici, zoals Harding, werd de economische crisis verweten. Harding wordt tegenwoordig nog steeds als een van de slechtste presidenten gezien en staat tussen presidenten als Franklin Pierce en Andrew Johnson.

In recente jaren wordt er iets positiever over Harding gedacht. Hij staat tegenwoordig iets hoger en wordt als een benedengemiddelde president gezien.

Monumenten

De volgende monumenten en vernoemingen zijn opgericht voor Harding:

• Harding County, New Mexico
• Harding Memorial in Seattle, Washington
• Mount Harding in Washington
• Verschillende scholen
• Een standbeeld in Vancouver, Canada
• Het Harding-ijsveld in Alaska