Victoria van het Verenigd Koninkrijk
| Victoria van het Verenigd Koninkrijk | |
|---|---|
 | |
.svg) | |
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
|
| Aangetreden op | 20 juni 1837 |
| Afgetreden op | 22 januari 1901 |
| Troonopvolger | Edward VII van het Verenigd Koninkrijk |
| Algemeen | |
| Aanspreekvorm | Majesteit |
| Persoonlijke informatie | |
| Volledige naam | Alexandrina Victoria van Hannover |
| Geboren | (Kensington Palace), Londen, 24 mei 1819 |
| Overleden | (Osborne House), Isle of Wight, 22 januari 1901 |
| Huwelijk | Albert van Saksen-Coburg en Gotha (10 februari 1840) |
| Dynastie | Huis Hannover |
| Ouders | Eduard August van Kent |
| Kinderen | Zie tekst |
Portaal  Monarchie
| |
Alexandrina Victoria (Kensington Palace, Londen, 24 mei 1819 - 22 januari 1901) was koningin van het Verenigd Koninkrijk tussen 1837 en 1901. Met een regeerperiode van 63 jaar is ze de langste regerende Britse koning(in) na koningin Elizabeth II. Koningin Victoria was de eerste koning(in) die de titel keizer(in) van Indië kreeg. Koningin Victoria was de laatste heerser uit het huis Hannover.
Hoewel onder Victoria de koning(in) geen politieke macht meer had, wist zij het moderne koningschap te stichten. De Britse koning(in) was nu het symbool van het Verenigd Koninkrijk. Koningin Victoria was gedurende haar regeerperiode enorm populair en werd het voorbeeld voor het victoriaanse moraal. Victoria handelde volgens de dingen die toen van personen verwacht werden. De periode waarin ze regeerde wordt ook wel de Victoriaanse periode genoemd, die naar haar vernoemd is. Onder koningin Victoria bereikte het Verenigd Koninkrijk zijn hoogtepunt en was het Britse Rijk het grootste rijk te wereld.
De koningin is nog steeds een van de bekendste en beroemdste heersers uit de Britse geschiedenis. Haar leven is verschillende keren verfilmd. Haar kinderen trouwden met verschillende Europese koninklijke families, waardoor ze ook wel de Grandmother of Europe (Oma van Europa) wordt genoemd. Door deze huwelijken werd ook de ziekte hemofilie verspreid door de Europese koninklijke families.
Levensloop
Jeugd
Victoria was de dochter van Edward van Kent en Victoria van Saksen-Coburg-Saalfeld. Haar vader was de zoon van de Britse koning George III. Aangezien haar vader geen koning was, werd nooit verwacht dat Victoria koningin zou worden. De opvolgers van George III, koning George IV en Willem IV, hadden allebei geen kinderen. Na Willem IV werd besloten dat de troon over zou gaan op haar vader. Haar vader was echter al in 1820 overleden, waarna Victoria in één keer de troonopvolger werd.
In die tijd hadden vrouwen een ondergeschikte rol en werden over het algemeen niet vertrouwd. Haar moeder sprak alleen Duits en moest Victoria in haar eentje opvoeden tot koningin. Hierdoor werd John Conroy aangesteld om Victoria te begeleiden. Conroy kreeg de opdracht om Victoria en haar moeder te helpen. Hij had in feite de rol van de vader. Conroy zag dit als zijn kans om Victoria te beïnvloeden om later een invloedrijke rol in haar regering te krijgen. Victoria werd opgevoed in Kensington Palace in Londen. Hoewel Victoria veel luxe had, was ze ook erg ongelukkig. Na haar dood zijn haar dagboeken vrijgekomen. Hierin beschrijft ze dat ze een vrij ongelukkige jeugd had. Conroy had namelijk strikte regels voor haar opgesteld. Het doel hiervan was dat Victoria niet in staat was om iets zelf te doen. Victoria werd altijd begeleid door een bediende en mocht nooit met andere kinderen spelen. Conroy en haar moeder hoopten op deze manier dat Victoria in een soort van marionet veranderd kon worden. Ze wilden haar makkelijk kunnen beïnvloeden.
Victoria werd als tiener per trein door het Verenigd Koninkrijk rondgeleid. Ze moest alle steden en alle personen (inclusief titels) kunnen onthouden. Ook bij diners moest ze alle personen kunnen onthouden. Dit was natuurlijk onmogelijk, aangezien een diner uit honderden mensen bestond. Conroy vertelde Victoria vaak dat ze te dom was om koningin te worden. Hierdoor was ze erg van streek. In 1835 kreeg ze tyfus na het bezoeken van de stad Ramsgate. Conroy vertelde haar dat ze lui was en loog. Victoria was daadwerkelijk ziek en lag ziek op bed in een hotelkamer. Conroy vertelde haar dat ze een vreselijke koningin zou worden. Hij wilde dat ze een brief zou ondertekenen waarin ze al haar macht aan hem zou overdragen. Dit zou Conroy in feite koning van het Verenigd Koninkrijk maken. Victoria wees dit echter af.
Koningin Victoria op jongere leeftijd
Haar vader, Eduard van Kent
Haar moeder, Victoria van Saksen-Coburg-Saalfeld
Toen Victoria achttien was, werd ze in het midden van de nacht door haar moeder wakker gemaakt. Haar oom, koning Willem IV, was overleden. Hierop maakte de aartsbisschop van Canterbury haar koningin van het Verenigd Koninkrijk.
Kroning
Op 28 juni 1838 vond de kroning van Victoria plaats in Westminster Abbey in Londen. Traditioneel gezien worden de Britse koningen maanden nadat ze koning(in) werden gekroond. Hierdoor werd ze pas een jaar later gekroond. De voorbereiding op haar kroning vond pas in maart 1838 plaats. De kroning was een echt evenement. Mensen arriveerden dagen voordat ze gekroond werd en na haar kroning zouden allerlei feesten door heel Londen gehouden worden. Zo'n 400.000 mensen uit het gehele VK hadden zich verzameld aan de route tussen Buckhingham Palace en Westminster Abbey.
Haar kroning was een totale ramp. Als eerste was de koets waarin ze zat vrij oud en oncomfortabel. De koningin had hier weinig problemen mee, aangezien ze meer bezig was met de mensen langs de route. Dit waren er volgens haar zoveel, dat ze bang was dat ze elkaar pijn zouden doen. Hoewel een kroning een belangrijk evenement was, was er nooit repetitie. Slechts een aantal edelen wisten wat ze moesten doen, terwijl anderen grote moeite hadden met hun taken.
De koningin zelf was de dag ervoor in de kathedraal geweest en was letterlijk degene die het best was voorbereid. Als de koningin niet wist wat ze moest doen, waren er weinig bedienden die wel wisten wat ze moest doen. De koningin stond per ongeluk te vroeg op vanaf haar troon, waarop niemand wist wat ze moest doen. Het meest pijnlijke was dat de kroningsring te klein was. Deze wordt op maat gemaakt, maar ze hadden Victoria's pink gemeten in plaats van de ringvinger. De aartsbisschop van Canterbury duwde de ring daarom gewoon door ondanks dat deze niet paste. Later kregen ze de ring niet van haar vinger af, waardoor de koningin haar hand urenlang in ijskoud water moest houden (waarna het wel lukte).
De bisschop van Bath ging over het protocol, maar verloor twee pagina's. Hierin kreeg de koningin haar titel en was vergeten. De ceremonie was hierdoor niet toegestaan en de koningin moest hierdoor weer terugkeren naar de kathedraal. Daarnaast gingen nog wat kleinere dingen mis. De rijksappel was op het verkeerde moment gegeven en was bovendien te zwaar. Het muziekstuk voor de kroning was nooit afgemaakt. Ook speelde de dirigent het orgel terwijl hij het orkest leidde, wat tot verwarring bij de orkestleden leidde. Parlementslid John Rolle, die in de 80 was, viel van de trap van de troon. Victoria zag dit, hielp het parlementslid overeind en besloot zelf de trap af te wandelen. Victoria maakte hierdoor een goede indruk bij het publiek.
Victoria noemde de dag later de meest trotse dag van haar leven. Na de ceremonie werd een nieuw protocol geschreven om te voorkomen dat de geschiedenis zich weer zou herhalen.
Vroege koningschap
Victoria liet zich in het begin van haar regeerperiode leiden door minister-president William Lamb, de graaf van Melbourne. Lamb was Victoria een soort van vaderfiguur en de twee waren goede vrienden. Ze spendeerden veel tijd samen. Victoria hield vooral van Lambs gevoel voor humor, waarom ze vaak lachte. In haar taak als koningin moest ze echter serieus zijn. Ze trok vanaf haar kroning in Buckingham Palace, wat alle Britse koningen vanaf Victoria zouden doen. Ze sprak hierna nooit meer met John Conroy of met haar moeder. Hun plan om Victoria onder hun duim te krijgen was mislukt. Victoria haatte hen. Conroy deed overigens wel verschillende pogingen om Victoria weer onder de duim te krijgen. Hij benaderde William Lamb en beloofde hem geld, land, een titel en een plek in het gerechtshof. Lamb accepteerde dit, maar Victoria hoorde hiervan. Conroy bleef werken voor haar moeder en de twee planden hun volgende plan.
William Lamb trad kort hierna af en nadat het parlement een andere minister-president gekozen had. Voor Victoria was dit een zware tijd. Robert Peel volgde Lamb op en behandelde Victoria alsof ze dom was. Peel wilde dat Victoria haar hofdames ontsloeg. Peel was een lid van de Conservative Party en haar hofdames waren lid van de Whig Party (hun rivalen). Voor Victoria waren haar hofdames haar beste vriendinnen en ze weigerde de bevelen van Peel op te volgen. Peel besloot hierna op te stappen. Deze gebeurtenis wordt ook wel de Bedchamber Crisis genoemd.
Huwelijk en overlijden van Albert
Victoria's moeder en John Conroy probeerden nog steeds meer macht te geven aan het Duitstalige gedeelte van de familie. Victoria's moeder benaderde haar neef, Albert van Saksen-Coburg en Gotha, om haar het hof te maken. Op deze manier probeerden ze meer invloed op Victoria te krijgen. Albert en Victoria hadden elkaar nog maar één keer ontmoet. Toen Victoria Albert opnieuw zag was ze op één slag verliefd op hem. Ze schreef in haar dagboek:
|
Albert is buitengewoon knap, en zijn haar heeft ongeveer dezelfde kleur als het mijne, zijn ogen zijn groot en blauw, en hij heeft een mooie neus en een zeer zoete mond met mooie tanden, maar de charme van zijn aangezicht is zijn meningsuiting, die is uiterst verrukkelijk. |
|
Victoria wist niet dat dit onderdeel was van het plan van haar moeder, maar de twee hielden daadwerkelijk van elkaar. Albert was namelijk ook verliefd op Victoria. Dit was anders dan de koninklijke huwelijken in die tijd, waarbij de koning en koningin vaak veel buitenechtelijke relaties hadden en niet in hetzelfde bed sliepen. Victoria vroeg Albert ten huwelijk (wat erg modern was voor die tijd). In die tijd was het enorm ongebruikelijk dat een vrouw de man ten huwelijk vroeg. Ze trouwden uiteindelijk op 10 februari 1840.
Na het huwelijk raakte Victoria al snel zwanger van Albert. Victoria leed onder de zwangerschappen. Ze had veel pijn en last van haar hormonen. Ze werd ook kritisch en raakte in een depressie. Victoria werd vrij ongeduldig en er waren veel ruzies. Hier voelde ze zich weer schuldig over. Volgens haar was haar man namelijk perfect. Victoria wist niet dat dit ook onderdeel was van het plan van haar moeder en Conroy. Alberts familie, haar moeder en Conroy wilde dat Albert haar maar bleef zwanger maken. Hierdoor zou Victoria zwak zijn en daardoor Victoria nooit leren om zelf te regeren. Victoria haatte haar zwangerschappen en hield niet echt van haar kinderen. Vermoedelijk had Victoria last van een post-partumdepressie, een depressie die vrouwen kunnen krijgen na een zwangerschap.
In 1861 stierf haar moeder. Hoewel ze haar haatte, had ze spijt om niet meer tijd met haar door te brengen. Ze zag John Conroy als de echte vijand. Datzelfde jaar stierf ook haar man Albert. Victoria was 42 jaar oud. Victoria is nooit over zijn overlijden heen gekomen. Ze sliep elke nacht naast een schilderij van hem en elk ochtend moesten de bedienden zijn kleding op het bed uitleggen. Victoria had al last van psychische aandoeningen, maar de dood van Albert maakte het veel erger. In het publiek ging de roddel rond dat ze de gekheid van Hannover had. In het huis Hannover trouwden veel familieleden met elkaar en kregen ook samen kinderen. Hierdoor ontstonden psychische aandoeningen bij veel leden. Victoria zou de rest van haar leven alleen nog maar zwart dragen om te laten zien dat ze in rouw was. Victoria werd hierdoor de widow of Windsor (weduwe van Windsor) genoemd en deed één van de langste periodes van rouw in de gehele geschiedenis. Veel Britten vonden dit enorm romantisch en veel vrouwen droegen hierdoor ook zwart (aangezien de koningin dat ook deed). Het werd een ware modetrend.
Victoria en John Brown
.jpg)
Victoria wist haar leven echter weer op te pakken en kreeg later ook nog relaties, ook al zou ze nooit meer trouwen. Victoria maakte lange reizen door Duitsland. Bij het terugkeren in het Verenigd Koninkrijk ontmoette de Schotse John Brown. Brown was de assistent voor prins Albert, wanneer hij Schotland bezocht. Brown zag dat Victoria een eenzame vrouw was. De twee werden vrienden en Victoria kon Brown ook echt vertellen hoe ze zich voelde. Brown beloofde dat hij Victoria nooit alleen zou laten. Brown was het tegenovergestelde van koninklijk gedrag. Hij was luid, wreed en meestal dronken. Victoria kon hier van genieten. Er bestaat een mogelijkheid dat de twee een serieuze relatie hadden, maar dit is onduidelijk. Veel bedienden en andere mensen waren geschokt door Brown. Zij vonden dat Brown geen respect voor de koningin had. De koningin hield hier juist van, aangezien Brown Victoria als normaal mens behandelde. Ook zag Brown hoe slim Victoria was en Victoria klom uit haar depressie.
Ze besloot een boek te gaan schrijven genaamd Leaves From The Journal of Our Lives. Het boek ging over haar leven met Brown en hoe Brown haar leven veranderde. Het boek werd een bestseller. Veel politici waren echter geshockt door het boek. Na haar dood zou haar dochter alles wat Victoria in haar dagboeken over Brown had geschreven wijzigen. Brown werd gezien als een blamage voor de koninklijke familie. Toch bleef het verhaal over Victoria en Brown bekend. Brown had verschillende standbeelden over het Verenigd Koninkrijk, ze hielden elkaars hand vast in het openbaar en natuurlijk was er ook het boek. Er gingen geruchten rond dat Victoria en Brown een relatie hadden. Ze twee sliepen in dezelfde kamer en de geestelijke Rev Norman Macleod bekende na haar dood dat hij de twee getrouwd had. Brown zou in 1883 overlijden.
Over het feit of de twee getrouwd waren voeren historici vandaag de dag nog steeds discussie. Sommige historici stellen dat Victoria nooit een man zou trouwen, die niet van adel was. Andere stellen dat als ze dit wel had gedaan, ze dit aan het publiek had verteld.
Keizerin van Indië
Victoria was slecht in het regeren van het land. Ze baseerde haar beslissingen vooral op haar persoonlijke smaak en niet op politiek. Ze kwam in conflict met minister-president William Ewart Gladstone. De twee communiceerde alleen via brieven met elkaar. Aangezien ze beide in Buckingham Palace woonden, zouden ze makkelijk met elkaar kunnen spreken. Benjamin Disraeli volgde Gladstone op en had een betere band met de koningin. Disraeli gaf Victoria de titel Keizerin van Indië. Indië verwees naar de kolonie Brits-Indië (het huidige India, Pakistan, Bangladesh en Myanmar). Victoria kon het moeilijk verdragen dat haar kleinzoon, Wilhelm II van Duitsland, keizer was. De titel keizerin stond hoger dan die van koningin. Het Britse Rijk was het grootste land op aarde en één van de belangrijkste landen in Europa. Naast Duitsland waren ook Rusland en Oostenrijk-Hongarije keizerrijken. Toch was het Verenigd Koninkrijk geen keizerrijk, aangezien de koloniën officieel niet onderdeel waren van het VK. Hierdoor werd de titel Keizerin van Indië in het leven geroepen om Victoria toch keizerin te maken.
De koningin was nooit Indië geweest en wist eigenlijk vrij weinig over Indië. Toen ze de titel in 1866 ontving besloot ze zoveel mogelijk over Indië te leren. Ze huurde Abdul Karim in als leraar om haar Hindoestani te leren. Victoria hield erg van Karim en Karim ging overal met haar mee naartoe. Abdul Karim werd haar nieuwe favoriete bediende. De mensen aan het hof waren hier eigenlijk blij mee, aangezien Karim beschaafder was dan Brown. Victoria gaf Karim veel cadeaus en privileges. De mensen aan het hof maakten zich hier zorgen over, maar elke keer als ze hier iets over zegden maakte Victoria ze voor racist uit. Karim mocht mee naar de Franse rivièra. Toen een krant Karim als bediende beschreef, schreef de koningin een brief naar de redactie om te eisen dat dit werd rechtgezet. Volgens de koningin was Karim namelijk een leraar en haar secretaris voor Indische Zaken. Abdul Karim ging na de dood van Victoria terug naar India en overleed in 1909.
Overlijden
Aan het einde van haar leven bereidde Victoria zich al voor op haar dood. De koningin stierf op 22 januari 1901 om half zeven 's avonds. Victoria was toen 81 jaar oud en stierf in de armen van haar kleinzoon Wilhelm II. Gedurende haar leven had Victoria vele juwelen gehad, maar deze betekenden niets voor haar. Ze vertelde aan haar dokter dat ze slechts een aantal sentimentele dingen in haar kist wilde hebben. Dit waren een pak van Albert, foto's en haarlokken van haar kinderen, een foto van John Brown en zijn ring.
Haar begrafenis was op 2 februari 1901. Ondanks dat het sneeuwde en het de midden van de winter was, kwamen duizenden mensen op de begrafenis af. Victoria had hierdoor één van de grootste begrafenissen in de geschiedenis. Dit was vreemd, aangezien Victoria nooit het land door oorlog leidde en er geen hervormingen kwamen onder haar regeerperiode. Toch hielden de mensen van haar en was ze enorm populair. Tijdens haar regering waren er verschillende minister-presidenten geweest, maar zij bleef telkens aan de macht. De koningin was een echte influencer en een symbool voor de Victoriaanse periode. Ze was serieus aan de buitenkant, maar haar warm aan de binnenkant. Haar leven was kleurrijk en romantisch, maar ook duister en dramatisch.
Het overlijden van koning Victoria
De laatste foto van Victoria in 1901
Begrafenis van Victoria
De drukke straten tijdens haar begrafenis
_(14766746965).jpg)
Victoriaanse periode
Zie Victoriaanse tijd voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Het Victoriaans tijdperk stond in het teken van de gevolgen van de Industriële Revolutie. In het Verenigd Koninkrijk ontstond een goed opgevoede middenklasse. Ook was er een lange periode van vrede in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel het Verenigd Koninkrijk in genoeg oorlogen verwikkeld was, had dit geen economische en politieke gevolgen. Het Verenigd Koninkrijk was het rijkst en belangrijkste land op aarde en had het grootste koloniale rijk ter wereld. Het Britse Rijk overtrof zelfs het Mongoolse Rijk. De bevolking van het Verenigd Koninkrijk verdubbelde tijdens het Victoriaans tijdperk.
Onder koningin Victoria ontstond een burgerlijke cultuur. De victorianen werden als humorloos, preuts, conservatief, zelfvoldaan, vroom en ingetogen gezien. Ook waren er strenge fatsoensnormen en waren alle uitingen van seksualiteit een taboe.
Als een man en vrouw in het openbaar alleen al elkaars hand vasthielden (ook al waren ze getrouwd) werd dit als ongewenst gezien. De victorianen waren ook overtuigd dat ze superieur aan de rest van de wereld waren, vooral de niet-blanke volkeren. Ze zagen het als hun taak om beschaving te brengen en het christendom te verspreiden. Belangrijk is wél op te merken dat de victorianen zich inzette tegen de slavernij in andere landen, maar juist voor kolonialisme waren.
Deze periode zorgde voor een culturele bloei. Schrijvers als Charles Dickens, Jane Austen (leefde vóór de periode), Emily Brontë, Charlotte Brontë, George Eliot, Oscar Wilde, Lewis Caroll, H.G. Wells, Arthur Conan Doyle en Elizabeth Gaskell waren populair. De gothic novel en de sociale roman kwamen op. Er was echter ook kritiek op de armoede, de sociale ongelijkheid en de ondergeschikte rol van de vrouw.
Invloed en eerbetoon
Koningin Victoria als icoon
Koningin Victoria was het icoon van het Verenigd Koninkrijk tijdens haar leven. Doordat ze elke dag wel iets in haar dagboeken schreef, weten we heel veel over haar. Na haar dood vroeg ze haar dochter Beatrice om de delen van de dagboeken te herschrijven. Hierdoor zijn bepaalde periodes van haar leven verloren gegaan. In totaal schreef ze 122 dagboeken tijdens haar leven. Pas jaren na haar dood zijn delen gepubliceerd.
Victoria heeft bijgedragen aan hoe wij de Britse monarchie vandaag de dag zien. Onder koningin Victoria verloor de koning al haar macht en kon alleen nog via de Britse premier haar invloed uitoefenen. De koning(in) werd hierdoor meer een show of een symbool. Tijdens haar periode gingen er stemmen op voor het afschaffen van de monarchie, vooral tussen 1880 en 1890. Victoria wist echter haar populariteit uit te breiden en het overgrote deel van de Britten stond achter haar.
De eerste biografie over Victoria ontstond in 1921, genaamd Queen Victoria. Nog steeds worden er regelmatig biografieën over haar leven geschreven.
Vernoemingen
.png)
Over de wereld heen zijn er verschillende dingen naar koningin Victoria genoemd. Niet alleen in het Verenigd Koninkrijk is dit het geval, maar ook in de voormalige koloniën. Hieronder een lijstje van de bekendste vernoemingen:
- De deelstaten Queensland en Victoria in Australië
- Victoria Peak, de twee berg van Belize
- De hoofdstad Victoria van British Columbia en Regina van Saskatchewan in Canada
- Victoria Island in Canada
- Victoria City in Hongkong
- De Victoria Gate in Valletta, Malta
- Victoria, de hoofdstad en grootste stad van de Seychellen.
- Het Victoriameer op de grens tussen Tanzania, Oeganda, Kenia, Burundi en Rwanda
- De Victoriawatervallen op de grens van Zambia en Zimbabwe
Daarnaast zijn er verschillende steden nog de straatnamen Queen Victoria Street, Victoria Street en Vicoria Avenue. Veel steden dragen daarnaast nog de naam Victoria. De reuzenwaterleliesoort Victoria Amazonica is daarnaast nog naar haar vernoemd. Victoria Day is een feestdag in Canada en delen van Schotland.
Films
Koningin Victoria komt als periode voor in:
- Annie Get Your Gun (1950)
- The Great Mouse Detective (1986)
- Mrs. Brown (1997)
- The Young Victoria (2009)
- Victoria & Abdul (2017)
- The Greatest Showman (2017)
Hemofilie
Een ander iets dat veel Europese koningshuizen van Victoria geërfd hebben is de ziekte hemofilie. Hemofilie is een bloedziekte, waarbij het bloed niet stolt. Er komt geen korstje over de wond heen en hierdoor kan iemand letterlijk doodbloeden. Mannen hebben meer kans om hemofilie dan vrouwen. Hierdoor zijn de dragers van hemofilie ook vaak mannen. Dit heeft te maken met de geslachtschromosomen in het DNA. Een vrouw heeft het XX-chromosoompaar en een man het XY-chromosoompaar. In het Y-chromosoom mist een stukje. Op dit stukje staat de informatie voor het stollen van bloed. Dit is normaal geen probleem, aangezien het bij mannen dan op het X-chromosoom staat. Bij mensen die aan hemofilie lijden, staat dit stukje ook niet op het X-chromosoom. Hierdoor is er dus geen informatie in het lichaam over bloed moet stollen.
Vrouwen hebben die probleem minder snel. Als zij één X-chromosoom hebben zonder dit stukje informatie is er altijd het andere X-chromosoom om dit weer recht te trekken. Hierdoor komt hemofilie bij vrouwen weinig voor. Koningin Victoria was een drager, maar leed zelf niet aan hemofilie. Vrouwen die drager zijn kunnen het doorgeven aan hun kinderen. Dit gebeurde ook verschillende keren bij de koningin. Haar zoon Leopold en haar dochter Beatrice en Alice waren drager van het chromosoom. Dit werd vervolgens overgedragen aan de koninklijke families van Hessen, Pruisen, Rusland en Spanje. Tegenwoordig zijn er zover bekend geen nakomelingen van Victoria met hemofilie.
Kinderen
Albert en Victoria kregen negen kinderen:
- Victoria Adelaide Mary Louise (21 november 1840 - 5 augustus 1901)
- Albert Edward (9 november 1841 - 6 mei 1910)
- Alice Maud Mary (25 april 1843 - 14 december 1878)
- Alfred Ernst Albert (6 augustus 1844 - 30 juli 1900)
- Helena Augusta Victoria (25 mei 1846 - 9 juni 1923)
- Louise Caroline Alberta (18 mei 1848 - 3 december 1939)
- Arthur William Patrick Albert (1 mei 1850 - 16 januari 1942)
- Leopold George Duncan Albert (7 april 1853 - 28 maart 1884)
- Beatrice Mary Victoria Feodore (14 april 1857 - 26 oktober 1944)
Haar kinderen trouwden in de koninklijke families van Hessen, Rusland, Duitsland, Waldeck-Pyrmont en Spanje.
Bronnen
- Victoria van het Verenigd Koninkrijk. Nederlandstalige Wikipedia. Versie: 4 juni 2020.
- (en) The coronation where everything went wrong. YouTube-kanaal: Bright Side. Gezien op 27 juli 2020.
- (en) Oakland, J. British Civilization (2019). Uitgeverij: Routledge.
- (en) Queen Victoria. Engelstalige Wikipedia. Versie: 27 juli 2020.
- (en) Queen Victoria: The Misunderstood Monarch. YouTube-Kanaal: Biografics. Gezien op 27 juli 2020.
| Koningen van Engeland, Schotland en het Verenigd Koninkrijk | |||
|---|---|---|---|
| Engeland (tot 1603 · lijst) Alfred de Grote (871-899) · Eduard de Oudere (899-924) · Æthelstan (924-939) · Edmund I de Geweldige (939-946) · Edred (946-955) · Edwy (955-959) · Edgar de Vreedzame (959-975) · Eduard de Martelaar (975-978) · Ethelred II (978-1016) · Sven Gaffelbaard (1013-1014) · Edmund II (1016) · Knoet de Grote (1016-1035) · Harold I (1035-1040) · Hardeknoet (1040-1042) · Eduard de Belijder (1042-1066) · Harold II (1066) · Edgar II (1066) · Willem I de Veroveraar (1066-1087) · Willem II (1087-1100) · Hendrik I (1100-1135) · Stefanus (1135-1154) · Hendrik II (1154-1189) · Richard I (1189-1199) · Jan (1199-1216) · Hendrik III (1216-1272) · Eduard I (1239-1307) · Eduard II (1307-1327) · Eduard III (1327-1377) · Richard II (1377-1399) · Hendrik IV (1399-1413) · Hendrik V (1413-1422) · Hendrik VI (1422-1461) · Eduard IV (1461-1470; eerste keer) · Hendrik VI (1470-1471) · Eduard IV (1471-1483) · Eduard V (1483) · Richard III (1483-1485) · Hendrik VII (1485-1509) · Hendrik VIII (1509-1547) · Eduard VI (1547-1553) · Jane (1553) · Maria I (1553-1558) · Elizabeth I (1558-1603) Schotland (tot 1603) Engeland, Schotland en Ierland (1603-1707 · lijst) Verenigd Koninkrijk (en Ierland) (1707-heden · lijst) |
|||