Seaborgium

Portaal Scheikunde
Chemisch element

Symbool van Seaborgium
Naam	Seaborgium
Latijn
Symbool	Sg
Atoomnummer	106
Soort	Theoretisch een overgangsmetaal
Kleur	Waarschijnlijk zilvergrijs
Smeltpunt	? ^oC
Kookpunt	? ^oC

Seaborgium is een kunstmatig gemaakt chemisch element met het symbool Sg en atoomnummer 106 in het Periodiek Systeem van de scheikunde. Het is genoemd naar de Amerikaanse kernchemicus Glenn T. Seaborg.

Voorkomen en eigenschappen

Als synthetisch (kunstmatig) element kan het in een laboratorium worden gemaakt met een cyclotron of deeltjesversneller, maar wordt het niet in de natuur gevonden. Het is ook radioactief; de meest stabiele bekende isotoop , ²⁶⁹ Sg, heeft een halfwaardetijd van ongeveer 14 minuten. Het bestaat dus maar kort waarna het vervalt, waarbij radioactiviteit en energie vrijkomt. Hierdoor is het ook vrij lastig om verder te onderzoeken op chemische racties.

In het periodiek systeem is het een zogeheten d-blok transactinide-element. Het is een lid van de 7e periode en behoort tot de groep 6 elementen als het vierde lid van de 6d reeks overgangsmetalen. Chemische proeven hebben bevestigd dat seaborgium zich gedraagt als de zwaardere "versie" van wolfraam in groep 6. De chemische eigenschappen van seaborgium zijn slechts gedeeltelijk bekend, maar ze komen goed overeen met de chemie van de andere groep 6-elementen (Chroom, Molybdeen en Wolfraam). De eigenschappen van seaborgium-metaal blijven onbekend en er zijn alleen voorspellingen beschikbaar.

Geschiedenis

In 1974 werden enkele atomen seaborgium gemaakt in het Lawrence Livermore National Laboratory (Dubna) in de Sovjet-Unie werd een zoektocht naar element 106 in 1974 door Yuri Oganessian uitgevoerd, door doelen van de isotopen lood-208 en lood-207 te beschieten met ionen van chroom-54. En in de Verenigde Staten gebeurde dat al in 1971 en later in 1974 bij de University of California, Berkeley door Glenn T. Seaborg, Carol Alonso en Albert Ghiorso en door E. Kenneth Hulet van het Lawrence Livermore National Laboratory. Zij deden dat door een californium-249 isotoop te beschieten met zuurstof-18- ionen.

De strijd om de ontdekking en dus de naamgeving van het element werd gevoerd tussen Sovjet- en Amerikaanse wetenschappers, en het duurde tot 1997 voordat de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) seaborgium instelde als de officiële naam voor het element. Het is een van de slechts twee elementen die op het moment van naamgeving naar een levend persoon zijn vernoemd, de andere is oganesson, element 118.