Bohrium

Portaal Scheikunde
Chemisch element

Symbool van Bohrium
Naam	Bohrium
Latijn
Symbool	Bh
Atoomnummer	107
Soort	Overgangsmetaal
Kleur	Waarschijnlijk zilvergrijs
Smeltpunt	? ^oC
Kookpunt	? ^oC

Bohrium is een kunstmatig gemaakt chemisch element met het symbool Bh en atoomnummer 107 in het Periodiek Systeem van de scheikunde. Het is genoemd naar de Deense natuurkundige Niels Bohr. Als synthetisch (kunstmatig gemaakt) element kan het in een laboratorium worden gemaakt, maar wordt het niet in de natuur gevonden. Alle bekende zogeheten isotopen van bohrium zijn extreem radioactief; de meest stabiele bekende isotoop is Bohrium-270 met een halfwaardetijd van ongeveer 61 seconden. Het vervalt met vrijkomen van radioactiviteit en energie.

In het periodiek systeem is het een d-blok transactinide-element. Het is een lid van de 7e periode en behoort tot de groep 7 elementen als het vijfde lid van de 6d reeks overgangsmetalen. Chemische proeven hebben bevestigd dat bohrium zich gedraagt als de zwaardere "versie" van renium in groep 7. De chemische eigenschappen van bohrium kunnen slechts gedeeltelijk beschreven worden, maar ze zijn goed te vergelijken met de chemie van de andere groep 7-elementen. Dit komt dus door het korte bestaan (halfwaardetijd) nadat het is gemaakt in een cyclotron of deeltjesversneller. Ook de extreme radioactiviteit maakt verder onderzoek heel moeilijk.

Voorkomen en eigenschappen

Zeer weinig eigenschappen van bohrium of zijn verbindingen zijn gemeten; dit komt door de extreem beperkte en dure aanmaak en het feit dat bohrium zeer snel vervalt. Er zijn enkele bijzondere chemie gerelateerde eigenschappen gemeten, maar de eigenschappen van (een mogelijk) bohriummetaal blijven onbekend en zijn alleen als voorspellingen beschikbaar.

Van Bohrium wordt verwacht dat het onder normale omstandigheden (kamertemperatuur en standaard druk) een vaste stof is, vergelijkbaar met zijn lichtere soortgenoot renium.

Geschiedenis

Twee groepen claimden de ontdekking van het element . Bewijs van bohrium werd voor het eerst gerapporteerd in 1976 door een Sovjet-onderzoeksteam van het Lawrence Livermore National Laboratory (Dubna) in de Sovjet-Unie onder leiding van Yuri Oganessian, waarin doelen van de isotopen bismut-209 en lood -208 werden gebombardeerd (beschoten) met versnelde kernen van respectievelijk chroom -54 en mangaan -55. Er werden twee activiteiten waargenomen, één met een halfwaardetijd van één tot twee milliseconden en de andere met een halfwaardetijd van ongeveer vijf seconden. De International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) en het International Union of Pure and Applied Physics (IUPAP) die samen een overleggroep vormden; Transfermium Working Group (TWG), concludeerde echter dat deze proef niet overtuigend genoeg bewezen was.

In 1981 bombardeerde een Duits onderzoeksteam onder leiding van Peter Armbruster en Gottfried Münzenberg van het GSI Helmholtz Center for Heavy Ion Research (GSI Helmholtzzentrum für Schwerionenforschung) in Darmstadt een doelwit van bismut-209 met versnelde kernen van chroom-54 om slechts 5 atomen van de isotoop bohrium-262 te maken.

Deze ontdekking werd verder onderbouwd door hun gedetailleerde metingen van de zogeheten alfa-vervalketen van de geproduceerde bohrium-atomen tot eerder bekende isotopen van fermium en californium. De IUPAC / IUPAP Transfermium Working Group (TWG) erkende de GSI-samenwerking als officiële ontdekkers in hun rapport uit 1992.

In september 1992 stelde de Duitse groep de naam nielsbohrium voor met het symbool Ns ter ere van de Deense natuurkundige Niels Bohr. De Sovjetwetenschappers van het Lawrence Livermore National Laboratory in Dubna, Sovjet-Unie, hadden eerder voorgesteld deze naam te geven aan element 105 (dat uiteindelijk dubnium werd genoemd) en het Duitse team wilde zowel Bohr erkennen als het feit dat het Dubna-team de eerste was geweest.

In 1994 adviseerde een commissie van IUPAC dat element 107 bohrium wordt genoemd, niet nielsbohrium, aangezien er geen regels waren voor het gebruik van de volledige naam van een wetenschapper bij de naamgeving van een element. Dit werd tegengewerkt door de ontdekkers omdat er enige bezorgdheid bestond dat de naam zou kunnen worden verward met boor. De zaak werd overgedragen aan de Deense tak van IUPAC die desondanks voor de naam bohrium stemde, en zo werd de naam bohrium voor element 107 in 1997 internationaal erkend.