Le Visionarium
| Le Visionarium The Timekeeper | |
| |
| De Timekeeper in de hoofdschow | |
| Algemene informatie | |
|---|---|
| Locatie |  Disneyland Park  Tokyo Disneyland  Magic Kingdom
|
| Themagebied | Discoveryland Tomorrowland Tomorrowland
|
| Soort attractie | Circle-vision 360°-film |
| Ontwerper | Walt Disney Imagineering |
| Status | Gesloten |
| Opening | 12 april 1992 15 april 1993 21 november 1994
|
| Sluiting | 5 september 2004 1 september 2002 26 februari 2006
|
| Vervangt | American Journeys American Journeys
|
| Vervangen door | Buzz Lightyear Laser Blast Buzz Lightyear's Astro Blasters Monsters, Inc. Laugh Floor
|
| Thematisering en muziek | |
| Thema | Tijdreizen |
| Eigenschappen | |
| Ritduur | 18:00 minuten |
Portaal  Attractieparken
| |
Le Visionarium (Frans) of The Timekeeper (Engels) was een attractie in drie Disneyparken. De attractie werd oorspronkelijk ontworpen voor Disneyland Park in Disneyland Paris. Hier was het tussen 1992 en 2004 te vinden op de plek waar Buzz Lightyear Laser Blast nu is. Tussen 1993 en 2002 was de attractie ook te vinden in Tokyo Disneyland en tussen 1994 en 2006 in Magic Kingdom. De attractie had in Parijs de naam Le Visionarium: Un Voyage à Travers le Temps (Het Visionarium: Een reis door de tijd). Het woord "visionarium" komt van het woord "visionair". Een visionair is iemand die een helder beeld heeft van de toekomst. In Japan en de Verenigde Staten werd de Engelse naam The Timekeeper: From Time to Time (De Timekeeper: Van tijd tot tijd) gebruikt. De attractie was een cirkelvormig filmtheater (Circle-vision 360°). De film draaide aan alle kanten van de gasten.
In het theater werd de gelijknamige film Un Voyage à Tracers le Temps vertoond. De attractie stond in het teken van tijdreizen en bestond uit een voorshow en hoofdshow. In de hoofdshow waren ook twee animatronics van de Timekeeper en Nine-Eye. De film volgde de robot-professor Timekeeper die een tijdmachine had uitgevonden. Bezoekers worden uitgenodigd om het eerste experiment van deze tijdmachine bij te wonen. Dit experiment wordt gedaan door zijn hulpje, Nine-Eye, een robot met negen camera's. Tijdens de tijdreis zien de gasten op het scherm wat Nine-Eye ziet. Tijdens dit experiment gaat een hoop mis.
Geschiedenis
Le Visionarium werd speciaal voor Disneyland Paris ontworpen. Tijdens het ontwerp van Disneyland Paris ontstond het idee om Discoveryland een steampunk-thema te geven. Hierdoor keek men veel naar de uitvindingen van Leonardo da Vinci en sciencefiction-schrijvers als H.G. Wells en vooral Jules Verne. Er zouden verschillende attracties komen die in het teken stonden van Jules Verne's boeken. Op deze manier wilde men ook de komst van het park populairder maken in Frankrijk. Verne was immers een Frans schrijver en daardoor zou het park meer aansluiten bij de Europese en Franse cultuur. Veel van deze plannen werden door geldproblemen niet uitgevoerd. Het idee was om deze attractie te bouwen in de jaren na de opening. Er zouden onder andere een achtbaan komen in het teken van Een reis van de aarde naar de maan, een restaurant in het teken Twintigduizend mijlen onder zee en een attractie in het teken van Een reis naar het binnenste van de aarde. In Le Visionarium zou Jules Verne ook een rol spelen, hoewel het idee van tijdreizen losjes was afgeleid van het boek De tijdmachine van H.G. Wells.
Disney had al ervaring met circle-vision-films, maar nog nooit had Disney dit gebruikt voor een film met een verhaal. Normaal gebruikte Disney het voor landschappen op te nemen en deze te tonen in een theater. Dit werd toentertijd als indrukwekkend gezien, aangezien het doek zich volledig rondom de gasten bevond. Hierdoor leek het alsof de gasten midden in de film zaten. In de hoofdshow werden twee animatronics geplaatst voor meer interactie. Wanneer men de film ziet kan men ook verwijzingen spotten naar de Jules Verne-attracties die men toentertijd planden. In de film worden namelijk de boeken genoemd die Verne schreef.
De Parijse versie van de attractie opende op 12 april 1992 en was toentertijd de enige attractie in het teken van Jules Verne. In 1994 werd de attractie Les Mystèrees du Nautilus (gebaseerd op Twintigduizend mijlen onder zee) toegevoegd en in 1995 Space Mountain: De la Terre à la Lune (gebaseerd op De reis van de aarde naar de maan). In het Parijse versie werd toentertijd vrijwel enkel Frans gesproken. Bij voorstellingen wordt tegenwoordig vaak een combinatie van Engels en Frans gesproken (of er zijn aparte voorstellingen in de twee talen), maar in de beginjaren was dit niet het geval. Het gevolg was dat Le Visionarium moeilijk te verstaan was voor mensen die geen Frans spraken. Tussen 1992 en 2002 werd Le Visionarium in Parijs gesponsord door Renault. In 1993 opende een Japanse versie in Tokyo Disneyland ter gelegenheid van de 10e verjaardag. De Franse en Japanse versie waren, afgezien van de taal, vrijwel hetzelfde. In 1994 opende ook een versie in Magic Kingdom in Florida. Deze versie was wel Engelstalig, maar had geen voorshow. In plaats daarvan zagen mensen in de wachtrij kortere fragmenten uit de voorshow.
Na het jaar 2000 werd de attractie als verouderd gezien, aangezien de filmtechnieken niet heel nieuw meer waren. Het gevolg was dat steeds minder mensen de attractie bezochten. In Parijs speelde ook de taal een rol. In 2002 sloot de Japanse versie van de attractie en het theater werd omgebouwd in Buzz Lightyear's Astro Blasters. De Franse versie sloot uiteindelijk in 2004 en werd vervangen door Buzz Lightyear Laser Blast. Na de aanslagen op 11 september 2001 daalden de bezoekersaantallen van Magic Kingdom zo erg dat Le Visionarium enkel nog op drukke dagen open was. Hierdoor stond het theater het grootste gedeelte van de tijd leeg. In 2006 sloot ook deze versie en werd vervangen door Monsters, Inc. Laugh Floor.
De attractie
Voorshow
Enkel de Japanse en Franse versie hadden een voorshow die hetzelfde was. Het enige verschil was dat de Japanse versie in het Japans gesproken was en de Franse versie in het Frans. De voorshow vond plaats in de bibliotheek van de Timekeeper. Hier vond men verschillende objecten, zoals de onderzeeër van Kapitein Nemo uit Verne's Twintigduizend mijlen onder de zee en een model van de eerste heteluchtballon. Via een groot scherm sprak de Timekeeper de bezoekers toe. De Timekeeper heeft de vorm van een mensachtige robot die een beetje onhandig is en werd ingesproken door Robin Williams.
Hij verteld de bezoekers dat hij een nieuwe uitvinding heeft; de tijdmachine. Hij nodigt de gasten uit om zijn experiment bij te wonen en zo de eerste tijdmachine ter wereld te zien. Vervolgens stelt hij de gasten zijn hulpje voor Nine-Eye. Nine-Eye is een vrouwelijke robot met negen camera's, waardoor de gasten de tijdreis aan alle kanten kunnen bewonderen. Vervolgens worden aantal grappige momenten getoond van de training van Nine-Eye die onder andere in een raket wordt afgeschoten. Hierna vertelt de Timekeeper dat als het werkt dat hij alle grote wetenschappers en denkers uit het verleden kan bezoeken. Op de melodie van L'amour est un oiseau rebelle uit de opera Carmen van George Bizet zingt hij de namen van grote wetenschappers en denkers, zoals Aristoteles, Plato, Louis Pasteur, Leonardo da Vinci, Jules Verne en Marie Curie. Zijn doel om deze wetenschappers en denkers samen te brengen op een dag. Vervolgens nodigt hij de bezoekers uit om het theater binnen te treden.
In de Amerikaanse versie werden beelden uit de voorshow getoond in de wachtrij. Dit waren enkel de introductie van de tijdmachine, de Timekeeper en Nine-Eye en de trainingsfilmpjes.
Hoofdshow
De hoofdshow was in alle parken hetzelfde. Men had een groot scherm met voorin de zaal de Timekeeper, Nine-Eye en de tijdmachine. De Timekeeper en Nine-Eeye kwamen hier in animatronic-vorm voor. Tijdens de voorstelling werden ook andere personen geprojecteerd op een scherm naast de Timekeeper. Zij kwamen niet in animatronic-vorm voor. Op een bord kon men zien in welk jaar men was terwijl men door de tijd heen reisde. Op het scherm kon men zien wat Nine-Eye zag tijdens de tijdreis. Deze robot werd dan werd geteleporteerd uit de ruimte.
De show begon met Nine-Eye die door de Timekeeper naar het Jura wordt gestuurd. Bezoekers zien verschillende dinosaurussen, maar een hongerige allosaurus valt Nine-Eye aan. Net op tijd weet de Timekeeper Nine-Eye door te sturen naar het jaar 1450. De Timekeeper wilde de gasten de boekdrukkunst van Johannes Gutenberg laten zien. Doordat hij de plaats verkeerd invulde kwam Nine-Eye niet in Duitsland, maar in een veldslag tussen de Engelsen en de Schotten terecht. Nine-Eye wordt dan aangevallen door een ridder, maar de Timekeeper weet Nine-Eye net op tijd door te sturen naar het jaar 1503 in Italië. Nine-Eye gaat vervolgens het atellier van Leonardo da Vinci binnen die net bezig is met het schilderen van de Mona Lisa. Op dat moment merkt da Vinci Nine-Eye op en besluit haar te tekenen. De Timekeeper wil echter niet het verleden veranderen, waardoor hij Nine-Eye doorstuurt naar het Franse hof van koning Lodewijk XV en Madame de Pompadour. Deze wonen een feestje in de balzaal bij, waar Nine-Eye binnengaat. Wanneer zij ontdekt wordt, wordt ze snel doorgestuurd naar het jaar 1889. Hier ziet ze de bouw van de Eiffeltoren en vervolgens stuurt hij haar naar het jaar 1900.
Nine-Eye komt terecht op de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs. Ze merkt dan ineens de schrijvers Jules Verne en H.G. Wells op. De twee schrijvers zijn met elkaar in gesprek. Verne stelt namelijk dat Wells's boek De tijdmachine nooit echt kan gebeuren. Verne gelooft dat tijdreizen onmogelijk is. Hierop zegt Wells dat de mens nooit in staat is om naar de maan te gaan, zoals Verne in zijn boek schreef. Wells loopt boos weg, waarna Verne ineens Nine-Eye opmerkt. De Timekeeper probeert Nine-Eye weg te halen, aangezien ze ontdekt is. Verne houdt echter Nine-Eye vast, waardoor hij met Nine-Eye in het heden terechtkomt. Nine-Eye komt samen met Verne naast de Timekeeper in de zaal terecht. Verne is weet niet wat hem overkomt en begrijpt ineens dat tijdreizen ooit mogelijk zou worden. De Timekeeper wil hem terugsturen naar het jaar 1900, maar Verne vraagt of hij de wereld van het heden kon zien. De Timekeeper staat dit uiteindelijk toe, aangezien hij groot fan is van Jules Verne's boeken, maar geeft men 10 minuten de tijd. In 10 minuten zou hij namelijk een speech geven op de wereldtentoonstelling. Verne zegt alles te willen zien van de wereld, waarna de Timekeeper hem in rap tempo verschillende plaatsen laat zien.
Verne krijgt vervolgens verschillende moderne plaatsen van Europa te zien. Eerst wordt hij naar de straten van het moderne Parijs gestuurd, waar bij de autobanen op loopt en bijna ongeluk veroorzaakt. Hierna wordt hij getransporteert naar de voorkant van een hogesnelheidstrein, een vliegveld, een onderzeeër, een klein vliegtuig over de Alpen en een heteluchtballon op het Kremlin van Moskou. Iedere plaats leidt tot grappige situaties, maar Verne is gefascineerd door de wereld van het heden (zijn toekomst). Uiteindelijk wordt Verne zelfs een ruimteschip in gestuurd, waar Nine-Eye hem verteld dat zijn voorspelling over de reis naar de maan inmiddels was uitgekomen. Na enkele minuten stuurt de Timekeeper hem weer terug naar het jaar 1900. Verne bedankt de Nine-Eye en de Timekeeper voor de reis en de wereld van de toekomst die hij heeft mogen zien. Terwijl hij nog met Nine-Eye in gesprek is, komt Wells weer aangelopen. Wells merkt ook Nine-Eye op en is verbaasd. Op dat moment verontschuldigd Wells zich tegen Wells voor zijn opmerking over de tijdmachine van eerder. Verne vertelt tegen Wells dat hij net een tijdreis heeft meegemaakt, waardoor Wells's voorspelling inderdeed ooit zou uitkomen. Wells is zo erg verward dat hij nu zegt dat tijdreizen onmogelijk is. Verne zegt vervolgens de woorden "Nothing is impossible. It is only impropable." (Niets is onmogelijk. Het is hoogst onwaarschijnlijk.)
Nine-Eye laat Wells en Verne achter, terwijl deze haar uitzwaaien. Weer terug in het heden komt de Timekeeper tot de conclusie dat zijn tijdmachine echt werkt. De Timekeeper verteld dat hij eerst wilde testen door naar het verleden te gaan, maar wil nu ook een kijkje nemen in de toekomst. Hij vraagt vrijwilligers uit de zaal om mee te gaan naar Parijs in het jaar 2189. De zaal krijgt vervolgens het Parijs van de toekomst te zien met futuristische gebouwen en vliegende auto's. In een van de auto's ziet de Timekeeper dan plotseling Wells en Verne zitten. De Timekeeper vraagt aan hen hoe ze in 2138 terechtkwamen. Wells en Verne antwoorden dat in de toekomst alles mogelijk is. De Timekeeper neemt vervolgens de gasten weer mee naar het heden en zegt samen met Nine-Eye de gasten gedag.