Nationalisme
Nationalisme is een politieke overtuiging waarbij mensen heel trots zijn op hun land.
Soorten nationalisme
Je hebt twee soorten nationalisme:
- Patriottisme (vaderlandsliefde) is het trots zijn op je eigen land, terwijl je ook respect hebt voor andere landen. Je bent bijvoorbeeld trots als je land een voetbalwedstrijd wint en als je land bezet wordt in oorlog, wil je de bezetter weg hebben. Met patriottisme heeft bijna niemand een probleem. Sommige landen zijn meer patriottistisch dan anderen: In Amerika en Scandinavië is het bijvoorbeeld heel normaal om het hele jaar door de vlag van je land voor je huis te laten wapperen, terwijl je in Nederland alleen vlaggen ziet met het WK en Koningsdag.
- Als iemand overdreven patriottistisch is, noem je dat chauvinisme. Een chauvinist denkt dat zijn land het beste van de wereld is en heeft weinig respect voor andere landen en culturen. Dit leidt vaak tot racisme. Een voorbeeld was Hitler. Hij verheerlijkte Duitsland en de Duitse cultuur, en vond dat de Duitsers superieur waren over andere "rassen", zoals Joden en zigeuners.
Een ander soort nationalisme is het willen stichten van je eigen land. Een voorbeeld hiervan zijn de Schotten. Schotland hoort nu nog bij het Verenigd Koninkrijk, maar veel Schotten zijn nationalistisch: Ze willen dat Schotland een onafhankelijk land wordt.
Geschiedenis
De vroegste vormen van nationalisme kunnen worden teruggevoerd tot de opkomst van moderne staten en naties in de late middeleeuwen en vroegmoderne tijd. In deze periode begonnen mensen zich meer te identificeren met hun taal, cultuur en gemeenschap. De Franse Revolutie van de late 18e eeuw bracht het concept van soevereiniteit van het volk naar voren en leidde tot een nieuw gevoel van nationale eenheid onder de Franse bevolking. De revolutie had invloed op nationalistische bewegingen in heel Europa en inspireerde de opkomst van andere nationale identiteiten.
De 19e eeuw wordt vaak beschouwd als de periode van het hoogtepunt van het nationalisme. Het was een tijd van politieke en sociale veranderingen, waarin veel Europese landen streefden naar nationale eenwording en onafhankelijkheid. Dit leidde tot de vorming van nieuwe naties, zoals Duitsland en Italië. Hetzelfde nationalisme dat leidde tot de vorming van naties in Europa, droeg ook bij aan imperialistische en koloniale ambities. Europese landen probeerden hun nationale identiteit en kracht te versterken door overzeese koloniën te verwerven. Tegelijkertijd waren er nationalistische bewegingen in koloniale gebieden die streefden naar onafhankelijkheid van buitenlandse overheersing.
Nationalisme droeg bij aan de geopolitieke rivaliteit tussen Europese grootmachten, wat mede leidde tot de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd nationalistisch denken misbruikt door totalitaire regimes. Na de oorlog werd dekolonisatie versneld, en nieuwe naties werden gevormd op basis van nationale identiteit.