Irène Joliot-Curie
| Wetenschapper | |||
| |||
| Irène Joliot-Curie (1935) | |||
| Persoonlijke info | |||
|---|---|---|---|
| Volledige naam | Irène Joliot-Curie | ||
| Geboren | 12 september 1897 | ||
| Geboorteplaats | Parijs | ||
| Geboorteland |  Frankrijk
| ||
| Overleden | 17 maart 1956 | ||
| Overleden te | Parijs | ||
| Gehuwd met / relatie |
Frédéric Joliot-Curie (1926) | ||
| Bekend van | |||
| Vakgebied | Natuurkunde, Scheikunde | ||
| Bekend van | Nobelprijswinnares 1935, samen met haar man Frédéric Joliot-Curie voor haar synthese van nieuwe radioactieve elementen | ||
| |||
Irène Joliot-Curie werd geboren in Parijs, op 12 september 1897. Ze overleed ook in Parijs op 17 maart 1956 aan de gevolgen van leukemie, ontstaan door de blootstelling van radioactieve straling. Ze was een Frans natuurkundige en scheikundige, Nobelprijs winnaar en de dochter van Pierre en Marie Curie.
Ze ging verder met onderzoeken naar radioactiviteit, in de voetsporen van haar moeder. Na de Eerste Wereldoorlog werkte ze als haar moeders assistent op het Radiuminstituut.
In 1926 trouwde ze met de scheikundige Frédéric Joliot-Curie, die als assistent werkzaam was in het laboratorium van haar moeder. Hij zag haar als een gelijke in het vak. Bijna een jaar later werd hun dochter Hélène geboren – die later een bekend natuurkundige werd en zou trouwen met Michel Langevin, de kleinzoon van Paul Langevin. Ze kregen nog een tweede kind, hun zoon Pierre, die later bioloog zou worden. Pierre werd in 1932 geboren.
Ze had ook een zus, Ève Curie, die schrijfster was.
Samen met haar man werkte zij aan de structuur van het atoom, in het bijzonder die van de kernen. Zij ontdekten het neutron en het positron. Hun grootste ontdekking was de kunstmatige radioactiviteit waarvoor ze in 1935 ze de Nobelprijs voor de Scheikunde kregen. Hun onderzoek maakten kernsplijting mogelijk en de daaropvolgende ontwikkeling van zowel kernenergie als de atoombom.