Mein Kampf
Mein Kampf is een boek geschreven door de Duitse dictator Adolf Hitler. Hitler schreef het eerste deel tijdens zijn gevangenschap in 1924 na de mislukte poging tot een staatsgreep. Een vervolg kwam in 1925, het tweede deel. Beide delen tellen in de Nederlandse vertaling 818 pagina's en staat vol met Hitlers ideeën over politiek en ras. Het boek staat vol met haatdragende racistische, antisemitische, anticommunistische ideeën.
Centraal staat de evolutie van het lagere naar het hogere ras, ofwel het Germaanse ras (Sociaal Darwinisme). Evenzo gaat Hitler uitvoerig in op de dolkstootlegende, dat aan de basis zou staan aan de vermeend onrechtvaardig verloren Eerste Wereldoorlog.
Titel
De titel "Mein Kampf" betekent letterlijk "Mijn strijd". In het Nederlands is de titel vertaald als Mijn Strijd of Mijn Kamp. Het boek was in Nederland lange tijd verboden, maar is tegenwoordig als "geannoteerde" editie te koop. Overigens stond het "gewoon" op het internet (ook de Nederlandse vertaling). Hitler heeft het boek niet alleen geschreven. Hij deed het samen met Rudolf Hess. Verder hebben een aantal mensen meegelezen en zijn met verbeteringen gekomen. Hoewel Hitler tijdens het schrijven van het eerste deel in gevangenschap leefde, had hij toch alle vrijheid van handelen. Hij had een luxe kamer waar hij gewoon iedereen kon ontvangen.
De verloren Eerste Wereldoorlog
Hitler was zeer nationalistisch. Hij geloofde in de grootsheid van het Duitse volk. In zijn jonge tijd werd in Europa in veel landen het nationalisme aangemoedigd. Dat werd gedaan met bouwwerken, mythologische verhalen over het verleden en in de kunst. Dat werd niet alleen in Duitsland gedaan. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog geloofden de Duitsers dat ze gemakkelijk Frankrijk konden verslaan en dat er grote gebieden in het ouderwetste Rusland kon worden veroverd (Drang nach Osten). Het liep anders. In 1918 kregen de Duitsers na een vernederende vredesverdrag van Brest-Litovsk en een aantal overwinningen op Frankrijk, hoop om de oorlog te winnen. In november 1918 accepteerden de Duitsers de nederlaag. De belangrijkste reden van die nederlaag was het ingrijpen van de Verenigde Staten. In die laatste periode was Hitler niet aan het front. Hij was woedend over de Duitse de nederlaag. Hij zocht naar argumenten om deze nederlaag te verklaren. Hij heeft daarom een eigen theorie ontwikkeld. De basis van zijn theorie is de haat tegen degenen die hij verantwoordelijk acht voor deze nederlaag.
Het uitgangspunt
Hitler beschrijft in zijn boek zijn leven en zijn strijd voor zijn Duitse identiteit. Centraal staat zijn haat tegen de Joden. Dat hangt samen met zijn diepe frustratie over de Duitse nederlaag in de Eerste Wereldoorlog. Hij geeft de joden de schuld van die nederlaag. Hij doet dat door te stellen dat de joden verantwoordelijk zijn voor het marxisme. Volgens Hitler wilden Joden de oorlog beëindigen met een ongunstig Duits vredesverdrag, net zoals de bolsjewieken dat in Rusland hadden gedaan.
Antisemitisme en anticommunisme
Hitler geloofde in een soort samenzweringstheorie waarin de Joden de overhand hadden. De Joden zouden in zijn ogen de nederlaag van het beste volk (het Duitse) op aarde willen. Het marxisme was door hen bedacht om de wereld aan de Joden uit te leveren (zie deel II, hoofdstuk 1). Daarmee gaan rassen degenereren. De joden zouden daarvoor propaganda bedrijven om de kracht van het Duitse volk te ondermijnen. Volgens Hitler gaven de Duitse kranten dan ook geen goed beeld van de werkelijke oorzaken van de verloren oorlog. Ook de toen moderne kunst, zoals het kubisme en het dadaïsme, zag hij in dat licht. De korte staking in de munitiefabriek in 1918, was een voorbeeld van hoe de Duitse soldaten aan het front werden benadeeld. Door gebrek aan munitie, konden de soldaten niet vechten. Ook deze staking werd door de communisten veroorzaakt. De communisten wilden immers een wereldrevolutie en dus ook in Duitsland. Hij zag het marxisme als een ideologie van de massa waarin het individu wordt onderdrukt. Juist de hoogbegaafde individuelen zorgden met hun uitvindingen ervoor dat de welvaart zich heeft kunnen ontwikkelen. Zo zag Hitler het 19e-eeuwse Duitsland als het land waar de grote verbeteringen kwamen dankzij helden op velerlei gebied.
De burgerregering
Hij vond dat de regering bestond uit een stel slappelingen die zich in de luren hadden laten leggen door de joden. Ze gingen akkoord met de Duitse nederlaag en ondertekenden vervolgens de Vrede van Versailles. Dit was bedoeld om het Duitse volk klein te krijgen. Hij vond dat ze tekort schoten bij het aanwakkeren van de nationale trots. Ook waren ze onderdanig aan het grootkapitaal, dat zorgde voor een vergroting van de kloof tussen arm en rijk. Ook hierin zag Hitler de hand van de Joden. In het socialisme van Hitler moest het verschil tussen arm en rijk in Duitsland worden verkleind.
Racisme
Volgens Hitler was het Duitse volk al bij de geboorte het beste. Dat de Eerste Wereldoorlog werd verloren, kwam ook door een slechte opvoeding, door slecht onderwijs en doordat veel Duitsers hun bloed niet zuiver hielden. Daarmee bedoelde hij dat ze gingen trouwen met mensen uit andere rassen of volkeren. Dat noemde hij rassenvergiftiging.
Godsdienst
Hitler verwierp het christendom, maar hij geloofde wel in een noodlot, een soort goddelijke bestemming. De bestemming van het Germaanse ras was om te heersen.
Hoe liep het af?
Het boek van Hitler werd goed verkocht. Hitler kon er een Mercedes van kopen. Hij kon zo zijn ideeën verder propageren in zijn politieke partij en in Duitsland. De Holocaust en de Tweede Wereldoorlog worden er eigenlijk al een beetje in aangekondigd. Daarvoor zit de haat bij Hitler te diep. De meeste joden zijn vermoord toen Hitler de oorlog dreigde te verliezen. Hij wilde zo voorkomen dat de Joden opnieuw, net zoals hij meende dat het gebeurde in de Eerste Wereldoorlog, met een dolkstoot in het achterland stakingen zouden doen uitbreken, of met propaganda het Duitse moreel zou ondergraven. Ook verklaart het boek ook waarom de Duitsers in 1945 maar bleven doorvechten, terwijl de oorlog al verloren was. Hitler bekritiseert de Duitse regering van 1919 dat ze de oorlog verloren gaven, terwijl er geen buitenlandse soldaat in Duitsland zelf was geweest. Pas op het allerlaatste moment in mei 1945 zag Hitler zijn mislukking in en pleegde zelfmoord.