Nieuw-Vlaamse Alliantie
| Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) | |
|
| |
|---|---|
| Oprichting | 11 september 2001 |
| Actief in |  Vlaanderen  Brussel
|
| Richting | Centrumrechts tot rechts |
| Stroming | Vlaams-nationalisme Conservatisme Liberaal-conservatisme Economisch liberalisme Zachte euroscepsis |
| Partijvoorzitter | Bart De Wever |
| Fractievoorzitters | |
| - Senaat | Karl Vanlouwe |
| - Kamer | Peter De Roover |
| - Vlaams Parlement | Philippe Muyters |
| - Brussels Parlement | Gilles Verstraeten |
| - Europees Parlement | Johan Van Overtveldt |
| Zetels | |
| - Senaat | 10 van 60 |
| - Kamer | 23 van 150 |
| - Vlaams Parlement | 31 van 124 |
| - Brussels Parlement | 2 van 89 |
| - Europees Parlement | 3 van 22 |
| Overig | |
| Jongerenorganisatie | Jong N-VA |
| Fractie in het Benelux-parlement | Christelijke fractie |
| Europese fractie | Europese Conservatieven en Hervormers |
Portaal  Politiek
| |
.png)
De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) is een Vlaamse politieke partij. De N-VA is op dit moment de grootste partij in het Vlaams Parlement en in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. De partij staat bekend om haar conservatieve, liberale en nationalistische standpunten. De partij streeft naar meer bevoegdheden voor Vlaanderen en wil een onafhankelijk Vlaanderen.
De partijvoorzitter is Bart De Wever. Als je de partij zou moeten vergelijken met Nederlandse politieke partijen, komt de partij het dichtst in de buurt bij JA21.
Geschiedenis
Ontstaan
De N-VA is ontstaan uit de Volksunie (1954-2001) en VU&ID (1997-2001) in de herfst van 2001. Toen viel de Volksunie uit elkaar na onenigheid over het Lambermontakkoord. Iets minder van 50% van de leden splitsten zich toen af de partij. Dit waren voornamelijk de Vlaams nationalisten. Aangezien zijn minder van 50% van de leden hadden, verdween de naam Volksunie. De leden zetten vervolgens op 13 oktober 2001 de partij Nieuw-Vlaamse Alliantie op.
In 2003 deed de partij onder leiding van Geert Bourgeois voor het eerst aan de verkiezingen mee. België had toen net kiesdrempels, waardoor de N-VA enkel in West-Vlaanderen boven de kiesdrempel kwam. De partij haalde hierdoor één zetel in de Kamer van Volksvertegenwoordigers en geen zetels in de Senaat.
Groei
De N-VA wilde vervolgens samenwerken met de CD&V. Veel N-VA'ers waren hier niet blij mee, aangezien de CD&V niet wilde luisteren naar de N-VA. Uiteindelijk gaf de CD&V alsnog toe in 2004. Hierdoor gingen de partijen samen een kartel vormen; het Valentijnskartel of Vlaams kartel. Dit betekende dat de partijen gezamenlijke leden zouden kiezen om zo meer stemmen te winnen. Dit was erg succesvol en de twee partijen behaalden in 2004 26% van de stemmen tijdens de Vlaamse verkiezingen. In 2006 behaalde de twee partijen ook veel stemmen bij de provincie- en gemeenteverkiezingen.
Al snel werd duidelijk dat N-VA ook zonder hulp van de CD&V genoeg stemmen zou halen. Hierdoor waren er plannen om het kartel los te laten. De N-VA was toentertijd een centrumpartij. Er bestond de angst dat de N-VA een stuk rechtser zou worden. Uiteindelijk werd het kartel in 2008 verbroken. Tijdens de federale verkiezingen van 2007 pleitte de partij voor meer zelfbestuur van Vlaanderen. De N-VA was vooral gericht tegen de Waalse minister-president Elio Di Rupo van de Parti Socialiste. Tijdens de verkiezingen won de partij opnieuw enkele zetels.
Nadat de samenwerking met de CD&V verbroken werd, stapten de N-VA-politici uit de federale regering van Yves Leterme en de Vlaamse regering van Kris Peeters. In 2009 werden er opnieuw verkiezingen in Vlaanderen gehouden. De partij behaalde toen 16 zetels in het Vlaams Parlement. Vervolgens stapte de N-VA samen met sp.a en CD&V in de Vlaamse regering. Tijdens de federale verkiezingen van 2010 wilde de partij opnieuw meer zelfbestuur voor Vlaanderen. Ook weigerde de partij met andere partijen samen te werken. De N-VA werd vervolgens de grootste Vlaamse partij in het Belgische parlement.
Grootste Vlaamse partij
Tijdens de federale verkiezingen van 2014 won de N-VA 33 zetels in het Belgisch parlement. Hiermee werd de N-VA verreweg de grootste partij van België. In het Vlaams Parlement behaalde de partij 43 zetels en werd ook hier de grootste partij. De N-VA wist veel stemmers weg te halen bij Vlaams Belang, wat veel zetels verloor. De N-VA beloofde namelijk een rechtse regering. In Vlaanderen ging de partij samenwerken met Open Vld en CD&V. Voor de federale regering ging de N-VA samen met Open Vld, CD&V en de Waalse partij Mouvement Réformateur (MR) in een regering onder premier Charles Michel. De N-VA zette haar roep tot meer zelfbestuur voor Vlaanderen tijdelijk opzij.
De N-VA stapte uiteindelijk in december 2018 uit de federale regering van Charles Michel. De partij kon namelijk niet instemmen met een migratieverdrag van de Verenigde Naties. Vervolgens vonden er in 2019 opnieuw verkiezingen plaats. De N-VA verloor toen 8 zetels in het federaal parlement en 8 zetels in het Vlaams Parlement. Toch bleef de N-VA opnieuw de grootste partij van Vlaanderen. Desondanks verloor de partij veel kiezers aan Vlaams Belang. De N-VA wilde als enige partij met Vlaams Belang in een Vlaamse regering. De twee partijen hadden niet genoeg zetels hiervoor, waardoor dit niet doorging.
Tijdens de verkiezingen van 2024 bleef N-VA de grootste partij. Dit kwam enigszins als verrassing, aangezien Vlaams Belang als eerste in de peilingen stond. Kort voor de verkiezingen gaf De Wever aan niet samen te willen werken met Vlaams Belang. In het Vlaams Parlement behaalde de N-VA 31 zetels en in de Kamer 24 zetels. De Wever gaf aan om in een rechtse regering met onder andere Mouvement Réformateur (MR) te willen stappen.
Ideologie
De N-VA is een centrum-rechtse tot rechtse conservatieve partij. De N-VA is een stuk rechtser dan Open VLD en CD&V, maar minder rechts dan Vlaams Belang. De N-VA is een Vlaams nationalistische partij. Dit betekent de partij Vlaanderen uiteindelijk onafhankelijk wil. De partij wil dit niet meteen doen; België moet eerst omgevormd in een confederatie worden. Dit betekent dat Vlaanderen meer zelfbestuur krijgt. Sommige N-VA'ers zijn ook voorstander om Vlaanderen bij Nederland aan te sluiten.
Daarnaast is de N-VA conservatief als het gaat om immigratie, integratie, misdaadbestrijding en drugsbeleid. Toch is de partij tegenwoordig voorstander van abortus, euthanasie en het homohuwelijk. De partij is vooral op economisch vlak conservatief. Dit betekent dat N-VA geloofd in een kleine overheid. De overheid moet zich zo min mogelijk met de economie bemoeien en zo veel mogelijk aan bedrijven overlaten. De partij wil daarom veel overheidstaken aan het bedrijfsleven afstaan, waardoor de belastingen verlaagd kunnen worden. Op internationaal gebied is de partij voorstander van de Europese Unie (EU) en de NAVO. Wel heeft de N-VA kritiek op de EU, maar is er geen voorstander van de EU te verlaten. Volgens de partij moet de EU vooral een economisch samenwerking zijn.
Standpunten
Hieronder staan enkele standpunten uit het partijprogramma van de N-VA:
- België moet omgevormd worden in een confederatie; Vlaanderen moet meer zelfbestuur krijgen. De N-VA wil uiteindelijk Vlaamse onafhankelijkheid en ziet een confederatie als eerste stap om dit te bereiken.
- Energie moet betaalbaarder worden. Hierdoor moet de overheid investeren in groene energie en kernenergie. Ook moeten de huidige kerncentrales langer worden opengehouden.
- De partij wil een strenger beleid op het gebied van migratie. Arbeids- en kennismigratie moet mogelijk blijven, maar illegale migratie moet harder worden aangepakt. De partij wil illegale immigratie inrichten naar Australisch model. Bij de integratie moeten de Nederlandse taal en de Vlaamse normen en waarden centraal staan.
- De overheid moet meer doen om de natuur en het milieu te beschermen. De partij wil de stikstofuitstoot omlaag brengen. Ook wil de partij recycling en hergebruik aanmoedigen.
- Zelfstandige ondernemers moeten beter beschermd worden en voordelen krijgen, waardoor het aannemen van personeel makkelijker wordt.
- De partij wil de sociale zekerheid hervormen. Werklozen moeten actief worden geholpen aan een baan. Ook mogen de uitkeringen nooit harder stijgen dan de laagste lonen, met uitzondering van de uitkeringen voor ziekte en arbeidsongeschiktheid en de pensioenen.
- De pensioenen moeten hervormd worden, zodat mensen langer na hun pensioen blijven doorwerken.
- De staatsschuld moet worden teruggebracht, zowel op Vlaams als federaal niveau. Ook moeten de belastingen voor ondernemers en werkenden naar beneden.
- De gezondheidszorg moet volledig worden overgedragen aan de Vlaamse overheid.
- De partij wil het woningtekort oplossen door meer te bouwen. Ook moet het aantrekkelijker worden voor ondernemers om huurwoningen te kopen.
- De administratieve lasten voor bedrijven, ondernemers en huishoudens moeten verminderd worden. Ook moeten meer dingen digitaal geregeld kunnen worden.
- Er moet één vervoersbewijs voor meerdere vervoerders in het openbaar vervoer komen. De spoorwegen moeten door de Vlaamse overheid geregeld worden. Ook moet het aantrekkelijker worden om een elektrische auto aan te schaffen.
- De Vlaamse overheid moet meer doen op het gebied van veiligheid. Zo moeten de straffen omhoog, moet politie meer geld krijgen en moet de burger meer vertrouwen in de rechtspraak krijgen.
- België moet meer in het leger investeren. Naast de NAVO moet er ook meer militaire samenwerking komen binnen de EU en Benelux.
- De Vlaamse overheid moet meer bevoegdheden krijgen op buitenlands gebied. De partij wil dat Vlaanderen zijn eigen buitenlands beleid kan voeren.
- De partij pleit voor een sterker Europa. Er moet meer samenwerking komen op het gebied van economie, justitie en migratie. Toch is de partij tegenstander van een federaal Europa.
Parlementsleden
Europees Parlement
- Johan Van Overtveldt (fractieleider)
- Assita Kanko
- Kris Van Dijck
Kamer van Volksvertegenwoordigers
Senaat
- Andries Gryffroy
- Freya Perdaens
- Maaike De Vreese
- Karolien Grosemans
- Nadia Sminate
- Karl Vanlouwe (fractievoorzitter)
- Allessia Claes
- Cathy Coudyser
- Mark Demesmaeker
Vlaams Parlement
Brussels Hoofdstedelijk Parlement
- Gilles Verstraeten (fractievoorzitter)
- Mathias Vanden Borre
Regeringsdeelname
De N-VA is onderdeel van de Vlaamse regering-Diependaele. De partij levert vijf ministers:
- Matthias Diependaele, minister-president en minister van Economie, Innovatie, Industrie, Buitenlandse Zaken, Digitalisering en Facilitair Management.
- Ben Weyts, viceminister-president en minister van Begroting en Financiën, Vlaamse Rand, Onroerend Erfgoed en Dierenwelzijn
- Zuhal Demir, minister van Onderwijs, Werk, Justitie en Handhaving.
- Annick De Ridder, minister van Mobiliteit, Openbare Werken, Havens en Sport.
- Cieltje Van Achter, minister van Brussel en Media.
Organisatie
De N-VA had in 2021 zo'n 41.500 leden. Na de Open Vld is de N-VA de grootste Vlaamse partij qua ledenaantal. Het hoofdkantoor van de partij staat in Brussel.
Jong N-VA is de politieke jongerenorganisatie van de N-VA. De organisatie heeft rond de 4.000 leden.
In het Europees Parlement
In het Europees Parlement heeft de N-VA drie zetels. De N-VA behoort tot de fractie Europese Conservatieven en Hervormers (ECH). Deze fractie bestaat uit conservatieve en eurosceptische partijen, zoals de Nederlandse Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP), het Poolse Recht en Rechtvaardigheid en het Italiaanse Broeders van Italië.
In tegenstelling tot de meeste andere partijen is de N-VA juist meer pro-Europees en minder conservatief. In januari 2024 gaf Vlaams minister-president Jan Jambon aan dat de N-VA mogelijk een andere fractie toetreedt na de verkiezingen van 2024.
Links
- De officiële website van N-VA
- Redactie (9 januari 2024). "N-VA ‘voelt zich niet meer thuis in Europese ECR-fractie’ en overweegt na verkiezingen naar andere groep te stappen". De Morgen. Gelezen op 11 mei 2024.
.svg){kind=small}
|
Politieke partijen in België (Alleen de partijen die parlementair vertegenwoordigd zijn) |
| |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||||||