Gereformeerd Politiek Verbond
| Gereformeerd Politiek Verbond (GPV) | |
|
| |
|---|---|
| Oprichting | 1948 |
| Opheffing | 2003 |
| Actief in |  Nederland
|
| Richting | Centrumrechts |
| Stroming | Christendemocratie Sociaal-conservatisme |
| Overig | |
| Wetenschappelijk bureau | Groen van Prinsterer Stichting |
| Jongerenorganisatie | GPJC |
| Opvolgende partij(en) | ChristenUnie |
| Afsplitsing van | Anti-Revolutionaire Partij (ARP) |
Portaal  Politiek
| |
.svg){kind=logo}
Het Gereformeerd Politiek Verbond (GPV) was een Nederlandse politieke partij die tussen 1948 en 2003 bestond. Het GPV was een centrumrechtse, christendemocratische partij die zich op protestantse christenen richtte. Het GPV was een kleine partij die tussen de 1 en 2 zetels haalde. Het was een zogeheten getuigenispartij die vooral bezig was met hun waarden en niet met regeren.
Het GPV werd in 1948 opgericht door leden die van de Anti-Revolutionaire Partij (ARP) afgesplitst waren. De partij was sinds 1963 vertegenwoordigd in het parlement. De partij was vergelijkbaar met de Reformatorische Politieke Federatie (RPF). Het GPV en de RPF hadden min of meer dezelfde standpunten, grootte en kiezers. Het enige verschil was dat GPV-leden lid van een kerkgenootschap moesten zijn, terwijl RPF-leden dit niet hoefden te doen.
In 2001 gingen de GPV en RPF beide op in de ChristenUnie. In 2003 hielden beide partijen op met bestaan.
Geschiedenis
Ontstaan
Het GPV is het gevolg van een religieuze breuk in de Gereformeerde Kerk in Nederland. In 1944 vond de zogeheten Vrijmaking plaats, waarbij een deel van de Gereformeerde Kerk zich afscheidde (vrijmaakte). Dit deel ging de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt heten. De Gereformeerde Kerk had echter nog steeds nauwe banden met de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). De ARP was toentertijd een van de grootste politieke partijen in Nederland die de protestanten tijdens de Verzuiling vertegenwoordigde.
De "vrijgemaakten" wilden ook hun eigen politieke partij. In 1948 werd daarom het Gereformeerd Politiek Verbond opgericht. De partij deed vanaf de jaren 1950 mee aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer, maar haalde iedere keer te weinig stemmen voor een zetel. Toch stemden steeds meer mensen op de partij. In 1959 kwam de partij slechts 25 stemmen te kort voor één zetel.
1963-2001
In 1963 behaalde het GPV één zetel in de Tweede Kamer die werd ingenomen door Pieter Jongeling. De partij had een erg trouwe achterban, waardoor het GPV altijd één of twee zetels haalde. In 1966 werd ook het Nationaal Evangelisch Verband (NEV) opgericht. Dit was een verbond tussen de GPV en sommige leden in de ARP. Veel GPV-politici steunden deze samenwerking, maar de achterban vond het maar niets. Zij vreesden dat de NEV te veel invloed zou krijgen. In 1972 kwam er daarom een einde aan de NEV. De groep ARP-leden richtte vervolgens een eigen partij op; de Reformatorische Politieke Federatie (RPF).
Het GPV was lange tijd geïsoleerd en werkte vrijwel niet samen met andere partijen. Dit veranderde pas in de jaren 1980. Toen ging het GPV meer samenwerken met de RPF en de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP). Tijdens gemeenteverkiezingen vormden de partijen ook vaak één lijst. Hierdoor werd het verschil tussen het GPV en de RPF ook steeds kleiner. Beide partijen waren ook ongeveer even groot. In 1994 ontstonden daarom gesprekken om de twee partijen samen te voegen.
Fusie
Na lange gesprekken werd het GPV en de RPF in 2001 samengevoegd tot de ChristenUnie. Op 31 december 2003 werd het GPV officieel opgeheven.