Eerste Franse Keizerrijk

Eerste Franse Keizerrijk Premier empire français
Hoofdstad	Parijs
Talen	Frans
Religie	Rooms-katholicisme
Adellijk huis	Huis Bonaparte
Volkslied	Veillons au Salut de l'Empire
Bestuursvorm	Monarchie
Munteenheid	Franse frank
Portaal Frankrijk en Geschiedenis

Het Eerste Franse Keizerrijk, ook bekend als het Grotere Franse Keizerrijk of het Napoleontisch Keizerrijk, is de naam voor de periode waarin Napoleon Bonaparte keizer van Frankrijk was. Het Eerste Franse Keizerrijk bestond van 1804 tot omstreeks 1814/1815. Het Eerste Franse Keizerrijk was de opvolger van de Eerste Franse Republiek en werd opgevolgd door een restauratie van de Franse monarchie als koninkrijk. Naast het Eerste Franse Keizerrijk was er ook een Tweede Franse Keizerrijk, dat tussen 1852 en 1870 bestond.

In het begin van de 19e eeuw was het Eerste Franse Keizerrijk een belangrijk land, dat grote gebieden in Europa wist te veroveren. Onder de gebieden vallen onder meer Nederland, België en delen van Duitsland en Italië. Daarnaast waren er nog veel landen die "vriendjes" waren met het keizerrijk, zoals de Rijnbond (het huidige Duitsland) en Spanje. Nadat Napoleon voor de eerste keer verslagen werd, moet Frankrijk al deze gebieden afstaan.

Begin

In mei 1804 vertrouwde de Franse Senaat de macht toe aan Napoleon Bonaparte. Napoleon was al consul voor het leven, maar de Franse Senaat besloot dat Napoleon nu keizer werd. Na zijn dood zou de troon overgedragen worden op zijn zoon en zo verder. 15 jaar na de Franse Revolutie wordt er een nieuwe politiek systeem gemaakt. Hoewel Frankrijk weer een monarchie werd, was het Eerste Franse Keizerrijk niet zou als het Frankrijk onder de Franse koningen. De Franse koningen regeerde volgens het droit divin (goddelijk recht), oftewel god had hun de absolute macht gegeven. Verschillende waarden van de Franse Revolutie, zoals gelijkheid, werden toegepast in het Eerste Franse Keizerrijk. Drie weken werd deze beslissing door de Franse bevolking bevestigd.

Op 2 december 1804 in de Notre-Dame van Parijs stemde de toenmalige paus Pius VII in (onder druk) Napoleon te kronen. De kroning door de paus was nodig om te laten zien dat Napoleon steun had van de Rooms-Katholieke Kerk, die erg machtig was in grote delen van Europa. Napoleon trok echter de kroon uit de handen van de paus en kroonde zichzelf tot keizer. Op deze manier gaf Napoleon aan dat hij niet onder de kerk of enige ander gezag stond dan het Franse volk zelf.

Napoleons regime

Napoleon schafte de scheiding der machten, die er sinds de Franse Revolutie was, niet af. In plaats daarvan veranderde hij de manier waarop deze machten werkten. Zo werden de wetgevende vergaderingen teruggebracht. De wetgevende vergaderingen werden vervangen door staatsraden, die door Napoleon benoemd werden. De staatsraden bepaalden in feite welke wetten er waren. Deze wetten moesten door de Senaat goedgekeurd worden, maar dat was geen probleem. Napoleon benoemde de senatoren namelijk en gaf ze bovendien veel geld. Napoleon werkte samen met verschillende ministers, die erg bekwaam waren en hard werkten. Tegenstanders van het regime werden niet getolereerd. Er waren politieagenten die op tegenstanders jaagden in alle lagen van de bevolking. Er was ook sprake van willekeurige arrestaties en het opsluiten van mensen in gekkenhuizen en gevangenissen zonder eerlijk proces.

Frankrijk was toen ook verdeeld in departementen, die elk onder een prefect stonden. Dit is een soort gouverneur, die namens de regering werd benoemd. De prefecten benoemden weer de burgemeesters en gemeenteraden, behalve die van de grote steden. De burgemeester en gemeenteraden van de grote steden werden namelijk door ministerie van Binnenlandse Zaken benoemd. De minister van Binnenlandse Zaken was ook verantwoordelijk voor de dienstplicht, het benoemen van ambtenaren en het toezicht op kranten en theaters. De prefecten stuurden ook berichten naar de regering over de stand van zake in hun departement.