Gabriele D'Annunzio

Verbeteren Dit artikel moet nog een beetje verbeterd worden. Wil jij WikiKids helpen? Het zou fijn zijn als je het verbetert.

Gabriele D'Annunzio
D'Annunzio in 1922
Citaat
Algemene informatie
Naam voluit
Pseudoniem
Bijnaam	il Vate (de dichter) il Profeta (de profeet)
Geboren	12 maart 1863
Geboorteplaats	Pescara
Overleden	1 maart 1938
Nationaliteit	Italië
Beroep	Dichter, (toneel)schrijver, journalist, redenaar, officier, politicus
Werk
Jaren actief	1879-1938
Genre(s)	Poëzie, romans, toneelstukken
Stroming	Decadentisme
Invloeden
Bekende werken	Il Piacere Il trionfo della morte La Gioconda
Uitgeverij(en)
dbnl
Handtekening
Website
Portaal Literatuur

Gabriele D'Annunzio (Pescara, 12 maart 1863 - Gardone Riviera, 1 maart 1938) was een Italiaanse schrijver, dichter, journalist, redenaar, officier en politicus. D'Annunzio had de titel prins van Montenevoso. Hij gebruikte zelf ook de bijnamen il Vate (de dichter) en il Profeta (de profeet). D'Annunzio behoorde als schrijver tot het decadentisme.

Oorspronkelijk D'Annunzio actief als schrijver. Hij maakte toneelstukken, romans en gedichten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij in het Italiaans leger. Hierdoor werd hij gezien als oorlogsheld. Tussen 1919 en 1920 was hij de leider van het Italiaans Regentschap Carnaro, wat de stad Rijeka (Fiume) omvatte. Dit regentschap werd vervolgens onderdeel van Italië. D'Annunzio was aanvankelijk een socialist, maar werd later een nationalist en een corporatist. Hoewel hij soms ook als fascist gezien wordt, noemde hij zichzelf nooit zo.

D'Annunzio had grote invloed op het Italiaans fascisme. Benito Mussolini nam veel van zijn ideeën en ook zijn esthetiek over. Gelijktijdig haalde ook het Italiaans verzet tegen het fascisme inspiratie uit hem.

Levensloop

Jeugd en opleiding

D'Annunzio werd geboren in Pescara in de Italiaanse provincie Abruzzen. Zijn vader was een rijke landeigenaar en burgemeester van het stadje. Volgens het verhaal zou Gabriele eerst Gaetona heten. Dit was ook de naam waarmee hij gedoopt werd. Hij kreeg later de naam "Gabriele", aangezien hij er zo knap uitzag als de aartsengel Gabriël. Dit verhaal is echter door D'Annunzio zelf bedacht. Op zijn geboorteakte staat al de naam Gabriele aangegeven.

Tijdens zijn jeugd was D'Annunzio al bezig met schrijven en dichten. Op 16-jarige leeftijd publiceerde hij zijn eerste dichtbundel: Primo Vere. De dichtbundel werd goed ontvangen. In 1881 ging hij naar de Universiteit Sapienza Rome. Hij werd lid van literaire groepen en schreef artikelen voor kranten. Ook kreeg hij sympathie voor het Italiaans irredentisme. Dit was de naam voor een beweging in Italië. De leden van deze beweging wilden alle Italianen in één land verenigen. Zij maakten daarom ook aanspraak op gebieden die nog niet tot Italië behoorden.

D'Annunzio als schrijver

D'Annunzio schreef tijdens zijn studie verschillende gedichten en korte verhalen. Deze werden verschillend ontvangen. Sommige critici vonden zijn werken schandalig. Zijn gedichten en korte verhalen zouden tegen de moraal ingaan. Andere critici prezen D'Annunzio juist, aangezien hij frisse en nieuwe literatuur bedacht. D'Annunzio besloot journalist te worden. Hij schreef voor het tijdschrift Tribuna.

In 1889 publiceerde D'Annunzio zijn bekendste roman: Il Piacere (Plezier). Deze kreeg twee gevolgen, Giovanni Episcopo (1891) en L'innocente (De onschuldige, 1892). Il Piacere gaat over de jonge Andrea Spinelli die verliefd is op een gehuwde vrouw. Later raakt hij gewond en wordt verzorgd door een andere vrouw. Andrea ontdekt hij verliefd is op beide vrouwen, maar aan het einde van het boek verliest hij beide. In 1883 trouwde D'Annunzio met Maria Hardouin. Het paar had samen drie zonen. In 1891 gingen zij uit elkaar. D'Annunzio kreeg vervolgens een relatie met actrice Eleonora Duse en vervolgens met markiezin Luisa Casati.

D'Annunzio werd in 1897 verkozen tot het Italiaans parlement als onafhankelijke. Hij zat daar voor drie jaar. In 1910 moest D'Annunzio vluchten naar Frankrijk. Hij had namelijk schulden opgebouwd en wilde zijn schuldeisers zo ontlopen. In Frankrijk werkte hij samen met componist Claude Debussy voor het toneelstuk Le Martyre de saint Sébastien. Tijdens bezoek aan Istrië in 1902 zei hij dat het gebied tot Italië behoorde. Destijds was dit onderdeel van Oostenrijk-Hongarije.

Regent van Carnaro

Zie Italiaans Regentschap Carnaro voor het hoofdartikel over dit onderwerp.