Nieuw-Vlaamse Alliantie

Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA)
Oprichting	11 september 2001
Opheffing
Actief in	Vlaanderen  Brussel
Richting	Centrumrechts tot rechts
Stroming	Vlaams-nationalisme Conservatisme Liberaal-conservatisme Economisch liberalisme Zachte euroscepsis
Presidentskandidaat
President
Vicepresidentskandidaat
Vicepresident
Oprichter(s)
Partijleider
Partijvoorzitter	Bart De Wever
Secretaris-generaal
Fractievoorzitters
- Senaat	Karl Vanlouwe
- Kamer	Peter De Roover
- Vlaams Parlement	Matthias Diependaele
- Brussels Parlement	Cieltje Van Achter
- Europees Parlement	Geert Bourgeois
- Burgemeesters
- Commissarissen van de Koning
Zetels
- Senaat	9 van 60
- Kamer	25 van 150
- Vlaams Parlement	35 van 124
- Brussels Parlement	3 van 17
- Europees Parlement	3 van 21
- Burgemeesters
- Commissarissen van de Koning
Overig
Wetenschappelijk bureau
Partijblad
Partijlied
Jongerenorganisatie	Jong N-VA
Studentenorganisatie
Vrouwenbeweging
Lhbt-vleugel
Zusterpartij(en)
Fractie in het Benelux-parlement
Europese fractie	Europese Conservatieven en Hervormers
Internationale organisatie
Voorgaande partij(en)
Opvolgende partij(en)
Fusie van
Opgegaan in
Afsplitsing van
Afsplitsing(en)
Voortzetting van
Portaal Politiek

De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) is een Vlaamse politieke partij. De N-VA is op dit moment de grootste partij in het Vlaams Parlement en in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. De partij staat bekend om haar conservatieve, liberale en nationalistische standpunten. De partij streeft naar meer bevoegdheden voor Vlaanderen en op den duur een zelfstandig Vlaanderen.

De partijvoorzitter is Bart De Wever. Als je de partij zou moeten vergelijken met Nederlandse politieke partijen, komt de partij het dichtst in de buurt bij JA21.

Geschiedenis

Ontstaan

De N-VA is ontstaan uit de Volksunie (1954-2001) en VU&ID (1997-2001) in de herfst van 2001. Toen viel de Volksunie uit elkaar na onenigheid over het Lambermontakkoord. Iets minder van 50% van de leden splitsten zich toen af de partij. Dit waren voornamelijk de Vlaams nationalisten. Aangezien zijn minder van 50% van de leden hadden, verdween de naam Volksunie. De leden zetten vervolgens op 13 oktober 2001 de partij Nieuw-Vlaamse Alliantie op.

In 2003 deed de partij onder leiding van Geert Bourgeois voor het eerst aan de verkiezingen mee. België had toen net kiesdrempels, waardoor de N-VA enkel in West-Vlaanderen boven de kiesdrempel kwam. De partij haalde hierdoor één zetel in de Kamer van Volksvertegenwoordigers en geen zetels in de Senaat.

Groei

De N-VA wilde vervolgens samenwerken met de CD&V. Veel N-VA'ers waren hier niet blij mee, aangezien de CD&V niet wilde luisteren naar de N-VA. Uiteindelijk gaf de CD&V alsnog toe in 2004. Hierdoor gingen de partijen samen een kartel vormen; het Valentijnskartel of Vlaams kartel. Dit betekende dat de partijen gezamenlijke leden zouden kiezen om zo meer stemmen te winnen. Dit was erg succesvol en de twee partijen behaalden in 2004 26% van de stemmen tijdens de Vlaamse verkiezingen. In 2006 behaalde de twee partijen ook veel stemmen bij de provincie- en gemeenteverkiezingen.

Al snel werd duidelijk dat N-VA ook zonder hulp van de CD&V genoeg stemmen zou halen. Hierdoor waren er plannen om het kartel los te laten. De N-VA was toentertijd een centrumpartij. Er bestond de angst dat de N-VA een stuk rechtser zou worden. Uiteindelijk werd het kartel in 2008 verbroken. Tijdens de federale verkiezingen van 2007 pleitte de partij voor meer zelfbestuur van Vlaanderen. De N-VA was vooral gericht tegen de Waalse minister-president Elio Di Rupo van de Parti Socialiste. Tijdens de verkiezingen won de partij opnieuw enkele zetels.

Nadat de samenwerking met de CD&V verbroken werd, stapten de N-VA-politici uit de federale regering van Yves Leterme en de Vlaamse regering van Kris Peeters. In 2009 werden er opnieuw verkiezingen in Vlaanderen gehouden. De partij behaalde toen 16 zetels in het Vlaams Parlement. Vervolgens stapte de N-VA samen met sp.a en CD&V in de Vlaamse regering. Tijdens de federale verkiezingen van 2010 wilde de partij opnieuw meer zelfbestuur voor Vlaanderen. Ook weigerde de partij met andere partijen samen te werken. De N-VA werd vervolgens de grootste Vlaamse partij in het Belgische parlement.

Grootste Vlaamse partij

Tijdens de federale verkiezingen van 2014 won de N-VA 33 zetels in het Belgisch parlement. Hiermee werd de N-VA verreweg de grootste partij van België. In het Vlaams Parlement behaalde de partij 43 zetels en werd ook hier de grootste partij. De N-VA wist veel stemmers weg te halen bij Vlaams Belang, wat veel zetels verloor. De N-VA beloofde namelijk een rechtse regering. In Vlaanderen ging de partij samenwerken met Open Vld en CD&V. Voor de federale regering ging de N-VA samen met Open Vld, CD&V en de Waalse partij Mouvement Réformateur (MR) in een regering onder premier Charles Michel. De N-VA zette haar roep tot meer zelfbestuur voor Vlaanderen tijdelijk opzij.

De N-VA stapte uiteindelijk in december 2018 uit de federale regering van Charles Michel. De partij kon namelijk niet instemmen met een migratieverdrag van de Verenigde Naties. Vervolgens vonden er in 2019 opnieuw verkiezingen plaats. De N-VA verloor toen 8 zetels in het federaal parlement en 8 zetels in het Vlaams Parlement. Toch bleef de N-VA opnieuw de grootste partij van Vlaanderen. Desondanks verloor de partij veel kiezers aan Vlaams Belang. De N-VA wilde als enige partij met Vlaams Belang in een Vlaamse regering. De twee partijen hadden niet genoeg zetels hiervoor, waardoor dit niet doorging.

Ideologie

De N-VA is een centrum-rechtse tot rechtse conservatieve partij. De N-VA is een stuk rechtser dan Open VLD en CD&V, maar minder rechts dan Vlaams Belang. De N-VA is een Vlaams nationalistische partij. Dit betekent de partij Vlaanderen uiteindelijk onafhankelijk wil. De partij wil dit niet meteen doen; België moet eerst omgevormd in een confederatie worden. Dit betekent dat Vlaanderen meer zelfbestuur krijgt. Sommige N-VA'ers zijn ook voorstander om Vlaanderen bij Nederland aan te sluiten.

Daarnaast is de N-VA conservatief als het gaat om immigratie, integratie, misdaadbestrijding en drugsbeleid. Toch is de partij tegenwoordig voorstander van abortus, euthanasie en het homohuwelijk. De partij is vooral op economisch vlak conservatief. Dit betekent dat N-VA geloofd in een kleine overheid. De overheid moet zich zo min mogelijk met de economie bemoeien en zo veel mogelijk aan bedrijven overlaten. De partij wil daarom veel overheidstaken aan het bedrijfsleven afstaan, waardoor de belastingen verlaagd kunnen worden. Op internationaal gebied is de partij voorstander van de Europese Unie (EU) en de NAVO. Wel heeft de N-VA kritiek op de EU, maar is er geen voorstander van de EU te verlaten. Volgens de partij moet de EU vooral een economisch samenwerking zijn.

Link

• De officiële website van N-VA

	Politieke partijen in België (Alleen de partijen die parlementair vertegenwoordigd zijn)
Vlaamstalig: Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) · Groen · Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) · Open Vlaamse Liberalen en Democraten (Open vld) · Team Fouad Ahidar · Vooruit · Vlaams Belang (VB) Franstalig: Démocrate Fédéraliste Indépendant (DéFI) · Ecolo · Les Engagés · Mouvement Réformateur (MR) · Parti Socialiste (PS) Duitstalig: Christlich Soziale Partei (CSP) · Ecolo · Perspektiven, Freiheit, Fortschritt (PFF) · Pro Deutschsprachige Gemeinschaft (ProDG) · SP Regionalverband Ostbelgien (SP) · Vivant Meertalig: PVDA-PTB