Taishoperiode
De Taishoperiode was een periode in de Japanse geschiedenis tussen 1912 en 1926. De periode valt samen met de regeerperiode van keizer Taisho naar wie de periode vernoemd is. De Tiashoperiode is de opvolger van de Meijiperiode. De Taishoperiode was geen breuk met de Meijiperiode, maar eerder een voortzetting daarvan.
Veel dingen die tijdens de Meijiperiode begonnen waren, werden tijdens de Taishoperiode doorgezet. Japan moderniseerde zich verder, de economie groeide en de koloniën werden uitgebreid. Keizer Taisho bemoeide zich net als zijn voorganger niet met de politiek. Dit kwam doordat de keizer een vrij zwakke gezondheid had. Tijdens de Taishoperiode werd Japan een echte democratie met politieke partijen en stemrecht voor alle mannen boven de 25 jaar. De Taishoperiode staat vooral bekend om zijn rust en stabiliteit.
Na de dood van Taisho in 1926 kwam zijn zoon, Hirohito, aan de macht. Hierdoor begon de Showaperiode.
Voorgeschiedenis
Tijdens de Meijiperiode maakte Japan een grote modernisering door. Vóór de Meijiperiode vond de Edoperiode plaats. Japan was toen een gesloten land dat buitenlandse invloeden weerde. De macht was in handen van een shogun. Onder de Meijiperiode stelde Japan zijn deuren open. De Industriële Revolutie vond plaats, er vonden grote maatschappelijke veranderingen plaats en westerse technologie werd geïntroduceerd. In tegenstelling tot andere Aziatische landen werd Japan geen kolonie. Westerse landen zagen Japan als een gelijke. Japan begon ook met stichten van eigen koloniën in Korea en Taiwan.
In 1912 overleed keizer Meiji en werd opgevolgd door keizer Taisho. Hoewel dit een nieuwe periode inluidde, veranderde er niet heel veel in Japan. De meeste ontwikkelingen uit de Meijiperiode gingen door tijdens de Taishoperiode. Wel was de Taishoperiode een stuk rustiger, aangezien de ontwikkelingen niet meer nieuw waren.
Verloop
Eerste Wereldoorlog
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in 1914 koos Japan de kant van de Geallieerden. Toch speelde Japan geen grote rol in de oorlog en hield zichzelf vooral uit de oorlog. Japan beschermde de Britse vloot in Azië. Ook vielen ze enkele Duitse koloniën in de Grote Oceaan binnen en bezette deze. Dit waren de Marshalleilanden, de Carolinen en de Marianen. Ook hadden de Duitsers een kolonie in China, Qingdao. Deze kolonie werd ook binnengevallen. Japan beloofde uit China te trekken als de Chinezen de Duitsers uit China zette.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog bloeide de Japanse economie op. Aan het einde van de oorlog stegen de prijzen van rijst plotseling heel erg, waardoor rellen ontstonden. Toch bleef Japan een sterke economie na de oorlog. Zo kochten de Europeanen veel producten uit Japan voor de wederopbouw. Na de oorlog mocht Japan de veroverde Duitse koloniën blijven besturen als mandaatgebied.
Taisho-democratie
Door de grote economische groei ontstond er ook een arbeidersbeweging in Japan. Deze bewegingen wilde de leefomstandigheden van arbeiders in Japan verbeteren. Dit wilden ze onder andere bereiken door middel van algemeen stemrecht. Na de oorlog begon Japan daarom ook democratischer te worden. Er kwam stemrecht voor alle mannen boven de 25 jaar. Voorheen was er alleen stemrecht voor mannen die een bepaald bedrag verdienden (wat slechts 1% van de bevolking was). Door de verandering werden verkiezingen eerlijker en opener.
Tijdens deze periode ontstonden ook communistische en socialistische partijen. Toch mochten partijen en organisaties niet de goddelijke status van de keizer in twijfel trekken. Communistische, socialistische en republikeinse partijen werden daardoor verboden. Gelijktijdig ontstonden er rechts-nationalistische partijen die een rol zouden spelen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Taisho-democratie duurde overigens niet lang. Door de beurskrach van 1929 ontstond er een diepe wereldwijde crisis (de Grote Depressie). Ook Japan werd zwaar getroffen door deze crisis. De democratie was niet opgewassen tegen de crisis. Tijdens de jaren 1930 kwam er een einde aan democratie en werd Japan een militaire dictatuur.
Buitenlands beleid
Japan was een opkomende wereldmacht en het machtigste land in Azië. Voor Japan was de macht over de Grote Oceaan erg belangrijk. In 1921 sloten de Britten, Fransen, Japanners en Amerikanen een verdrag waarin ze de toenmalige situatie erkenden. Ook spraken de landen af om het aantal wapens aan boord te beperken. De Britten spraken af om geen nieuwe bases in Singapore (toen een Britse kolonie) te bouwen. De Amerikanen besloten om ook geen nieuwe bases in Hawaï te bouwen. De Japanse marine kreeg hierdoor meer ruimte.
In 1922 kwam er een verdrag tussen negen (Japan, China, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, Portugal, België en Nederland). Dit verdrag was bedoeld om de vrede in Azië en de Grote Oceaan te bewaken. De landen erkenden China als één land. In ruil daarvoor kregen het buitenland toegang tot de handel met China. Op deze manier kon China zich verder ontwikkelen en zou ook industrie ontstaan. Japan besloot zich toen terug te trekken uit China.