Magnus Maximus

Munt met beeltenis van Magnus Maximus

Magnus Maximus (Welsh: Macsen Wledig); overleed op 28 augustus 388. Hij was een Keltiberiër (Kelt van Iberia, Spanje) die van 383 tot 388 de Romeinse keizer van het West-Romeinse Rijk werd. Hij eigende zich de troon toe van de voorgaande keizer, Gratiaan.

Het jaar daarop werd hij tot keizer benoemd in Britannia (het huidige Ierland en Groot-Brittannië) en Gallië (het huidige Frankrijk) , terwijl Gratianus' broer Valentinianus II Italië , Pannonië (nu West- Hongarije , West- Slowakije , Oost- Oostenrijk , Noord - Kroatië , Noordwest- Servië , Noord- Slovenië en Noord- Bosnië en Herzegovina), Hispania (nu Spanje en Portugal) en Afrika behield. Hij versloeg hij een inval van de Picten en Schotten in 381. In 387 besloot Maximus Italië binnen te vallen, wat resulteerde in zijn nederlaag tegen Theodosius I in de slag bij Poetovio in 388. Volgens sommige historici betekende zijn dood het einde van de directe keizerlijke aanwezigheid in Noord-Gallië en Britannia. Magnus Maximus was feitelijk de laatste keizer in het westen met nog veel macht.

Welshe legenden

De Welshe mythologie ondersteunt dat dit gebeurde, met verhalen als Breuddwyd Macsen Wledig (De droom van Keizer Magnus Maximus), waar hij niet alleen met een wonderbaarlijke Britse vrouw trouwt (waardoor Britse nakomelingen waarschijnlijk worden), maar haar vader ook de soevereiniteit over Groot-Brittannië geeft (waardoor het gezag formeel van Rome terug naar de Britten zelf wordt overgedragen). Hij zou de rol hebben gehad van grondlegger van de dynastieën van verschillende middeleeuwse Welshe koninkrijken, waaronder die van Powys en Gwent.

Ook in Armorica, het huidige Bretagne (west Frankrijk) ontstond er rond die tijd een zelfbestuur.

Hij krijgt een belangrijke rol in de vroegste versie van de Welsh Triads (verhalen in de Mabinogion), die vermoedelijk dateren uit ca.  1100 en die in sommige gevallen oudere tradities weerspiegelen. Welshe poëzie verwijst ook vaak naar Macsen als een vergelijkingsfiguur met latere Welshe leiders.

Macsen Wledig (Magnus Macimus), de keizer van Rome, droomt op een nacht van een lieftallig meisje in een prachtig, ver land. Als hij wakker wordt, stuurt hij zijn mannen over de hele aarde op zoek naar haar. Met veel moeite vinden ze haar in een rijk kasteel in Wales, dochter van een hoofdman gevestigd in het fort Segontium (Caernarfon), en leiden ze de keizer naar haar toe. Alles wat hij vindt is precies zoals in zijn droom. Het meisje heet Helen of Elen accepteert hem en houdt van hem. Omdat Elen maagd blijkt te zijn, geeft Macsen haar vader de regering over het eiland Groot-Brittannië en geeft opdracht tot de bouw van drie kastelen voor zijn bruid.

Bij afwezigheid van Macsen grijpt een nieuwe keizer de macht en waarschuwt hem niet terug te keren. Met de hulp van mannen uit Groot-Brittannië onder leiding van Elens broer Conan Meriadoc (Welsh: Cynan Meriadoc, Bretons : Conan Meriadeg), marcheert Macsen door Gallië en Italië en herovert Rome. Als dank aan zijn Britse bondgenoten beloont Macsen hen met een deel van Gallië dat bekend wordt als Bretagne.

Helen (Elen) reisde langs de Romeinse wegen in een Snowdonische vallei toen ze verdrietig nieuws kreeg over haar man. Bij een put boog ze zich op haar knieën en riep "croes awr i mi yw hon", vertaald: "een kruisuur is dit voor mij", ging liggen en stierf. Dit zou de reden zijn waarom het dorp Croesor wat daar ligt zo wordt genoemd.