Hondshaai
| Hondshaai Scyliorhinus canicula | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Niet bedreigd | |||
| Leefgebied | Noordoosten van de Atlantische Oceaan, Noordzee, Middellandse Zee | ||
| Leefomgeving | met wier begroeide zandbanken | ||
| Behoort tot de | kraakbeenachtige vissen (Chondrichthyes), Zoutwatervissen, Vissen | ||
|
| |||
| |||
De hondshaai of kleine kathaai (Scyliorhinus canicula), ook bekend als de zandige hondshaai, is een kathaai van de familie Scyliorhinidae. Het behoort tot de kraakbeenachtige vissen (Chondrichthyes). Het wordt gevonden op het continentale plat en de bovenste continentale hellingen voor de kusten van Noorwegen en de Britse eilanden tot ten zuiden van Senegal en in de Middellandse Zee. Het komt ook voor in de Noordzee, vooral op met wier begroeide zandbanken. Het is de meest algemene haaiensoort van Europa. Wordt bij de Nederlandse kust regelmatig waargenomen.
Beschrijving
Het is een slanke vis die tot een lengte van 1 m kan groeien en kan meer dan 2 kg wegen. Het heeft een stompe kop. De twee rugvinnen bevinden zich in de richting van het staarteinde van het lichaam. De textuur aan oppervlakte van hun huid is ruw, vergelijkbaar met grof schuurpapier. De neusgaten bevinden zich aan de onderkant van de snuit en zijn door een gebogen groef met de mond verbonden. De bovenzijde van het lichaam is grijsbruin met donkerbruine vlekken. De onderzijde is licht grijswit. De tanden van hondshaai zijn groter bij mannetjes dan bij vrouwtjes; daarnaast hebben mannelijke hondshaaien in de West-Afrikaanse wateren sterkere, grotere en meer kalkachtige (benige) kaken. De verschillen in mondafmetingen en tandlengte tussen mannetjes en vrouwtjes, en tussen onvolwassen en volwassen mannetjes, kunnen te wijten zijn aan verschillende voedingsgewoonten of aanpassingen voor voortplantingsgedrag. Het wordt voornamelijk gevonden op zand-, grind- of modderige bodems vanaf een diepte van enkele meters tot 400 m. De hondshaai is een van de meest voorkomende kraakbeenvissen in de noordoostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. De meerderheid van de soort is in de meeste gebieden stabiel.
De vrouwtjes leggen een keer per jaar doorzichtige leerachtige eieren (4 cm bij 2 cm) in ondiepe kustwateren. De embryo's ontwikkelen zich gedurende 5–11 maanden, afhankelijk van de zeetemperatuur, en de jongen worden geboren met een afmeting van 9–10 cm. De paaitijd hangt af van de ligging van het broedgebied en de daarbij horende temperatuur. Voor de Middellandse Zeekust van Frankrijk leggen de vrouwtjes hondshaaien bijvoorbeeld hun eieren van maart tot juni en in december. In de wateren rond Groot-Brittannië vindt het leggen van eieren plaats in het voorjaar met een onderbreking tussen augustus en oktober.
Het voedsel bestaat uit weekdieren, kreeftachtigen (schaaldieren), wormen en kleine vissen.