Édouard Manet

Werk in uitvoering!
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

https://rkd.nl/nl/explore/artists/52303
Édouard Manet

Édouard Manet
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Édouard Manet
Bijnaam
Land	Frankrijk
Geboortedatum	23 januari 1832
Geboorteplaats	Parijs
Overleden	30 april 1883
Overleden te	Parijs
Gehuwd met / relatie	In 1849 begon Manet een verhouding met de Nederlandse Suzanne Leenhoff, Huwelijk 28 oktober 1863
Carrière
Beroep	aquarellist, etser, graficus, illustrator, lithograaf, ontwerper, pastellist, kunstschilder, tekenaar
Bekend van	Toont de overgang van realisme naar impressionisme
Actief	1859 - 1882
Genre(s)	Realisme, Impressionisme
Label
Website
Portaal Kunst & Cultuur

Edouard Manet , geboren op 23 januari 1832 in Parijs en overleed op 30 april 1883cin dezelfde stad, is een grote Franse schilder en graveur van de late 19^e eeuw.

Voorloper

Hij wordt gezien als de voorloper van de moderne schilderkunst die hij bevrijdde van het academisme (hoe er geschilderd moest worden volgens de academie en de criticie van die tijd). Toch wordt Édouard Manet ten onrechte gezien als een van de grondleggers van het impressionisme. Dat komt omdat hij nog de realiteit schildert en nog niet (of weinig) gebruik maakt van de nieuwe technieken van kleur en de bijzondere behandeling van licht. Hij komt echter in de richting van het impressionisme door bepaalde terugkerende thema's zoals portretten, zeegezichten, het Parijse leven of zelfs stillevens, terwijl hij op een persoonlijke manier, in een eerste periode, genretaferelen naschildert in de oude academische stijl: Spaanse onderwerpen in het bijzonder naar Diego Velásquez en naar Titiaan.

In 1863 wordt zijn werk geweigerd door de jaarlijkse salon. Een soort tentoonstelling van opkomende kunstenaars. Dat jaar is er voor het eerst een zaal voor de geweigerde werken waar hij drie nogal spraakmakende werken toont.

Zijn schilderij Lunch op het gras veroorzaakt de meeste opspraak. Het laat een naakte dame zien, zittend in het gras met daarbij twee heren geheel aangekleed. Dit schilderij veroorzaakte zelfs een schandaal, veroorzaakte sarcasme bij sommigen en kreten van bewondering bij anderen, en veroorzaakte overal een hartstochtelijke tegenstelling. Manet was de volledige strijd aangegaan met de academische 'regels'. Zo relativeert en bespot Manet de smaken en verboden van zijn tijd. Vrouwelijke naakten waren al honderden jaren heel gewoon geweest in de schilderkunst. Nu werd het ineens als ordinair ervaren door de toevoeging van de twee geklede heren.

Levensloop en werk

Hij weigert rechten te studeren en faalt in de carrière van een militaire marineofficier. De jonge Manet ging in 1850 het atelier binnen van de schilder Thomas Couture, waar hij een opleiding tot schilder volgde en verliet hem in 1856. In 1860 presenteerde hij zijn eerste schilderijen, waaronder het Portret van de heer en mevrouw Auguste Manet.

Zijn latere schilderijen, Lola de Valence, La Femme veuve, Bullfight, Le Déjeuner sur l'herbe of Olympia, veroorzaakten een schandaal. Manet wordt afgewezen op officiële tentoonstellingen en speelt een hoofdrol in de "elegante bohemien". Daar bezocht hij kunstenaars die hem bewonderden zoals Henri Fantin-Latour of Edgar Degas en letterkundigen zoals de dichter Charles Baudelaire of de romanschrijver Émile Zola, van wie hij een portret schilderde: Portret van Émile Zola. Zola nam actief de verdediging van de schilder op zich in een tijd dat de pers en critici Manet lastig vielen. In die tijd schilderde hij The Fife Player (1866), het historische onderwerp van The Execution of Maximilian (1867) geïnspireerd op de gravure van Francisco de Goya.

Zijn werk omvat zeegezichten als Clair de lune sur le port de Boulogne ( 1869 ) of races: Les Courses à Longchamp in 1864, waarmee de schilder een begin van erkenning kreeg. Op 28 oktober 1863 trouwden Manet met Suzanne Leenhoff in Zaltbommel. Uit het huwelijk werden geen kinderen geboren.

Na de Frans-Duitse oorlog van 1870 , waaraan hij deelnam, steunde Manet de impressionisten onder wie hij goede vrienden had zoals Claude Monet , Auguste Renoir of Berthe Morisot die zijn schoonzus werd en wiens beroemde portret zal worden opgemerkt. Door de contacten met hen verliet hij gedeeltelijk het atelierschilderen om buiten te gaan schilderen in Argenteuil en Gennevilliers, waar hij een huis bezat. Zijn kleurenpalet wordt helderder, zoals Argenteuil van 1874 laat zien. Hij behield echter zijn persoonlijke benadering, bestaande uit een nette en realistische compositie, en bleef vele onderwerpen schilderen, met name vrijetijdsplaatsen zoals Au Café ( 1878 ), La Waituse de Bocks ( 1879 ) en zijn laatste grote doek , Een bar in de Folies Bergère ( 1881 - 1882 ), maar ook de wereld van de nederigen met Paveurs de la Rue Mosnier of zelfportretten ( Zelfportret met een palet , 1879).

Vanaf de jaren 1880 kreeg het steeds meer erkenning. Hij ontving het Legioen van Eer op 1 januari 1882. Echter, als slachtoffer van syfilis (geslachtsziekte) en reuma, leed hij sinds 1876 aan zijn linkerbeen veel pijn, dat uiteindelijk geamputeerd moest worden.

In 1883 stierf Édouard Manet op 51-jarige leeftijd aan syfilis en gangreen die hij opliep in Rio de Janeiro. Hij laat meer dan vierhonderd doeken, pastels, schetsen en aquarellen na. Zijn grootste werken zijn te zien in de meeste musea over de hele wereld, met name het Musée d'Orsay in Parijs.