Lodewijk II van Beieren
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Lodewijk Otto Frederik Willem van Wittelsbach (geboren 25 augustus 1845 in München - gestorven 13 juni 1886 in Berg) was de vierde koning van Koninkrijk Beieren. Hij was de oudste zoon van Maximilliaan II van Beieren en Marie van Pruisen.
Lodewijk II van Beieren was van 1864 tot en met 1886 koning. Hij werd bekend door zijn sprookjeskasteel en zijn vele schilderijen. Ook werd Lodewijk II gek gevonden en is hierdoor één van de bekendste koningen er ooit in Duitsland waren.
Jeugd
Lodewijk II werd geboren in kasteel Nymphenburg. Hij was de oudste zoon van Maxiliaan II van Beieren en Marie van Pruisen. Lodewijk kreeg later een broertje, Otto. Lodewijk Ii leefde in de eeuw waarin Europa alleen maar uit monarchieën bestond. Dagelijks hoorde bij dat hij in de toekomst koning werd en hiervoor veel moest doen. Lodewijk werd streng opgevoed door zijn leraren. Zijn ouders zag hij weinig. Hij had hierdoor geen goede band met zijn ouders. Wel had hij een goede band met zijn opa, koning Lodewijk I. Lodewijk had naast de slechte momenten, ook een paar goede momenten in zijn leven. Zo groeide hij op in slot Hohenschwangau. Dit was een soort van "sprookjeskasteel". De familie bezocht ook vaak de Starnberger See. Toen Lodewijk achttien was kreeg hij een vriend. Dit was Paul Maximiliaan Lamoral von Thurn und Taxis. Samen gingen ze paardrijden, poëzie lezen en opera's van Richard Wagner naspelen. Lodewijk II had een goede band met zijn nicht Elisabeth. Zij zou later bekend worden als Sisi en werd koningin en keizerin van Oostenrijk-Hongarije. Allebei hielden ze van de natuur en poëzie.
Koning van Beieren
Toen Lodewijk achttien was overleed zijn vader. Hij was onervaren en meer bezig met verhalen en sprookjes. Het leger interesseerde hem niet en daarom werd zijn broer leider van het leger. Lodewijk II zat meestal in het kasteel. Hij was vaak alleen en vermeed contact met familie, personeel en vrienden. Ook verplaatste de koning zich vaak 's nachts. Dit kwam omdat hij van maanlicht hield. De koning trok zich steeds meer terug de Alpen in. Hier liet hij een paar kastelen bouwen. Slot Neuschwanstein is hier de bekendste van.