Conferentie van München

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De conferentie van München was een belangrijke conferentie van voor de Tweede Wereldoorlog, die een belangrijke rol speelde in het begin van deze oorlog. De conferentie vond plaats op 30 september 1938 en ging over de toekomst van Tsjecho-Slowakije, een voormalige land in Oost-Europa. De conferentie was tussen enerzijds Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en anderzijds Duitsland en Italië. Tsjecho-Slowakije was er dus zelf niet bij!

De conferentie vond plaats nadat Duitsland Oostenrijk annexeerde eerder dat jaar (Anschluss) en aasde op het Sudetenland, een streek aan de Duitse grens. Door middel van de conferentie wilde men een wereldoorlog voorkomen en tevens voorkomen dat Adolf Hitler heel Europa op deze manier bij Duitsland voegde. Hoewel er een akkoord werd bereikt, waarbij het Sudetenland naar Duitsland ging en Hitler beloofde geen land meer op te eisen, bleek het niet te werken. Nog geen jaar later viel Duitsland Polen binnen in 1939, wat he begin van de Tweede Wereldoorlog betekende.

Wat speelde zich af voor de conferentie?

Toen Hitler in 1933 aan de macht kwam in Duitsland ging het een stuk beter met de Duitse economie en de bevolking werd meer tevreden. Een van Hitlers plannen was om de gebieden die na de Eerste Wereldoorlog verloren ging terug te winnen. Nadat Duitsland die oorlog verloor moest het volgens het Verdrag van Versailles veel gebied inleveren. Niet alleen was dit slecht voor de landbouw en industrie, maar ook woonden in veel van deze gebieden veel Duitsers. Volgens Hitler moesten alle Duitsers in een Duitse staat samenleven. Ook de Oostenrijkers vielen daaronder, aangezien Oostenrijk lange tijd onderdeel was geweest van de voorgangers van Duitsland en bovendien grotendeels dezelfde cultuur heeft. Dit leidde in 1938 tot de Anschluss. Dit was een annexatie, wat betekend dat er door middel van een akkoord is besloten om de twee landen samen te voegen. Oostenrijk is dus niet binnengevallen! Er werd nauwelijks geweld gebruikt.

In het Sudetenland woonden 2,8 miljoen Duitsers, maar na de Eerste Wereldoorlog ging het gebied naar Tsjecho-Slowakije. Dit land ontstond nadat Oostenrijk-Hongarije uiteenviel. Het Sudetenland was ook economisch een belangrijk gebied vanwege de vele natuurlijke hulpbronnen. Daarnaast was het een belangrijk deel van de verdedigingslinie van Tsjecho-Slowakije. Toen Hitler vroeg om het Sudetenland te geven moet je je dan ook inbeelden waarom Tsjecho-Slowakije dit niet deed. Tsjecho-Slowakije was bang om opgeslokt te worden door het Duitse Rijk, aangezien het Duitse leger zo makkelijk kon binnenvallen. Hitler zag het land ook als Duits, aangezien het vroeger onderdeel was het Eerste Rijk, het Heilige Roomse Rijk.

Op 20 mei 1938 liepen de spanningen zo hoog op dat Tsjecho-Slowakije zijn leger klaarzette uit voorzorg. Tien dagen later reageerde Duitsland door een militair plan in werking te stellen: Fall Grün. Hierbij zou het gehele land bezet worden. Op 23 september mobiliseerde Tsjecho-Slowakije het leger, nadat de politieke oplossing mislukte. In Europa leidde deze mogelijke dreiging tot oorlog tot een diplomatieke rel. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hadden toentertijd de leiding in Europa en wilde herhaling van de Eerste Wereldoorlog voorkomen. Ze dwongen Hitler om te onderhandelen, maar zou hij wel luisteren?

Wat werd er afgesproken?

Duitsland was bondgenoten met Italië. Ook de Italiaanse leider, Benito Mussolini, wilde een oorlog voorkomen. Mussolini kon tot Hitler doordringen en stelde een conferentie voor in de stad München. Mussolini wist ook de premiers van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk te overtuigen om naar München te komen om te onderhandelen. Bij het verdrag waren:

• Adolf Hitler, de leider van Duitsland, met afgevaardigden.
• Benito Mussolini, de leider van Italië, met afgevaardigden.
• Édouard Daladier, de premier van Frankrijk, met afgevaardigden.
• Neville Chamberlain, de premier van het Verenigd Koninkrijk, met afgevaardigden.

De afgevaardigden bestonden grotendeels uit ministers, hoge militairen, onderhandelaars, ambtenaren en vertalers.

Al vrij snel kwam met tot een besluit. Het Sudetenland ging als eerste naar Duitsland, zoals Hitler graag wilde. In ruil hiervoor beloofde Hitler om de rest van Tsjecho-Slowakije met rust te laten. Ook beloofde Hitler om geen andere gebieden in Europa meer om te eisen. De landen ondertekenden op 29 september het zogeheten verdrag van München om het officieel te maken. Hoe het verder afliep...