Gebruiker:Mike1023/Kladblok3: verschil tussen versies
| (35 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | {{Infobox | + | {{Infobox auteur |
| − | | | + | | naam = Alfred Douglas |
| − | | afbeelding | + | | afbeelding = Lord_Alfred_Douglas_by_George_Charles_Beresford_(1903).jpg |
| − | | ander formaat | + | | ander formaat = |
| − | | | + | | onderschrift = |
| − | | | + | | citaat = |
| − | | | + | | volledige naam = Alfred Bruce Douglas |
| − | | | + | | pseudoniem = |
| − | | | + | | bijnaam = Bosie |
| − | | land | + | | geboren = 22 oktober 1870 |
| − | | genre | + | | geboorteplaats = [[Powick]] |
| − | | | + | | overleden = 20 maart 1945 |
| − | | | + | | land = {{GB}} |
| − | | | + | | beroep = Dichter, schrijver, journalist |
| − | | | + | | jaren-actief = 1896-1945 |
| − | | | + | | genre = [[Gedicht]]en, [[autobiografie]]ën, [[artikel]]en, [[essay]]s |
| − | + | | stroming = | |
| − | | | + | | invloeden = |
| − | | | + | | bekende-werken = |
| − | + | | uitgeverij = | |
| − | + | | dbnl = | |
| + | | handtekening = | ||
| + | | website = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' | + | '''Alfred Douglas''' ([[Powick]], 22 oktober 1870 - [[Lancing]], 20 maart 1945) was een [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] dichter, schrijver en journalist. Douglas staat vooral bekend als de geliefde van schrijver [[Oscar Wilde]]. De twee hadden een (geheime) relatie tussen 1891 en 1898. Door die relatie zou Wilde in 1895 veroordeeld worden, omdat [[homoseksualiteit]] toentertijd verboden was in het Verenigd Koninkrijk. Douglas werd niet veroordeeld in de rechtszaak, omdat hij de zoon was van de markies van Queensbury en dus uit een adellijke familie kwam. |
| − | + | In 1898 gingen Wilde en Douglas uit elkaar. Hij schreef later een boek over zijn relatie met Wilde. Douglas werd in 1911 [[Rooms-Katholieke Kerk|katholiek]] en deed in 1912 afstand van zijn gevoelens voor Wilde. In 1920 startte hij het rechtse tijdschrift ''Plain English'' dat bekendstond om zijn [[antisemitisme]]. | |
| − | + | ==Levensloop== | |
| + | ===Jeugd en opleiding=== | ||
| + | Douglas werd geboren op 22 oktober 1870 in Ham Hill House in het Engelse dorpje [[Powick]]. Hij was de zoon van [[John Douglas]], de markies van Queensbury, en zijn vrouw, Sibyl Montgomery. Zijn vader is bekend vanwege de ''Douglas rules''. Die regels waren belangrijk voor het ontstaan van het moderne [[boksen]]. Douglas had twee oudere broers, maar hij was het favoriete kind van zijn moeder. In 1887 scheidden zijn ouders. Zijn vader trouwde in 1893 met Ethel Weeden, maar de twee gingen een jaar later alweer uit elkaar. | ||
| − | + | Tussen 1884 en 1888 ging Douglas naar Winchester College. Vervolgens ging hij studeren aan Magdalen College, maar behaalde nooit een diploma. Douglas schreef tussen 1892 en 1893 voor het tijdschrift ''The Spirit Lamp''. Het tijdschrift stond bekend als een blad waarin de liefde tussen mensen met hetzelfde geslacht beschreven werd. Alfreds bijdrage aan het tijdschrift zorgde voor een conflict tussen hem en zijn vader. Douglas had een moeizame band met zijn vader. De twee hadden dan ook regelmatig ruzie. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ===Relatie met Wilde=== | |
| + | [[File:Wilde_Douglas_British_Library_B20147-85.jpg|left|300px|thumb|[[Oscar Wilde]] (links) en Alfred Douglas in 1893 in [[Oxford]].]] | ||
| + | Douglas ontmoette [[Oscar Wilde]] in 1891 in het huis van [[Lionel Johnson]]. Beide heren waren door Johnson uitgenodigd voor een [[afternoon tea]]. Douglas wilde Wilde dolgraag ontmoeten nadat hij Wildes roman ''[[Het portret van Dorian Gray]]'' (1890) gelezen had. Het boek gaat over een knappe jongeman, Dorian Gray, die vervloekt raakt. Hij wordt niet ouder, terwijl zijn portret juist steeds ouder wordt. Wildes werk heeft homoseksuele ondertonen. Zo wordt gehint dat Dorian Gray (ook) op mannen valt. Wilde en Douglas werden vrienden en na zes maanden geliefden. In hun tijd was homoseksualiteit verboden in het Verenigd Koninkrijk, waardoor hun relatie geheim moest blijven. Ze deden zich daarom voor als goede vrienden. | ||
| − | + | De twee geliefden hadden een moeizame relatie. Douglas was erg roekeloos, verwent en extravagant. Hij hield van mooie dingen en om geld uit te geven. Hierdoor kregen zij geregeld ruzie en maakten het verschillende keren uit om het vervolgens weer goed te maken. Douglas vertaalde ook Wildes toneelstuk ''[[Salome]]'' (1893) van het [[Frans]] naar het Engels. De vertaling werd zwaar bekritiseerd, omdat Douglas erg slecht Frans sprak. Ook Wilde had kritiek op de vertaling, waarna Douglas zei dat het Wildes toneelstuk was dat de fouten bevatte. Toen Douglas ziek werd, besloot Wilde om hem te verzorgen. Toen Wilde zelf ziek werd, deed Douglas dat niet. In plaats daarvan ging hij naar een duur hotel en stuurde de rekening naar Wilde. | |
| − | + | Na een tijdje vermoedde Douglas vader dat Douglas en Wilde geliefden waren. Dat leidde tot een ruzie tussen Douglas en zijn vader. Na de dood van Douglas broer, [[Francis Douglas]], probeerde John Douglas zijn andere zoon te redden. Er waren namelijk ook geruchten dat Francis homoseksueel was en een relatie had met premier [[Archibald Primrose]]. John besloot dan ook geruchten te verspreiden dat Wilde homoseksueel was. Wilde stond bekend als flamboyant en was een [[dandy]], waardoor mensen John gemakkelijk zouden geloven. John confronteerde Wilde in Wildes huis. Ook was John van plan om verrot fruit tijdens de première van ''[[The Importance of Being Earnest]]'' (1895) naar Wilde te gooien. Hij mocht echter de zaal niet binnen. Later stuurde hij een [[ansichtkaart]] naar Wilde, waarin hij Wilde een "sodomiet" (een scheldwoord voor homoseksuelen) noemde. | |
| − | |||
| − | + | ===Rechtszaak van 1895=== | |
| + | [[File:The_Trial_of_Oscar_Wilde_and_Alfred_Taylor_-_from_'Illustrated_Police_News',_20_April_1895.jpg|right|300px|thumb|Een tekening van de eerste rechtszaak van Oscar Wilde]] | ||
| + | In 1895 besloot Wilde om John Douglas te laten arresteren. Douglas had immers "geruchten" verspreid dat Wilde homoseksueel was dat toentertijd strafbaar was. Wildes vrienden, zoals [[George Bernard Shaw]], raadde Wilde af om een rechtszaak tegen John Douglas te beginnen. Alfred Douglas steunde Wilde en bracht Wilde op het idee. Volgens de wet werd John Douglas niet bestraft als hij kon bewijzen dat Wilde homoseksueel was. Voor Wilde ontstond hierdoor een nieuw probleem: Als John dat kon bewijzen, zou Wilde berecht kunnen worden. John Douglas besloot dan ook om te bewijzen dat Wilde homoseksueel was. Hoewel dat ook waar was, overdreef John veel dingen. Hij stelde dat Wilde onschuldige jonge mannen zou verleiden tot homoseksualiteit door ze overladen met cadeaus. John Douglas kwam ook met echte bewijzen, zoals brieven van Wilde aan Alfred Douglas en de homoseksuele thema's in ''Het portret van Dorian Gray''. Wilde verdedigde zich door te zeggen dat het kunst was. | ||
| − | + | Uiteindelijk besloot Wilde om de rechtszaak tegen John Douglas te stoppen. Hij moest echter de proceskosten betalen, waardoor Wilde [[bankroet]] ging. Het bewijs was echter zo overtuigend dat de Britse overheid Wilde beschuldigde van homoseksualiteit. Hij werd één dag later gearresteerd. Een van de bewijzen was een gedicht van Alfred Douglas met de titel ''Two Lovers'' uit 1892. In het gedicht noemt Alfred Douglas homoseksualiteit ''the love that dare not speak its name'' (de liefde die niet zijn naam durfde te spreken). Volgens de aanklager verwees die zin naar Wilde, maar dat niet waar. Het verwijst naar de liefde tussen twee mannen in het algemeen. De jury was echter verdeeld, waardoor geen oordeel geveild kon worden. | |
| − | + | Later ging de rechtszaak verder en Wilde werd veroordeeld tot twee jaar [[dwangarbeid]] in [[Pentonville]], vervolgens [[Wandsworth]] en tenslotte [[Reading Gaol]]. Alfred Douglas werd gedwongen om Engeland te verlaten en naar Europa te gaan. In de gevangenis schreef Wilde een lange brief aan Alfred Douglas over hoe zich voelde. Hij kon de brief pas in 1897 na zijn vrijlating versturen. Wilde verhuisde vervolgens naar de Franse stad [[Rouen]], waar ze elkaar opnieuw ontmoetten. De twee mannen gingen een tijdje met elkaar om en woonden samen in [[Napels (stad)|Napels]] en [[Parijs]], maar Douglas verhuisde in 1898 terug naar het Verenigd Koninkrijk. Na de dood van zijn vader gaf Douglas Wilde een tijdje geld. Wilde stierf uiteindelijk in 1900, waar Douglas verdrietig over was. | |
| − | == | + | ===Journalistieke carrière=== |
| − | + | [[File:Alfred_Douglas_-_Bain_Collection_(cropped).jpg|right|300px|thumb|Douglas in 1910]] | |
| − | + | Na de dood van Wilde besloot Douglas om te trouwen met dichteres [[Olive Custance]]. Custance was biseksueel en had een relatie met een vrouw, [[Natalie Barney]]. Barney en Douglas waren ook goede vrienden. Custance en Douglas zouden uiteindelijk een zoon krijgen. In 1911 bekeerde Douglas zich tot de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. Custance en Douglas gingen in 1913 uit elkaar, maar bleven officieel getrouwd. In 1912 nam Douglas afstand van zijn relatie met Oscar Wilde. Ook veroordeelde hij homoseksualiteit. | |
| − | + | In 1920 startte Douglas het rechtse tijdschrift ''Plain English''. Het tijdschrift richtte zich op een katholiek publiek en was diep [[antisemitisme|antisemitisch]]. Douglas haatte Joden en vond zelfs dat het Verenigd Koninkrijk zijn eigen versie van de [[Ku Klux Klan]] (KKK) moest hebben. In zijn blad viel hij veel liberale en socialistische Britten aan, zoals schrijver [[H.G. Wells]] en politicus [[David Lloyd George]]. Ook schreef hij dat [[Winston Churchill]] corrupt was, terwijl dat niet waar was. In zijn meest extreme artikel sprak hij zijn support voor de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij]] (NSDAP) in 1921 uit. Later zou Douglas de acties van de nazi's tegen de Joden afkeuren, maar hij bleef antisemitisch. | |
| − | + | Vanwege zijn artikelen kreeg Douglas te maken met enkele rechtszaken. Churchill klaagde Douglas aan voor [[laster]], waardoor Douglas zes maanden de gevangenis in moest. Hierna begon Douglas positiever over Wilde te denken, maar hij bleef homoseksualiteit afkeuren. Tijdens de jaren 1930 werd Douglas een literair figuur. Hij gaf lezingen en schreef brieven aan verschillende schrijvers, waaronder George Bernard Shaw. | |
| − | === | + | ===Overlijden=== |
| − | + | Douglas stierf uiteindelijk op 74-jarige leeftijd op 20 maart 1945. De laatste jaren van zijn leven leidde hij een eenzaam bestaan. Douglas werd begraven naast het graf van zijn moeder. | |
| − | |||
| − | + | ==Nalatenschap== | |
| + | Vandaag de dag staat Alfred Douglas beter bekend om zijn relatie met Oscar Wilde dan zijn eigen werken. De relatie tussen Wilde en Douglas werd verschillende keren verfilmd. In de film ''[[Oscar Wilde (film)|Oscar Wilde]]'' (1960) werd Douglas gespeeld door [[John Neville]] en in ''[[The Trials of Oscar Wilde]]'' (ook uit 1960) door [[John Fraser]]. [[Jude Law]] speelde Douglas in ''[[Wilde (1997)|Wilde]]'' (1997). In 2018 kwam de film ''[[The Happy Prince]]'' uit over het leven van Oscar Wilde. Douglas werd hierin gespeeld door [[Colin Morgan]]. In 1985 zond de [[BBC]] de televisieserie ''Oscar'' uit, waarin Douglas gespeeld werd door [[Robin Lermitte]]. | ||
| − | + | Een bekend citaat van Douglas is ''the love that does not dare to speak its name'' (die liefde die niet durft om zijn naam uit te spreken). Het citaat wordt vaak gebruikt om homoseksuele relaties in het verleden aan te duiden, omdat die relaties vaak geheim moesten blijven. | |
| − | '' | ||
| − | + | ==Overzicht van werken== | |
| + | ===Poëzie=== | ||
| + | [[File:Wilde_Douglas_British_Library_B20147-84.jpg|right|300px|thumb|Oscar Wilde en Alfred Douglas]] | ||
| + | * ''Poems'' (1896) | ||
| + | * ''Tails with a Twist "by a Belgian Hare"'' (1898) | ||
| + | * ''The City of the Soul'' (1899). | ||
| + | * ''The Duke of Berwick'' (1899) | ||
| + | * ''The Placid Pug'' (1906) | ||
| + | * ''The Pongo Papers and the Duke of Berwick'' (1907) | ||
| + | * ''Sonnets'' (1909) | ||
| + | * ''The Collected Poems of Lord Alfred Douglas'' (1919) | ||
| + | * ''In Excelsis'' (1924) | ||
| + | * ''The Complete Poems of Lord Alfred Douglas'' (1928) | ||
| + | * ''Sonnets'' (1935) | ||
| + | * ''Lyrics'' (1935) | ||
| + | * ''The Sonnets of Lord Alfred Douglas'' (1943) | ||
| − | + | ===Non-fictie=== | |
| + | * ''Oscar Wilde and Myself'' (1914) | ||
| + | * ''The Autobiography of Lord Alfred Douglas'' (1929) | ||
| + | * ''My Friendship with Oscar Wilde'' (1932) | ||
| + | * ''The True History of Shakespeare's Sonnets'' (1933) | ||
| + | * ''Without Apology'' (1938) | ||
| + | * ''Ireland and the War Against Hitler'' (1940) | ||
| + | * ''Oscar Wilde: A Summing Up'' (1940) | ||
| + | * ''The Principles of Poetry'' (1943) | ||
| − | == | + | ==Bronnen== |
| − | + | * [https://en.wikipedia.org/wiki/Lord_Alfred_Douglas Het artikel op de Engelstalige Wikipedia] | |
| − | + | * Hoare, Philip (4 juni 2000). [https://www.theguardian.com/books/2000/jun/04/biography "He betrayed Wilde. But that wasn't the worst thing Bosie did".] ''The Guardian''. | |
| − | + | * Seeney, Michael (juli 2014). [https://www.jstor.org/stable/48569591 "Wilde, Douglas and The Spirit Lamp".] ''The Wildean''. | |
| − | + | * Wintermans, Caspar (januari 2005). [https://www.jstor.org/stable/45269265 "Review: Douglas and Wilde: A Voice from the Past".] ''Lord Alfred Douglas: Oscar Wilde: A Plea and A Reminiscence''. | |
| − | * | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | '' | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Huidige versie van 2 apr 2025 om 16:42
| Alfred Douglas | |
.jpg)
| |
| Algemene informatie | |
| Naam voluit | Alfred Bruce Douglas |
| Bijnaam | Bosie |
| Geboren | 22 oktober 1870 |
| Geboorteplaats | Powick |
| Overleden | 20 maart 1945 |
| Nationaliteit | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
|
| Beroep | Dichter, schrijver, journalist |
| Werk | |
| Jaren actief | 1896-1945 |
| Genre(s) | Gedichten, autobiografieën, artikelen, essays |
Portaal  Literatuur
| |
Alfred Douglas (Powick, 22 oktober 1870 - Lancing, 20 maart 1945) was een Britse dichter, schrijver en journalist. Douglas staat vooral bekend als de geliefde van schrijver Oscar Wilde. De twee hadden een (geheime) relatie tussen 1891 en 1898. Door die relatie zou Wilde in 1895 veroordeeld worden, omdat homoseksualiteit toentertijd verboden was in het Verenigd Koninkrijk. Douglas werd niet veroordeeld in de rechtszaak, omdat hij de zoon was van de markies van Queensbury en dus uit een adellijke familie kwam.
In 1898 gingen Wilde en Douglas uit elkaar. Hij schreef later een boek over zijn relatie met Wilde. Douglas werd in 1911 katholiek en deed in 1912 afstand van zijn gevoelens voor Wilde. In 1920 startte hij het rechtse tijdschrift Plain English dat bekendstond om zijn antisemitisme.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Douglas werd geboren op 22 oktober 1870 in Ham Hill House in het Engelse dorpje Powick. Hij was de zoon van John Douglas, de markies van Queensbury, en zijn vrouw, Sibyl Montgomery. Zijn vader is bekend vanwege de Douglas rules. Die regels waren belangrijk voor het ontstaan van het moderne boksen. Douglas had twee oudere broers, maar hij was het favoriete kind van zijn moeder. In 1887 scheidden zijn ouders. Zijn vader trouwde in 1893 met Ethel Weeden, maar de twee gingen een jaar later alweer uit elkaar.
Tussen 1884 en 1888 ging Douglas naar Winchester College. Vervolgens ging hij studeren aan Magdalen College, maar behaalde nooit een diploma. Douglas schreef tussen 1892 en 1893 voor het tijdschrift The Spirit Lamp. Het tijdschrift stond bekend als een blad waarin de liefde tussen mensen met hetzelfde geslacht beschreven werd. Alfreds bijdrage aan het tijdschrift zorgde voor een conflict tussen hem en zijn vader. Douglas had een moeizame band met zijn vader. De twee hadden dan ook regelmatig ruzie.
Relatie met Wilde
Douglas ontmoette Oscar Wilde in 1891 in het huis van Lionel Johnson. Beide heren waren door Johnson uitgenodigd voor een afternoon tea. Douglas wilde Wilde dolgraag ontmoeten nadat hij Wildes roman Het portret van Dorian Gray (1890) gelezen had. Het boek gaat over een knappe jongeman, Dorian Gray, die vervloekt raakt. Hij wordt niet ouder, terwijl zijn portret juist steeds ouder wordt. Wildes werk heeft homoseksuele ondertonen. Zo wordt gehint dat Dorian Gray (ook) op mannen valt. Wilde en Douglas werden vrienden en na zes maanden geliefden. In hun tijd was homoseksualiteit verboden in het Verenigd Koninkrijk, waardoor hun relatie geheim moest blijven. Ze deden zich daarom voor als goede vrienden.
De twee geliefden hadden een moeizame relatie. Douglas was erg roekeloos, verwent en extravagant. Hij hield van mooie dingen en om geld uit te geven. Hierdoor kregen zij geregeld ruzie en maakten het verschillende keren uit om het vervolgens weer goed te maken. Douglas vertaalde ook Wildes toneelstuk Salome (1893) van het Frans naar het Engels. De vertaling werd zwaar bekritiseerd, omdat Douglas erg slecht Frans sprak. Ook Wilde had kritiek op de vertaling, waarna Douglas zei dat het Wildes toneelstuk was dat de fouten bevatte. Toen Douglas ziek werd, besloot Wilde om hem te verzorgen. Toen Wilde zelf ziek werd, deed Douglas dat niet. In plaats daarvan ging hij naar een duur hotel en stuurde de rekening naar Wilde.
Na een tijdje vermoedde Douglas vader dat Douglas en Wilde geliefden waren. Dat leidde tot een ruzie tussen Douglas en zijn vader. Na de dood van Douglas broer, Francis Douglas, probeerde John Douglas zijn andere zoon te redden. Er waren namelijk ook geruchten dat Francis homoseksueel was en een relatie had met premier Archibald Primrose. John besloot dan ook geruchten te verspreiden dat Wilde homoseksueel was. Wilde stond bekend als flamboyant en was een dandy, waardoor mensen John gemakkelijk zouden geloven. John confronteerde Wilde in Wildes huis. Ook was John van plan om verrot fruit tijdens de première van The Importance of Being Earnest (1895) naar Wilde te gooien. Hij mocht echter de zaal niet binnen. Later stuurde hij een ansichtkaart naar Wilde, waarin hij Wilde een "sodomiet" (een scheldwoord voor homoseksuelen) noemde.
Rechtszaak van 1895
In 1895 besloot Wilde om John Douglas te laten arresteren. Douglas had immers "geruchten" verspreid dat Wilde homoseksueel was dat toentertijd strafbaar was. Wildes vrienden, zoals George Bernard Shaw, raadde Wilde af om een rechtszaak tegen John Douglas te beginnen. Alfred Douglas steunde Wilde en bracht Wilde op het idee. Volgens de wet werd John Douglas niet bestraft als hij kon bewijzen dat Wilde homoseksueel was. Voor Wilde ontstond hierdoor een nieuw probleem: Als John dat kon bewijzen, zou Wilde berecht kunnen worden. John Douglas besloot dan ook om te bewijzen dat Wilde homoseksueel was. Hoewel dat ook waar was, overdreef John veel dingen. Hij stelde dat Wilde onschuldige jonge mannen zou verleiden tot homoseksualiteit door ze overladen met cadeaus. John Douglas kwam ook met echte bewijzen, zoals brieven van Wilde aan Alfred Douglas en de homoseksuele thema's in Het portret van Dorian Gray. Wilde verdedigde zich door te zeggen dat het kunst was.
Uiteindelijk besloot Wilde om de rechtszaak tegen John Douglas te stoppen. Hij moest echter de proceskosten betalen, waardoor Wilde bankroet ging. Het bewijs was echter zo overtuigend dat de Britse overheid Wilde beschuldigde van homoseksualiteit. Hij werd één dag later gearresteerd. Een van de bewijzen was een gedicht van Alfred Douglas met de titel Two Lovers uit 1892. In het gedicht noemt Alfred Douglas homoseksualiteit the love that dare not speak its name (de liefde die niet zijn naam durfde te spreken). Volgens de aanklager verwees die zin naar Wilde, maar dat niet waar. Het verwijst naar de liefde tussen twee mannen in het algemeen. De jury was echter verdeeld, waardoor geen oordeel geveild kon worden.
Later ging de rechtszaak verder en Wilde werd veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid in Pentonville, vervolgens Wandsworth en tenslotte Reading Gaol. Alfred Douglas werd gedwongen om Engeland te verlaten en naar Europa te gaan. In de gevangenis schreef Wilde een lange brief aan Alfred Douglas over hoe zich voelde. Hij kon de brief pas in 1897 na zijn vrijlating versturen. Wilde verhuisde vervolgens naar de Franse stad Rouen, waar ze elkaar opnieuw ontmoetten. De twee mannen gingen een tijdje met elkaar om en woonden samen in Napels en Parijs, maar Douglas verhuisde in 1898 terug naar het Verenigd Koninkrijk. Na de dood van zijn vader gaf Douglas Wilde een tijdje geld. Wilde stierf uiteindelijk in 1900, waar Douglas verdrietig over was.
Journalistieke carrière
.jpg)
Na de dood van Wilde besloot Douglas om te trouwen met dichteres Olive Custance. Custance was biseksueel en had een relatie met een vrouw, Natalie Barney. Barney en Douglas waren ook goede vrienden. Custance en Douglas zouden uiteindelijk een zoon krijgen. In 1911 bekeerde Douglas zich tot de Rooms-Katholieke Kerk. Custance en Douglas gingen in 1913 uit elkaar, maar bleven officieel getrouwd. In 1912 nam Douglas afstand van zijn relatie met Oscar Wilde. Ook veroordeelde hij homoseksualiteit.
In 1920 startte Douglas het rechtse tijdschrift Plain English. Het tijdschrift richtte zich op een katholiek publiek en was diep antisemitisch. Douglas haatte Joden en vond zelfs dat het Verenigd Koninkrijk zijn eigen versie van de Ku Klux Klan (KKK) moest hebben. In zijn blad viel hij veel liberale en socialistische Britten aan, zoals schrijver H.G. Wells en politicus David Lloyd George. Ook schreef hij dat Winston Churchill corrupt was, terwijl dat niet waar was. In zijn meest extreme artikel sprak hij zijn support voor de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) in 1921 uit. Later zou Douglas de acties van de nazi's tegen de Joden afkeuren, maar hij bleef antisemitisch.
Vanwege zijn artikelen kreeg Douglas te maken met enkele rechtszaken. Churchill klaagde Douglas aan voor laster, waardoor Douglas zes maanden de gevangenis in moest. Hierna begon Douglas positiever over Wilde te denken, maar hij bleef homoseksualiteit afkeuren. Tijdens de jaren 1930 werd Douglas een literair figuur. Hij gaf lezingen en schreef brieven aan verschillende schrijvers, waaronder George Bernard Shaw.
Overlijden
Douglas stierf uiteindelijk op 74-jarige leeftijd op 20 maart 1945. De laatste jaren van zijn leven leidde hij een eenzaam bestaan. Douglas werd begraven naast het graf van zijn moeder.
Nalatenschap
Vandaag de dag staat Alfred Douglas beter bekend om zijn relatie met Oscar Wilde dan zijn eigen werken. De relatie tussen Wilde en Douglas werd verschillende keren verfilmd. In de film Oscar Wilde (1960) werd Douglas gespeeld door John Neville en in The Trials of Oscar Wilde (ook uit 1960) door John Fraser. Jude Law speelde Douglas in Wilde (1997). In 2018 kwam de film The Happy Prince uit over het leven van Oscar Wilde. Douglas werd hierin gespeeld door Colin Morgan. In 1985 zond de BBC de televisieserie Oscar uit, waarin Douglas gespeeld werd door Robin Lermitte.
Een bekend citaat van Douglas is the love that does not dare to speak its name (die liefde die niet durft om zijn naam uit te spreken). Het citaat wordt vaak gebruikt om homoseksuele relaties in het verleden aan te duiden, omdat die relaties vaak geheim moesten blijven.
Overzicht van werken
Poëzie
- Poems (1896)
- Tails with a Twist "by a Belgian Hare" (1898)
- The City of the Soul (1899).
- The Duke of Berwick (1899)
- The Placid Pug (1906)
- The Pongo Papers and the Duke of Berwick (1907)
- Sonnets (1909)
- The Collected Poems of Lord Alfred Douglas (1919)
- In Excelsis (1924)
- The Complete Poems of Lord Alfred Douglas (1928)
- Sonnets (1935)
- Lyrics (1935)
- The Sonnets of Lord Alfred Douglas (1943)
Non-fictie
- Oscar Wilde and Myself (1914)
- The Autobiography of Lord Alfred Douglas (1929)
- My Friendship with Oscar Wilde (1932)
- The True History of Shakespeare's Sonnets (1933)
- Without Apology (1938)
- Ireland and the War Against Hitler (1940)
- Oscar Wilde: A Summing Up (1940)
- The Principles of Poetry (1943)
Bronnen
- Het artikel op de Engelstalige Wikipedia
- Hoare, Philip (4 juni 2000). "He betrayed Wilde. But that wasn't the worst thing Bosie did". The Guardian.
- Seeney, Michael (juli 2014). "Wilde, Douglas and The Spirit Lamp". The Wildean.
- Wintermans, Caspar (januari 2005). "Review: Douglas and Wilde: A Voice from the Past". Lord Alfred Douglas: Oscar Wilde: A Plea and A Reminiscence.