Gebruiker:Mike1023/Kladblok3: verschil tussen versies

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
 
(5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox toneelstuk
+
{{Infobox boek
| titel              = Julius Caesar
+
| titel              = In Londen en Parijs <br> ''A Tale of Two Cities''
| afbeelding        = Typical_tales_of_fancy,_romance,_and_history_from_Shakespeare's_plays;_in_narrative_form,_largely_in_Shakespeare's_words,_with_dialogue_passages_in_the_original_dramatic_text_(1892)_(14758847046).jpg
+
| afbeelding        = Tales_serial.jpg
 
| ander formaat      =  
 
| ander formaat      =  
| alternatieve titel = The Tragedy of Julius Caesar
+
| alternatieve titel = A Tale of Two Cities <br> De Geschiedenis van Twee Steden
| schrijver          = [[William Shakespeare]]
+
| schrijver          = [[Charles Dickens]]
 +
| illustrator        =
 +
| vertaler          =
 
| taal              = [[Engels]]
 
| taal              = [[Engels]]
| land              = {{XE}}
+
| land              = {{GB}}
| genre              = [[Tragedie]]
+
| genre              = [[Historische roman]]
| datum              = 1599 (opvoering)
+
| datum              = 1859 ([[Feuilleton]]) <br> 1859 (Boekuitgave)
| akte              = 5
 
 
| isbn              =
 
| isbn              =
 +
| leeftijdscategorie =
 
| uitgever          =
 
| uitgever          =
 +
| drukker            =
 +
| verkocht          =
 +
| vorig              =
 +
| vervolg            =
 
| bijzonderheden    =
 
| bijzonderheden    =
 
| tekst              =
 
| tekst              =
 
}}
 
}}
'''Julius Caesar''' is een [[toneelstuk]] van de Engelse toneelschrijver [[William Shakespeare]]. Het is een historische [[tragedie]] gebaseerd op het leven van de Romeinse generaal [[Julius Caesar]]. Het toneelstuk werd voor het eerst opgevoerd in 1599. De tekst werd pas in 1623 gepubliceerd in de ''First Folio''.
+
'''In Londen en Parijs''' ([[Engels]]: ''A Tale of Two Cities'') is een beroemde [[historische roman]] van de Britse schrijver [[Charles Dickens]]. Het boek werd uitgegeven als [[feuilleton]] tussen april en november 1859 in ''All Year Around''. Dat betekent dat iedere week enkele hoofdstukken in een tijdschrift gepubliceerd werden. Aan het einde van 1859 werden de hoofdstukken gebundeld als één boek uitgegeven. Het boek wordt in het Nederlands uitgegeven onder de titel ''In Londen en Parijs'' of ''De Geschiedenis van Twee Steden''. Die laatste titel is een directe vertaling van de Engelse titel. Toch is de titel "In Londen Parijs" meer gebruikelijk.  
  
Het toneelstuk volgt de laatste jaren Caesars leven. [[Marcus Junius Brutus]] wordt onderdeel van de samenzwering tegen Caesar. De samenzweerders willen voorkomen dat Caesar een tiran wordt en te veel macht krijgt. Zij vermoorden Caesar uiteindelijk. Caesars rechterhand, [[Marcus Antonius]], leidt vervolgens een opstand tegen de samenzweerders. Hierdoor breekt een burgeroorlog in Rome uit.  
+
Het verhaal speelt zich af tussen 1775 en 1793 in de Britse hoofdstad [[Londen]] en de Franse hoofdstad [[Parijs]]. Het verhaal opent als Alexandre Manette na achttien jaar gevangenschap in Frankrijk wordt herenigd met zijn dochter, Lucie. Vijf jaar later vindt een rechtszaak plaats tegen de geheimzinnige Charles Darnay in Londen. Hij wordt beschuldigd van [[landverraad]] en zou spioneren voor de Fransen. Darnay moet vanwege onduidelijk redenen steeds tussen Parijs en Londen heen en weer reizen. Hij wordt echter vrijgesproken, omdat hij sprekend op Sydney Carton lijkt. Het verhaal vindt plaats in aanloop naar de [[Franse Revolutie]].  
  
Later zou Shakespeare ook nog het toneelstuk ''[[Antonius en Cleopatra]]'' schrijven, wat zich na de gebeurtenissen in Julius Caesar afspeelt. Julius Caesar is enkele keren verfilmd.
+
''In Londen en Parijs'' behoort tot Dickens bekendste werken. Het boek werd enkele keren verfilmd en is beroemd voor zijn lange openingszin.
 
 
==Personages==
 
''Julius Caesar'' heeft een groot aantal personages:
 
{{Kolommen3
 
| Kolom1=
 
* [[Julius Caesar]]
 
* Calphurnia, de vrouw van Caesar
 
* Caesars bediende
 
* [[Marcus Junius Brutus|Marcus Brutus]]
 
* Portia, de vrouw van Brutus
 
* Lucius, de bediende van Brutus
 
* [[Gaius Cassius Longinus (tirannendoder)|Caius Cassius]]
 
* [[Publius Servilius Casca|Casca]]
 
* [[Lucius Cornelius Cinna (praetor in 44 v. Chr.)|Cinna]]
 
* [[Decimus Junius Brutus Albinus|Decius Brutus]]
 
* [[Quintus Ligarius|Caius Ligarius]]
 
* [[Lucius Tullius Cimber|Metellus Cimber]]
 
* [[Gaius Trebonius|Trebonius]]
 
* [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]]
 
* Publius
 
* [[Gaius Popillius Laenas|Popilius Lena]]
 
| Kolom2=
 
* [[Lucius Caesetius Flavus|Flavius]]
 
* [[Gaius Epidius Marullus|Murellus]]
 
* [[Marcus Antonius]]
 
* [[Marcus Aemilius Lepidus (triumvir)|Lepidus]]
 
* [[Augustus (keizer)|Octavius]] (latere keizer Augustus)
 
* Lucilius
 
* Titinius
 
* Messala
 
* Varrus
 
* Claudio
 
* Cato, de jongere
 
* Strato
 
* Volumnius
 
* Dardanius
 
* Clitus
 
* Flavius
 
| Kolom3=
 
* Timmerman
 
* Schoenmaker
 
* Waarzegger
 
* Artemidorus
 
* [[Plebejer]]s
 
* Cinna, de dichter
 
* Andere dichter
 
* Pindarus, een slaaf
 
* Boodschapper
 
* Soldaten
 
* Bedienden
 
* Burgers
 
}}
 
  
 
==Samenvatting==
 
==Samenvatting==
{{verhaal}}
+
{{Verhaal}}
Julius Caesar keert terug van zijn overwinning op de zonen van zijn rivaal [[Pompeius]]. In Rome vieren de burgers feest vanwege de overwinning. Als Caesar aankomt op het feest [[Lupercalia]] komt er een [[waarzegger]] naar hem toe. De waarzegger waarschuwt Caesar om op te passen voor de [[Idus van maart]], een religieuze feestdag in Rome. Caesar legt de waarschuwing echter naast zich neer.
+
{{citaat|Het was de beste der tijden en de slechtste; het was de eeuw der wijsheid en die der dwaasheid; het was het tijdperk van geloof en dat van ongeloof; het was het jaargetijde van het Licht en dat van de Duisternis; het was de lente der Hoop en de winter der Wanhoop; wij hadden een toekomst en wij hadden geen toekomst, alles te wachten en niets te wachten, wij waren allen bestemd voor den Hemel en allen voor dien anderen weg - kortom, het tijdvak leek zo zeer op het tegenwoordige, dat de luidruchtigste voormannen erop stonden, dat men ten goede en ten kwade, niet dan in den overtreffende trap over zou spreken.|Openingszin van ''In Londen en Parijs'' voor Charles Dickens, vertaling van Dutric (1900)}}
[[File:'Julius_Caesar',_Act_III,_Scene_1,_the_Assassination_William_Holmes_Sullivan_(1836–1908)_Royal_Shakespeare_Theatre.jpg|left|300px|thumb|De moord op Julius Caesar]]
+
===Deel 1===
Ondertussen probeert [[Gaius Cassius Longinus (tirannendoder)|Gaius Cassius]] Caesars beste vriend, [[Marcus Junius Brutus|Marcus Brutus]], te overtuigen om aan zijn complot deel te nemen. Gaius Cassius en andere senatoren zijn bang dat Caesar zijn macht zal misbruiken en een tiran zal worden. Zij horen van Casca dat [[Marcus Antonius]] al drie keer de kroon van Rome aan Caesar heeft aangeboden. Iedere keer weigerde Caesar om de kroon aan te nemen, maar hij had steeds meer moeite om te weigeren. Iedere keer gaf het publiek een applaus als Caesar de kroon weigerde. Caesar keek hierdoor enigszins teleurgesteld. Brutus is ook bang dat Caesar zijn macht zal misbruiken, maar wil geen onderdeel van het complot worden. Dat verandert wanneer de senatoren vervalste brieven aan Brutus geven. Die brieven zijn door henzelf geschreven, maar ze doen alsof ze door de burgers van Rome geschreven zijn. Brutus leest de brieven en is overtuigd om deel te nemen aan het complot.
+
[[File:T2C,_Fred_Barnard,_Lucie_meets_Javis_Lorry_(I,4).jpeg|left|300px|thumb|Lorry vertelt aan Lucie dat haar vader nog leeft.]]
 
+
Jerry Cruncher is een werknemer voor de Tellson's Bank in Londen. Tijdens een nacht in 1775 onderschept hij een [[postkoets]] tussen Londen en [[Dover]]. Hij heeft een bericht voor zijn baas, Jarvis Lorry, bij zich. Cruncher wordt vervolgens teruggestuurd met een bericht van Lorry aan Lucie Manette en haar [[gouvernante]], mevrouw Pross. Lucie gelooft dat haar vader 18 jaar geleden is overleden. Lorry ontdekt echter dat haar vader, meneer Manette, nog leeft en 18 jaar in een Franse gevangenis heeft gezeten. Hij is nu vrijgelaten en verblijft bij meneer Defarge en zijn vrouw in Parijs.  
Caesars vrouw, Calpurnia, voelt het complot in de lucht hangen. Ze heeft namelijk al geruime last van nachtmerries. Ze smeekt Caesar om thuis te blijven, maar Caesar besluit om toch naar de Senaat te gaan. In de Senaat komen de senatoren dichtbij Caesar staan om een [[petitie]] aan te bieden. Caesar weigert de petitie aan te nemen en de senatoren steken Caesar dood. Caesar is vooral verbaasd dat zijn goede vriend, Brutus, een van de samenzweerders is. Kort hierna sterft Caesar.
 
[[File:Brutus_and_the_Ghost_of_Caesar_1802.jpg|right|300px|thumb|Caesars geest waarschuwt Brutus dat hij de strijd zal verliezen.]]
 
Brutus maakt het nieuws over de moord op Caesar bekend aan het publiek. In een speech vertelt hij waarom Caesar moest sterven. Hij weet op de emoties van de burgers in te spelen. Marcus Antonius is ook aanwezig. Hij is nog steeds trouw aan Caesar. Marcus Antonius geeft vervolgens een speech waarin hij Caesar prijst en vertelt welk goeds hij allemaal voor Rome gedaan heeft. De mening van het publiek slaat hierdoor ineens om en zij staan nu de kant van Marcus Antonius. Marcus Antonius leest zelfs het [[testament]] van Caesar voor, waarin staat dat iedere burger 75 drachme krijgt. Het publiek wil daarom wraak nemen op de samenzweerders en er ontstaat geweld in de straten van Rome. De onschuldige dichter Cinna wordt verward met de samenzweerder Lucius Cinna en vermoord.
 
 
 
Casius en Brutus krijgen ruzie, maar ze leggen hun ruzie al snel bij. Ze moeten zich namelijk voorbereiden op een burgeroorlog tegen Marcus Antonius, Octavius en Lepidus. Die nacht komt Caesars [[geest (spook)|geest]] Brutus bezoeken en waarschuwt hem dat hij verslagen zal worden. Tijdens de [[slag bij Philippi]] weten Casius en Brutus dat zij beide zullen sterven. Casius pleegt [[zelfmoord]] nadat hij hoort dat zijn vriend, Titinius, gevangengenomen is. Titinius was echter niet gevangen en komt even later binnen. Zodra hij het lichaam van Casius ziet, pleegt hij ook zelfmoord. Brutus besluit ook om zelfmoord te plegen.
 
 
 
Uiteindelijk komt Marcus Antonius het toneel op. Hij verklaart dat Brutus de meest nobele Romein was, omdat hij niet zo zichzelf maar voor Rome handelde. Hoewel Brutus en Casius verslagen zijn, zijn de spanningen tussen Marcus Antonius en Octavius nog niet opgelost. Het toneelstuk ''[[Antonius en Cleopatra]]'' gaat daar verder op in.
 
 
 
==Bekende citaten==
 
Het toneelstuk heeft enkele bekende citaten:
 
* ''It was Greek to me'' (Het was Grieks voor mij) - Casca zegt die zin. Hij kon de speech van Cicero niet verstaan, omdat Cicero Grieks sprak en Casca geen Grieks voorstond. Tegenwoordig is die zin ook een [[gezegde]] in het Engels voor als je iets niet begrijpt.
 
* ''Et tu, Brutus?'' (Ook jij, Brutus?) - Julius Caesar zegt dat op het moment dat Brutus (zijn vriend) hem vermoord met de andere samenzweerders.
 
* ''Friends, Romans, countrymen, lend me your ears'' (Vrienden, Romeinen, landgenoten, leen mij uw oren) - Die zin wordt gezegd door Marcus Antonius nadat Caesar overleden is.
 
 
 
==Achtergrondinformatie==
 
===Datum en achtergrond===
 
[[File:Lepidus,_Antony_and_Octavian_in_Shakespeare's_Julius_Caesar.jpg|right|300px|thumb|Marcus Antonius, Octavius en Lepidus discussiëren hun plannen.]]
 
''Julius Caesar'' werd voor het eerst in 1623 gepubliceerd in de ''[[First Folio]]''. Dat was zeven jaar na de dood van Shakespeare. Vermoedelijk werd het toneelstuk in 1599 voor het eerst opgevoerd. Hierdoor zou ''Julius Caesar'' mogelijk het eerste toneelstuk zijn dat werd opgevoerd in het [[Globe Theatre]].  
 
  
Volgens Maria Wyke sluit het toneelstuk aan bij de angst in Engeland over de opvolging van koningin [[Elizabeth I van Engeland|Elizabeth I]]. De koningin was toen al vrij oud en had geen kinderen. Net als Caesar was Elizabeth I een sterke leider. In Engeland was er een angst wat er zou gebeuren als Elizabeth I overleed. Men vreesde een burgeroorlog waarin verschillende mensen de troon zouden claimen.  
+
Lucie en Lorry gaan naar Parijs om meneer Manette op te halen en mee te nemen naar Londen. Lucie, die zelf 18 jaar is, heeft haar vader nooit gekend. Meneer Manette is ook getraumatiseerd door zijn tijd in de gevangenis. Hij heeft geleerd om schoenen te maken en kan slecht communiceren. Desondanks nemen ze hem mee naar Londen, waar hij uiteindelijk naar verloop van tijd herstelt.
  
===Historisch correct?===
+
===Deel 2===
Shakespeare gebruikte ''[[Parallelle levens]]'' van [[Plutarchus]] als bron voor het toneelstuk. Dat is een verzameling van biografieën over bekende Grieken en Romeinen, waaronder Julius Caesar. Shakespeare las de vertaling van [[Thomas North]]. Hij bleef trouw aan de vertaling, maar er zijn wel enkele verschillen:
+
[[File:A_Tale_of_Two_Cities_-_Dr_Manette_and_Lucie_with_Charles_Darnay,_by_Charles_Edmund_Brock.jpg|right|300px|thumb|Charles Darnay (links) ontmoet meneer Manette en zijn dochter Lucie.]]
* In Shakespeares toneelstuk sterft Caesar in februari, terwijl Caesar eigenlijk zes maanden eerder stierf.
+
In 1780 staat Charles Darnay terecht in Londen voor [[landverraad]]. Darnay moet vanwege onduidelijke redenen steeds heen en weer reizen tussen Londen en Parijs. Twee Britse spionnen, John Barsad en Roger Cly, denken daarom dat Darnay spioneert voor de Fransen. Iedereen denkt dat Barsad en Cly gelijk hebben, maar Darnays advocaat stelt dat Darnay erg lijkt op Sydney Carton (een andere advocaat). De twee lijken zelfs zo erg op elkaar dat het onmogelijk is om te stellen dat Barsad en Cly daadwerkelijk Darnay en niet Carton gezien hebben. Darnay wordt daarom vrijgelaten
* In het toneelstuk wordt Caesar vermoord in de Senaat. In het echt gebeurde dat in de [[Curia Pompeia]].  
 
* De moord, de begrafenis, de rede van Marcus Antonius en de komst van Octavius vinden in het toneelstuk allemaal op dezelfde dag plaats. In het echt was dat verspreid over een paar maanden.  
 
* In het echt waren er twee slagen bij Philippi met een periode van 20 dagen daartussen. Shakespeare combineert de twee slagen tot één slag.
 
* In het toneelstuk ontmoeten de Octavius, Marcus Antonius en Lepidus elkaar in Rome. In het echt vond de ontmoeting in de buurt van [[Bologna]] plaats.  
 
  
===Thema's===
+
In Parijs woont de gemene [[markies]] St. Evrémonde. De markies geeft niets om de arme mensen in de straten van Parijs. Op een dag rijdt hij door de stad in zijn koets en rijdt een kind aan. Het kind overlijdt direct en de ouders zijn boos op de markies. De markies heeft echter geen medelijden met de ouders of berouw voor zijn daden. Hij probeert zelfs de ouders af te kopen en rijdt vervolgens door naar zijn chateau (kasteel). Op zijn landgoed ontmoet hij meneer Darnay, zijn neefje en erfgenaam. Darnay komt uit een [[aristocratie|aristocratische]] familie, maar walgt van het gedrag van de rijke bovenklasse. Darnay heeft namelijk een hekel aan [[sociale ongelijkheid]] en vindt dat er meer moet gedaan worden aan [[armoede]]. Darnay haat zijn oom zo erg dat hij zijn achternaam heeft veranderd in "Darnay". Hij vertrok naar Londen en ging werd leraar Frans. Op een avond breekt de Franse revolutionair Gaspard in bij het chateau van de markies. Hij vermoordt de markies, waardoor het fortuin en landgoed in bezit komt van Darnay. Gaspard weet een jaar lang te ontsnappen, maar wordt uiteindelijk gevangen en ter dood veroordeeld.  
In het toneelstuk komen verschillende [[thema (literatuur)|thema's]] voor. Enkele voorbeelden zijn:
 
[[File:Typical_tales_of_fancy,_romance,_and_history_from_Shakespeare's_plays;_in_narrative_form,_largely_in_Shakespeare's_words,_with_dialogue_passages_in_the_original_dramatic_text_(1892)_(14778675931).jpg|right|300px|thumb|Julius Caesar krijgt de Romeinse kroon aangeboden door Marcus Antonius, maar wijst die af.]]
 
* Macht: Caesar is een machtige man. Hij heeft verschillende overwinningen voor Rome behaald en de meeste Romeinen prijzen zijn acties. De senatoren zijn echter bang dat Caesar te machtig wordt. Ze vrezen dat Caesars [[ambitie]] groeit en hij uiteindelijk niet te stoppen is. Hierdoor zou er mogelijk een einde aan de Romeinse democratie komen. Het hele toneelstuk draait om de vraag of Caesar een [[tiran]] zal worden of niet. Brutus en Marcus Antonius hebben hier een andere kijk op. Brutus rechtvaardigt de moord op Caesar, terwijl Marcus Antonius de moord juist afwijst en wraak wil.
 
* Vrije wil en het [[noodlot]]: In het toneelstuk speelt het verschil tussen vrije wil en het noodlot een rol. Heeft de mens controle over zijn/haar eigen leven of ligt die controle in handen van een andere macht (het noodlot)? Casius weigert zich bij het noodlot neer te leggen. Hij gelooft namelijk dat het noodlot een teken van zwakte is. Caesar gelooft daarentegen wel in het noodlot. De voorspellingen in het toneelstuk zijn verbonden met dit thema. De voorspelling van de waarzegger, de droom van Caesars vrouw en de voorspelling van Caesars geest zijn alle drie manieren waarop het noodlot gecommuniceerd wordt.
 
* Publiek en privé: Verschillende personages in het toneelstuk zijn publieke personen (bekendheden). Zo is Caesar een generaal en Cassius een senator. Hierdoor hebben zij allemaal een publiek imago. Het toneelstuk laat echter ook de mannen achter dat publieke imago zien. Achter ieder publiek persoon schuilt namelijk een privépersoon.
 
* Misverstanden: In het toneelstuk zijn er verschillende voortekenen van wat er aan de hand is. Toch kunnen de personages dat vaak niet correct interpreteren. Zo wordt het feit dat Marcus Antonius de kroon van Rome aan Caesar aanbiedt als een bedreiging gezien. Hierdoor ontstaat een misverstand. Sommige misverstanden in het toneelstuk zijn echter bewust. Zo geeft Cassius valse brieven aan Brutus om hem over te halen om onderdeel van de samenzwering te worden.
 
  
==Adaptaties==
+
Ondertussen is Lucie verliefd geworden op Darnay. Carton is echter verliefd op Lucie. Wanneer Carton zijn liefde aan Lucie verklaard, ontdekt hij dat Lucie niet van hem houdt. Desondanks belooft Carton alles te doen van Lucie wat hij kan. Meneer Manette geeft toestemming aan Darnay om met Lucie te trouwen. Alles gaat goed totdat Darnay vertelt dat zijn echte achternaam "St. Evrémonde" is. Meneer Manette vervalt in zijn oude obsessie om schoenen te maken en herleeft zijn trauma's uit de gevangenis, maar wordt uiteindelijk weer beter. Lucie en Darnay krijgen twee kinderen; een jongen (die kort na de geboorte sterft) en een meisje met de naam Lucie. Carton wordt een goede vriend van de familie.

Huidige versie van 6 feb 2025 om 22:01

In Londen en Parijs
A Tale of Two Cities
Tales serial.jpg
Informatie
Alternatieve titel A Tale of Two Cities
De Geschiedenis van Twee Steden
Schrijver Charles Dickens
Illustrator
Vertaler
Taal (origineel) Engels
Land Flag of the United Kingdom (3-5).svg Verenigd Koninkrijk
Genre Historische roman
Datum 1859 (Feuilleton)
1859 (Boekuitgave)
ISBN
Leeftijdscategorie
Uitgeverij
Drukker
Aantal verkocht
Vorig boek
Volgend boek
Bijzonderheden

Online-tekst
Portaal Portaalicoon Literatuur

In Londen en Parijs (Engels: A Tale of Two Cities) is een beroemde historische roman van de Britse schrijver Charles Dickens. Het boek werd uitgegeven als feuilleton tussen april en november 1859 in All Year Around. Dat betekent dat iedere week enkele hoofdstukken in een tijdschrift gepubliceerd werden. Aan het einde van 1859 werden de hoofdstukken gebundeld als één boek uitgegeven. Het boek wordt in het Nederlands uitgegeven onder de titel In Londen en Parijs of De Geschiedenis van Twee Steden. Die laatste titel is een directe vertaling van de Engelse titel. Toch is de titel "In Londen Parijs" meer gebruikelijk.

Het verhaal speelt zich af tussen 1775 en 1793 in de Britse hoofdstad Londen en de Franse hoofdstad Parijs. Het verhaal opent als Alexandre Manette na achttien jaar gevangenschap in Frankrijk wordt herenigd met zijn dochter, Lucie. Vijf jaar later vindt een rechtszaak plaats tegen de geheimzinnige Charles Darnay in Londen. Hij wordt beschuldigd van landverraad en zou spioneren voor de Fransen. Darnay moet vanwege onduidelijk redenen steeds tussen Parijs en Londen heen en weer reizen. Hij wordt echter vrijgesproken, omdat hij sprekend op Sydney Carton lijkt. Het verhaal vindt plaats in aanloop naar de Franse Revolutie.

In Londen en Parijs behoort tot Dickens bekendste werken. Het boek werd enkele keren verfilmd en is beroemd voor zijn lange openingszin.

Samenvatting

Let op!
Hieronder staat de samenvatting van een verhaal.
Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!
Aanhalingsteken openen Het was de beste der tijden en de slechtste; het was de eeuw der wijsheid en die der dwaasheid; het was het tijdperk van geloof en dat van ongeloof; het was het jaargetijde van het Licht en dat van de Duisternis; het was de lente der Hoop en de winter der Wanhoop; wij hadden een toekomst en wij hadden geen toekomst, alles te wachten en niets te wachten, wij waren allen bestemd voor den Hemel en allen voor dien anderen weg - kortom, het tijdvak leek zo zeer op het tegenwoordige, dat de luidruchtigste voormannen erop stonden, dat men ten goede en ten kwade, niet dan in den overtreffende trap over zou spreken.
— Openingszin van In Londen en Parijs voor Charles Dickens, vertaling van Dutric (1900)
Aanhalingsteken sluiten

Deel 1

Lorry vertelt aan Lucie dat haar vader nog leeft.

Jerry Cruncher is een werknemer voor de Tellson's Bank in Londen. Tijdens een nacht in 1775 onderschept hij een postkoets tussen Londen en Dover. Hij heeft een bericht voor zijn baas, Jarvis Lorry, bij zich. Cruncher wordt vervolgens teruggestuurd met een bericht van Lorry aan Lucie Manette en haar gouvernante, mevrouw Pross. Lucie gelooft dat haar vader 18 jaar geleden is overleden. Lorry ontdekt echter dat haar vader, meneer Manette, nog leeft en 18 jaar in een Franse gevangenis heeft gezeten. Hij is nu vrijgelaten en verblijft bij meneer Defarge en zijn vrouw in Parijs.

Lucie en Lorry gaan naar Parijs om meneer Manette op te halen en mee te nemen naar Londen. Lucie, die zelf 18 jaar is, heeft haar vader nooit gekend. Meneer Manette is ook getraumatiseerd door zijn tijd in de gevangenis. Hij heeft geleerd om schoenen te maken en kan slecht communiceren. Desondanks nemen ze hem mee naar Londen, waar hij uiteindelijk naar verloop van tijd herstelt.

Deel 2

Charles Darnay (links) ontmoet meneer Manette en zijn dochter Lucie.

In 1780 staat Charles Darnay terecht in Londen voor landverraad. Darnay moet vanwege onduidelijke redenen steeds heen en weer reizen tussen Londen en Parijs. Twee Britse spionnen, John Barsad en Roger Cly, denken daarom dat Darnay spioneert voor de Fransen. Iedereen denkt dat Barsad en Cly gelijk hebben, maar Darnays advocaat stelt dat Darnay erg lijkt op Sydney Carton (een andere advocaat). De twee lijken zelfs zo erg op elkaar dat het onmogelijk is om te stellen dat Barsad en Cly daadwerkelijk Darnay en niet Carton gezien hebben. Darnay wordt daarom vrijgelaten

In Parijs woont de gemene markies St. Evrémonde. De markies geeft niets om de arme mensen in de straten van Parijs. Op een dag rijdt hij door de stad in zijn koets en rijdt een kind aan. Het kind overlijdt direct en de ouders zijn boos op de markies. De markies heeft echter geen medelijden met de ouders of berouw voor zijn daden. Hij probeert zelfs de ouders af te kopen en rijdt vervolgens door naar zijn chateau (kasteel). Op zijn landgoed ontmoet hij meneer Darnay, zijn neefje en erfgenaam. Darnay komt uit een aristocratische familie, maar walgt van het gedrag van de rijke bovenklasse. Darnay heeft namelijk een hekel aan sociale ongelijkheid en vindt dat er meer moet gedaan worden aan armoede. Darnay haat zijn oom zo erg dat hij zijn achternaam heeft veranderd in "Darnay". Hij vertrok naar Londen en ging werd leraar Frans. Op een avond breekt de Franse revolutionair Gaspard in bij het chateau van de markies. Hij vermoordt de markies, waardoor het fortuin en landgoed in bezit komt van Darnay. Gaspard weet een jaar lang te ontsnappen, maar wordt uiteindelijk gevangen en ter dood veroordeeld.

Ondertussen is Lucie verliefd geworden op Darnay. Carton is echter verliefd op Lucie. Wanneer Carton zijn liefde aan Lucie verklaard, ontdekt hij dat Lucie niet van hem houdt. Desondanks belooft Carton alles te doen van Lucie wat hij kan. Meneer Manette geeft toestemming aan Darnay om met Lucie te trouwen. Alles gaat goed totdat Darnay vertelt dat zijn echte achternaam "St. Evrémonde" is. Meneer Manette vervalt in zijn oude obsessie om schoenen te maken en herleeft zijn trauma's uit de gevangenis, maar wordt uiteindelijk weer beter. Lucie en Darnay krijgen twee kinderen; een jongen (die kort na de geboorte sterft) en een meisje met de naam Lucie. Carton wordt een goede vriend van de familie.

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Gebruiker:Mike1023/Kladblok3&oldid=917916"