Mexicaanse wonder

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Mexicaanse arbeiders staan in Mexicali in de rij om in de Amerikaanse staat Californië te werken. In de periode van het Mexicaanse wonder ontstond er ook veel Mexicaanse gastarbeid in de Verenigde Staten.

Het Mexicaanse wonder (Spaans: milagro mexicano) duurde van 1940 tot 1970. In die periode maakte de economie van Mexico een grote groei door. Naast economische groei verbeterden ook de levensomstandigheden in het land. De levensverwachting steeg, het analfabetisme daalde en de gewone Mexicaan kreeg meer geld. Hierdoor werd Mexico ook een welvarender land. De Mexicaanse cultuur werd tijdens deze periode ook wereldwijd bekend. Onder Amerikanen werd Mexico ook een populaire vakantiebestemming.

De economische groei begon tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Geallieerden hadden veel grondstoffen nodig. In Mexico waren veel van die grondstoffen te vinden. In die tijd stond Mexico onder de Institutioneel Revolutionaire Partij (PRI) en was in feite een eenpartijstaat. De PRI was voorstander van een gemengde economie die het beste voor haar bevolking wilde. De Mexicaanse overheid investeerde in de welvaart, maar onderdrukte ook politieke tegenstanders. Het bekendste voorbeeld hiervan is het bloedbad van Tlatelolco in 1968. Ook was de welvaart niet voor iedereen. Een groot deel van de Mexicanen leefden alsnog in armoede.

Aan het Mexicaans wonder kwam begin jaren 1980 een einde. De wereldwijde oliemarkt stortte plotseling in, waardoor Mexico ineens haar belangrijkste vorm van inkomsten kwijt was. Ook had het land een hoge staatsschuld en hoge inflatie. Het Mexicaans wonder wordt vaak vergeleken met het Wirtschaftswunder in Duitsland na de Tweede Wereldoorlog.

Voorgeschiedenis

Het Mexicaans wonder begon onder het presidentschap van Miguel Alemán Valdés. Hij was president van 1946 tot 1952. Toch ligt het begin van het Mexicaans wonder iets eerder.

Na de Mexicaanse Revolutie (1910-1920) kwam de Institutioneel Revolutionaire Partij (PRI) aan de macht. De partij ontstond in 1929 na de moord op president Álvaro Obregón. Oorspronkelijk heette de partij de Nationale Revolutie Revolutiepartij en vervolgens de Partij van de Mexicaanse Revolutie. In 1946 ontstond de huidige naam van de partij. De partij kwam na de revolutie aan de macht en zou Mexico besturen tot aan 2000. Deze periode staat ook wel bekend al de Institutionele Revolutie. Mexico was in feite een eenpartijstaat en een dictator. Er was sprake van onderdrukking, corruptie en verkiezingsfraude. Er bestond geen oppositie in Mexico. Mexico was wel een "dictatuur met camouflage". Het land deed zich niet voor als dictatuur. In plaats van één persoon lag de macht bij één partij.

De PRI wilde de Mexicaanse economisch meer "Mexicaans" maken. Tijdens de 19e eeuw waren de rechten van veel natuurlijke hulpbronnen verkocht aan buitenlandse investeerders en bedrijven. In 1938 besloot de PRI om de oliesector daarom te nationaliseren. Ook werden de spoorwegen genationaliseerd en kwamen er hervorming voor landbezit. Daarnaast had Mexico invoerrechten ingevoerd om de Mexicaanse industrie te helpen. De Institutionele Revolutie staat bekend als een politiek stabiele periode. Toch was er ook politieke onderdrukking en vervolging.

Verloop

Ontstaan

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden de Geallieerden veel grondstoffen nodig om wapens en andere spullen mee te maken. Mexico had veel van die grondstoffen. De Geallieerden kochten aardolie uit Mexico (en enkele andere landen). Mexico was dan ook een bondgenoot van de Geallieerden. Voor de Mexicaanse overheid was dat erg voordelig. De overheid was immers de eigenaar van de oliesector, waardoor de Mexicaanse overheid veel geld verdiende aan de verkoop. Naast aardolie leverde Mexico ook andere grondstoffen aan de Geallieerden. Vooral de Verenigde Staten kochten veel grondstoffen uit Mexico.

In 1942 tekenden Mexico en de Verenigde Staten het Braceroprogramma. Mexicaanse arbeiders mochten hierdoor legaal in de Verenigde Staten werken. Het programma was nodig, omdat Amerikaanse arbeiders werden opgeroepen voor de oorlog. Hierdoor dreigde er een tekort te zijn in de Amerikaanse landbouw en industrie. Mexico had regio's met veel werklozen. Doordat die Mexicaanse arbeiders in de Verenigde Staten werkten, konden zij meer geld krijgen. Dat gaven zij vervolgens aan hun familieleden in Mexico. Het Braceroprogramma duurde tot 1964 en was het begin van de legale Mexicaanse gastarbeid in de Verenigde Staten.

De Mexicaanse overheid besloot de nieuwe inkomsten slim te gebruiken. De Mexicaanse staatsschuld werd afbetaald en er werd geld geïnvesteerd in infrastructuur, industrie en onderwijs. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stegen de inkomsten van de gemiddelde Mexicaan behoorlijk. Ook gingen steeds meer Mexicanen naar de basisschool en konden steeds meer Mexicanen verder studeren. Ford, Coca-Cola en Pepsi begonnen fabrieken in Mexico, waardoor er meer werkgelegenheid ontstond. Al die factoren zorgden voor een grote economische groei. Die groei hield ook na de Tweede Wereldoorlog aan.