Ecolo

Ecologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales (Ecolo)
Oprichting	1979
Opheffing
Actief in	Wallonië  Brussel Duitstalige Gemeenschap
Richting	Links
Stroming	Groene politiek
Presidentskandidaat
President
Vicepresidentskandidaat
Vicepresident
Oprichter(s)
Partijleider
Partijvoorzitter	Rajae Maouane & Jean-Marc Nollet
Secretaris-generaal
Fractievoorzitters
- Europees Parlement	Philippe Lamberts
- Kamer	France Masai (één fractie met Groen)
- Senaat	Gilles Vanden Burre (één fractie met Groen)
- Waals Parlement	Stéphane Hazée
- Franse Gemeenschapsraad	Matteo Segers
- Brussels Parlement	John Pitseys
- Duitstalige Gemeenschapsraad	Freddy Mockel
Zetels
- Europees Parlement	2 van 21
- Kamer	12 van 150
- Senaat	3 van 60
- Waals Parlement	12 van 75
- Franse Gemeenschapsraad	16 van 95
- Brussels Parlement	15 van 89
- Duitstalige Gemeenschapsraad	2 van 25
Overig
Wetenschappelijk bureau
Partijblad
Partijlied
Jongerenorganisatie
Studentenorganisatie
Vrouwenbeweging
Lhbt-vleugel
Zusterpartij(en)
Fractie in het Benelux-parlement	Socialisten, groenen en democraten
Europese fractie	De Groenen/Europese Vrije Alliantie
Internationale organisatie	Global Greens
Voorgaande partij(en)
Opvolgende partij(en)
Fusie van
Opgegaan in
Afsplitsing van
Afsplitsing(en)
Voortzetting van
Portaal Politiek

Ecolo is een Franstalige en Duitstalige Belgische politieke partij. De partijvoorzitters zijn Rajae Maouane en Jean-Marc Nollet. Ecolo is de tegenhanger van de Vlaamse partij Groen. Het is een progressieve, groene partij.

De naam "Ecolo" staat officieel voor "Ecologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales" (Groenen Verenigd voor de Organisatie van Originele Acties). Ook is de naam een afkorting van het woord ecologie. De partij voorkomt vooral op voor het milieu en strijd tegen klimaatverandering.

Geschiedenis

Ontstaan

In de meeste West-Europese landen ontstond in de jaren 1970 een milieubeweging. Deze beweging hield zich vooral bezig met de natuur, duurzaamheid en groene energie. Ook in België ontstond er een milieubeweging die in verschillende groepen verdeeld was. Deze groepen besloten in de jaren 1970 om mee te doen aan de verkiezingen, maar wonnen geen zetel.

Ecolo werd officieel opgericht in 1980. Tijdens de parlementsverkiezingen van 1981 behaalde de partij zes zetels. Hiermee was Ecolo een van de eerste groene partijen in de wereld met zetels in een parlement. Later kreeg de partij ook aanhang tijdens de gemeenteraads- en Europese verkiezingen.

Tegenslagen

De partij kreeg echter kort na de verkiezingen van 1985 met drie tegenslagen te maken. De partij wilde steun geven aan de landelijke regering, maar veel parlementsleden waren het hiermee oneens. Zo stapte Olivier Deleuze uit de partij. Hierna ontstond een conflict over de koers van de partij. Sommige leden wilden een gematigde koers, waarbij Ecolo zou samenwerken met andere partijen om hun doel te bereiken. Anderen wilden juist dat Ecolo een stuk linkser werd en juist een protestpartij zou worden. Deze laatste groep richtte uiteindelijk een eigen partij op; Verts pour une gauche alternative (VEGA).

Het kantoor van Ecolo in Kortrijk

Hierdoor vertrokken veel leden en raakte de partij zelfs in de financiële problemen. Aan het einde van de jaren 1980 raakte de partij uit het dal. Doordat milieuproblemen politiek relevanter werden, won de partij enkele zetels. Ook steunde Ecolo de Belgische Staatshervormingen in ruil voor een "ecotaks".

Sinds 1999

In de jaren 1990 braken twee grote crises uit, waaronder de zaak-Marc Dutroux en een schandaal rondom de giftige stof dioxine. Ecolo profiteerde van deze twee politieke crises, aangezien de partij in de oppositie zat. Uiteindelijk zouden de liberalen, socialisten en groenen onder premier Guy Verhofstadt één regering vormen. De partij verzette zich in deze regering tegen kernenergie en wilde de macht van de koning beperken.

Toch waren veel kiezers teleurgesteld in Ecolo. Tijdens de verkiezingen van 2003 leed de partij een grote nederlaag en verloor veel zetels. De partij herstelde pas weer tijdens de verkiezingen van 2007. De partij profiteerde tijdens de verkiezingen van 2014 en 2019 van de aandacht voor klimaatregelen. Tijdens de verkiezingen van 2019 verdubbelde het aantal zetels van de partij zelfs. Hierdoor besloot Ecolo deel te nemen aan de federale, Waalse, Franstalige en Brusselse regering.

Ideologie

Ecolo is een groene, progressieve partij. Dit betekent dat zij zich inzetten voor milieuvriendelijkheid, klimaatmaatregelen en de natuur. Ook heeft de partij veel progressieve standpunten. Zo is Ecolo voorstander van abortus, het legaliseren van wiet en het homohuwelijk. Op economisch vlak zet de partij zich voor een de zwakkeren in de samenleving. Ecolo is een voorstander van de Europese Unie.

	Politieke partijen in België (Alleen de partijen die parlementair vertegenwoordigd zijn)
Vlaamstalig: Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) · Groen · Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) · Open Vlaamse Liberalen en Democraten (Open vld) · Team Fouad Ahidar · Vooruit · Vlaams Belang (VB) Franstalig: Démocrate Fédéraliste Indépendant (DéFI) · Ecolo · Les Engagés · Mouvement Réformateur (MR) · Parti Socialiste (PS) Duitstalig: Christlich Soziale Partei (CSP) · Ecolo · Perspektiven, Freiheit, Fortschritt (PFF) · Pro Deutschsprachige Gemeinschaft (ProDG) · SP Regionalverband Ostbelgien (SP) · Vivant Meertalig: PVDA-PTB