Weerstand (elektriciteit)
Weerstand in de elektriciteit is zeg maar het tegenhouden van stroom in een bepaald materiaal.
Sommige materialen geleiden stroom juist heel goed. Denk maar aan koper waarvan de meeste stroomdraden zijn gemaakt. Koper heeft dan een hele lage weerstand Andere materialen geleiden heel slecht. Denk aan porselein of een soort plastic waar stekkers en stopcontacten van zijn gemaakt. Dergelijke 'stroom-tegenhouders' worden isolatoren genoemd. Die hebben een hele hoge weerstand. En dat is maar goed ook, anders zou je een schok krijgen.
Ook heb je in elektrische apparatuur onderdeeltjes zitten die deels de stroom tegenhouden. Dat zijn weerstanden. Op die weerstanden staan kleurcodes die aangeven hoeveel weerstand zo'n onderdeeltje geeft. De elektrische stroom uit het stopcontact is veel te sterk voor bijvoorbeeld een fietslampje. Als je die direct op het lichtnet zou aansluiten, dan brand het lampje meteen door (NIET ZELF PROBEREN). Door een sterke weerstand erbij te gebruiken, lijd je het teveel aan stroom als het ware om, zodat het lampje alleen die stroom krijgt die het nodig heeft.
Je hebt ook draai- of schuifweerstanden. Daarmee kun je bijvoorbeeld een elektrische motor harder of zachter laten draaien (denk aan de knop van een boormachine) of het geluid van een radio of zo harder of zachter zetten. Zoiets wordt een variabele weerstand of regelbare weerstand genoemd. Een potentiometer of kortweg potmeter is er een voorbeeld van.
In de elektriciteitsleer wordt weerstand aangegeven met de eenheid ohm en het symbool Ω.