Vlaardingencultuur
Zie ook 
De Vlaardingencultuur was een prehistorische cultuur van het neolithicum in West-Nederland. In 1958 werd er door Archeologen in Vlaardingen bij Rotterdam, een aantal voorwerpen gevonden uit de periode tussen 3.500 v.Chr. en 2.500 v.Chr. Deze voorwerpen bleken een eigen cultuur te vertegenwoordigen en kreeg de naam Vlaardingencultuur. Het waren gebruiksvoorwerpen gemaakt van hout en bot, glad gepolijste, kleine stenen bijlen (die afkomstig zouden zijn uit België), naalden en de resten van een primitieve kano. De vondsten tonen overeenkomsten met zowel de voorafgaande Swifterbantcultuur in het noorden als de gelijktijdige Seine-Oise-Marnecultuur in het zuiden (nu Vlaanderen).
In die tijd lag de kust van Nederland een stuk oostenlijker. In de vroege duinen bij de werden resten van enige boerennederzettingen gevonden. Uit die vondsten bleek dat er toen runderen, schapen en geiten werd gehouden en tarwe en gerst werd verbouwd. De Vlaardingencultuur had nog te maken met een jager-verzamelaarssamenleving omdat akkerbouw in een groot deel van de waddengebiedachtige delta van Maas en Rijn moeilijk te doen was. Jacht en visvangst waren nog belangrijke middelen van bestaan. De vondst van botten van reeën, herten, beren, otters en steur die bij de nederzettingen duiden hier op.
Er zijn soortgelijke vondsten gedaan in de rest van Zuid-Holland en het Land van Heusden en Altena. Zo zijn er ook sporen van netten van wilgentenen gevonden.
Vermoedelijk ging de Vlaardingencultuur over in de Trechterbekercultuur.