Pianet
De Hohner Pianet is een type elektromechanische toetsinstrument gebouwd door de firma Hohner uit Trossingen, West-Duitsland en ontworpen door ingenieur Ernst Zacharias. De Pianet was een variant van zijn eerdere Hohner elektrische piano, de Cembalet, die net als de Pianet bedoeld was voor thuisgebruik. De Cembalet werkte met snaren. Tot 1968 bood Hohner beide keyboards in hun assortiment aan. De Pianet-productie bestond uit twee duidelijk verschillende mechanismegroepen met een karakteristiek ander geluid. De eerste groep, die duurde van de introductie tot 1977, had geslepen roestvrijstalen tongen (vergelijkbaar met die van een mondharmonica). De tweede groep gebruikte van 1977 tot het einde van de productie gewalste veerstalen tongen. De trilling van de tong wordt door een zogeheten 'pick-up' omgezet in een elektrisch signaal dat naar een 12-watt buizenversterker wordt gestuurd en via een speaker hoorbaar wordt. Sommige typen hadden een ingebouwde versterker en speaker. Bij andere typen zat dit er los van. Sommigen waren voorzien van een pedaal om meer dynamiek (volume verschillen) te kunnen maken en werden via een stekker aangesloten.
The Pianet vond al snel populariteit bij muziekgroepen uit de jaren zestig, waaronder de Beatles , de Zombies en Manfred Mann. De kenmerkende klavierpartij in het nummer 'Summer in the City' door The Lovin' Spoonful werd onder andere ook gespeeld op een Hohner Pianet.
Vaak zag je het instrument bovenop een ander (elektronisch) toetsinstrument geplaatst. Hoewel het instrument redelijk makkelijk was te verplaatsen, was het toch best zwaar.
Werking
Elke toets van de Pianet werd met een metalen stangetje verlengd en vormt zo samen een wip. Aan het einde van het stangetje zit een op een stempel lijkend blokje (sticky pad). Het stempelvlak is bedekt met een klevend materiaal. Dit blokje rust op de metalen tong. Voor elke toon een eigen lengte. Lange en dikke voor de lage tonen en korte en dunne voor de hoge. Bij het indrukken van de toets trekt het kleverige blokje de tong een stukje mee omhoog. De tong laat op een gegeven moment los en komt zo in trilling. Deze trilling wordt vervolgens elektronisch versterkt door een element, vergelijkbaar met dat van een elektrische gitaar. Bij het loslaten van de toets komt het blokje weer op de tong die dan meteen gedempt wordt.
Naast de aan- en uitknop zat een schakelaar voor de reverb (galm).
Andere merken
De Fender Rhodes is een vergelijkbaar instrument en al eerder op de markt verschenen. Net als bij een gewone piano maakt de Rhodes geluid met toetsen en hamers, maar in plaats van snaren slaan de hamers op dunne metalen tanden, die trillen tussen een zogeheten elektromagnetische pickup. Het signaal wordt dan via een kabel naar een externe keyboardversterker en luidspreker gestuurd. Ook de Wurlitzer elektronische piano (vanaf ca. 1955) gebruikt een vergelijkbare technologie, maar bij dit instrument slaan de hamers op metalen rieten.
Hoewel de techniek vergelijkbaar is, heeft elk merk zijn eigen geluid (sound).