Messerschmitt Bf 109
De Messerschmitt Bf 109 was een Duits jachtvliegtuig. Het werd voor het eerst ingezet tijdens de Spaanse Burgeroorlog, en was tijdens de Tweede Wereldoorlog in gebruik bij de Duitse Luftwaffe en haar bondgenoten.
De kwaliteiten van dit toestel waren te vergelijken met de Spitfire van de RAF, zijn tegenstander in onder meer de Slag om Engeland. De Bf 109 vereiste hard werken bij een duikaanval, er was flink wat spierkracht nodig om het doel in het vizier te krijgen.
De vleugels vormden een zwak onderdeel en de staart was nog zwakker. Messerschmitt was wel verplicht zijn toestellen licht, aerodynamisch efficiënt en klein te bouwen, omdat hij de beperkingen van de Duitse motoren kende. In 1936 leverde de Engelse Merlin-motor 900 pk terwijl de Duitse Jumo amper 670 pk kon leveren. Het smalle landingsgestel van de Messerschmitt maakte het opstijgen en landen tot een lastige klus, vooral voor onervaren piloten. De cockpit was bovendien nogal krap bemeten. Het toestel had een draaicirkel van amper 225 meter (de Spitfire 265 en de Hurricane 240 meter). Dit kon tijdens luchtgevechten van vitaal belang zijn.
In 1943 kwamen de Duitsers met een beter vliegtuig: de Messerschmitt Me 262.