Supermarine Spitfire
| Supermarine Spitfire | |
| |
| Supermarine Spitfire Mk XVI NR | |
| Omschrijving | Brits eenzits gevechtsvliegtuig met propeller |
| Fabriek | Supermarijn |
| Bouwjaar | 1938–1948 |
| Functie | Gevechtsvliegtuig |
| Snelheid | 600 km/u (max) |
| Motor | 1 × Rolls-Royce Merlin 45 V-12 vloeistofgekoelde zuigermotor, 1.470 pk |
| Plafond | 11.100 m |
| Bereik | 771 km |
| Afmetingen | spanwijdte: 11,23 m lengte: 9,12 m |
| Gewicht | 2.297 kg (leeg) 3.039 kg (startgewicht) |
| Bemanning | 1 |
| Wapens | machinegeweren en raketten |
| Aantal | 20.351 |
| Gebruik | Royal Air Force (RAF) Koninklijke Luchtmacht |
Portaal  Luchtvaart
| |
De Supermarine Spitfire of Spitfire was een Brits jachtvliegtuig. Het toestel werd in 1938 in productie genomen . Het toestel werd gedurende de volledige Tweede Wereldoorlog ingezet door de geallieerden, voornamelijk door de Royal Air Force (RAF). Er werden in totaal 20.340 Spitfires gebouwd.
De Supermarine Spitfire valt op door zijn stroomlijn en ellipsvormige vleugels. Hij haalde een maximumsnelheid van 721 km/h op een hoogte van 8000 meter. Het vliegtuig is vooral bekend door de beslissende rol die het speelde tijdens de Slag om Engeland.
De meeste deskundigen zijn van mening dat de vliegeigenschappen van de Spitfire en zijn Duitse tegenstander, de Messerschmitt Bf 109 elkaar maar weinig ontliepen. De voordelen van de Spitfire waren de bijzondere vleugels, die een beter manoevreerbaarheid gaven; een groter motorvermogen en een beter zicht vanuit de cockpit, een kwestie van leven of dood voor een jachtpiloot. De bolvormige kap bood de mogelijkheid om zowel naar beneden, naar boven als in het rond te kijken. Een aanvankelijk nadeel van de Spitfires was dat deze met carburateurs was uitgerust, terwijl de Messerschmitt over een injectiemotor beschikte. Door de carburateurs kon de Spitfire geen steile duiken uitvoeren, omdat bij negatieve zwaartekrachten (vergelijkbaar als je in de achtbaan zit) de motor te weinig brandstof kreeg en daardoor kon uitvallen.
De Spitfire was erg geliefd bij zijn piloten en opereerde in verschillende rollen, waaronder interceptor, fotoverkenning, jachtbommenwerper en trainer, en bleef dit doen tot de jaren vijftig.
Koninklijke Luchtmacht
De koninklijke luchtmacht is als het ware mede vernieuwd na de Tweede Wereldoorlog uit het 322 Dutch Squadron RAF. Dit waren uitsluitend Nederlandse vliegers opgeleid door de RAF en in het begin in dienst van de RAF. Het squadron werd op 12 juni 1943 opgericht, mede door toedoen van Prins Bernhard en was het eerste squadron van de RAF dat geheel uit Nederlandse militairen bestond. In de periode daarna werden er veel zogeheten Engelandvaarders in het squadron opgenomen. Van juni 1943 tot oktober 1945 werd er door de Nederlanders gevlogen met Supermarine Spitfires. Het 322 Squadron bestaat nog steeds en is het oudste squadron van de Klu. Het heeft vliegbasis Leeuwarden als thuisluchthaven. Ze vlogen later onder meer met de Lockheed F-104G Starfighter (F-104G en TF-104G), de F-16 en nu met de F-35.