Holland (provincie)
Holland was een provincie van Nederland. De provincie bestond tussen 1814 en 1840. De hoofdstad van de provincie was officieel Den Haag, maar ook Haarlem was in feite een hoofdstad. In 1840 werd de provincie verdeeld in twee aparte provincies, namelijk Noord- en Zuid-Holland.
In 1814 is de provincie Holland ontstaan, maar hiervoor was er al een Holland geweest. Dit was het graafschap Holland wat later deel uitmaakte van de Bourgondische Nederlanden in de 15e eeuw. Het graafschap is ontstaan in de Middeleeuwen en eindigde in de Franse tijd. De Fransen maakte van het graafschap Holland twee departementen en later werden de departementen opnieuw ingedeeld. In 1814 werd toen die departementen opgeheven en kwamen er provincies. Deze kwamen erg overeen met de vroegere gewesten.
De provincie Holland was hierdoor wel één van de grootste provincies van Nederland (toen nog het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden). Ook de eilanden Texel, Vlieland, Terschelling, Urk, Schokland en Wieringen vielen onder de provincie. De provincie had officieel maar één hoofdstad, maar in feiten waren er twee. Ook had de provincie twee gouverneurs (tegenwoordig commissaris van de Koning(in)) en er was er twee keer een Deputeerde Staten. Eigenlijk werd de provincie dus al bestuurd als twee losse provincies.
Holland was erg dominant tegenover de andere provincies. Dit zorgde samen met andere redenen voor de Belgische Revolutie. Tijdens deze tijd wilde men al de provincie in twee delen scheiden. Bij het wijzigen van de grondwet in 1840 gebeurde dit uiteindelijk. Zo ontstonden twee nieuwe provincies Noord-Holland met als hoofdstad Haarlem en Zuid-Holland met als hoofdstad Den Haag.
| Provincies van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830/1839) | |||
|---|---|---|---|
| Antwerpen · Drenthe · Friesland · Gelderland · Groningen · Henegouwen · Holland · Limburg · Luik · Namen · Noord-Brabant · Oost-Vlaanderen · Overijssel · Utrecht · West-Vlaanderen · Zeeland · Zuid-Brabant (1831 Brabant) |
| ||