Bebop
_(cropped).jpg)
Bebop of bop is een muziekstijl binnen het muziekgenre jazz. Het is ontwikkeld in de vroege tot midden jaren '40 van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten. Het zijn muziekstukken die worden gekenmerkt door een hoog tempo, snelle akkoordwisselingen en talloze toonsoortwisselingen. Ook is er sprake van veel improvisatie (iets verzinnen terwijl je speelt). Waar de term Bebop precies vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met het nadoen van een trompet in zogeheten scat-zang, zoiets als "be-bap-pa-doe-wap".
Bebop werd ontwikkeld door de jongere generatie jazz muzikanten ongeveer in de jaren '30. Ze breidde de creatieve mogelijkheden van jazz swing stijl uit. Echter nieuw was dat de Bebop niet zo dansbaar was. Omdát Bebop niet bedoeld was om te dansen, konden de muzikanten sneller spelen. Bebop-muzikanten zochten naar ingewikkelde melodieën, wijzigden akkoorden, maakten zogeheten verlengde akkoorden en vervingen gebruikelijke akkoorden. Bebop-groepen gebruikten ritmesecties op een nieuwe manier waarbij die hun rol uitbreidde. Terwijl de belangrijkste muziekband van het swingtijdperk de bigband was van maximaal veertien muzikanten die deels van bladmuziek speelden en deels improviseerden, was de klassieke Bebopgroep een kleine combo die bestond uit saxofoon (alt of tenor), trompet, piano, gitaar, contrabas en drums. Het combo speelde muziek waarbij de band een ondersteunende rol had bij de solisten. In plaats van bladmuziek te spelen, speelden bebopmuzikanten meestal een van te voren geoefende intro- of hoofdmelodie (de 'kop' genoemd) met de begeleiding van de ritmesectie, gevolgd door een stuk waarin elk van de uitvoerders een solo improviseerde en men vervolgens weer terugkeerde naar de hoofdmelodie aan het einde van de compositie.
Enkele van de meest invloedrijke bebop artiesten zijn: alto sax speler Charlie Parker; tenor sax spelers Dexter Gordon, Sonny Rollins en James Moody; klarinet speler Buddy DeFranco; trompettisten Fats Navarro, Clifford Brown, Miles Davis en Dizzy Gillespie; pianisten Bud Powell, Mary Lou Williams en Thelonious Monk; elektrische gitarist Charlie Christian, Joe Passen; drummers Kenny Clarke, Max Roach en Art Blakey.
De opname uit 1939 van " Body and Soul " van Coleman Hawkins met een kleine band bevatte een uitgebreide saxofoonsolo met minimale verwijzing naar het thema dat uniek was in de opgenomen jazz en dat kenmerkend zou worden voor bebop. Bebop verschilde drastisch van de eenvoudige wijsjes van het swingtijdperk en werd in plaats daarvan gekenmerkt door snelle tempo's, ingewikkelde melodieën en ritmesecties die hun rol als tempohouders uitbreidden. De muziek zelf leek schokkend anders in de oren van het publiek, dat gewend was aan de springerige, georganiseerde, dansbare composities van Benny Goodman en Glenn Miller tijdens het swingtijdperk. In plaats daarvan leek bebop racend, nerveus, grillig en vaak gefragmenteerd (in stukjes verdeeld) te klinken. Maar voor jazzmuzikanten en jazzmuziekliefhebbers was bebop een opwindende en mooie revolutie in de jazzkunst. Deze moderne jazzkunst zou zich blijven door ontwikkelen tot in de jaren '50. Fans van bebop waren er niet alleen in de Verenigde Staten; de muziek kreeg ook aanhangers in Frankrijk en Japan. Bebop baslijnen en ritmes zijn soms ook terug te horen in de Hiphop.
Bebop in Nederland
Mogelijk het bekendste jazzkoppel uit de Nederlandse jazzgeschiedenis werd gevormd door zangeres Rita Reys, Europe's First Lady of Jazz, vaak begeleid door pianist Pim Jacobs, waar ze later mee trouwde. Rita Reys nam vele albums op en was tot op het laatst van haar leven een vaste gast op het North Sea Jazz Festival. Ook Hans Dulfer en zijn dochter Candy Dulfer zijn bekend met de muziekstijl bebop.