Ansjovis
| Ansjovis Engraulis encrasicolus | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Leefgebied | de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee, Zwarte Zee, Zee van Azov en de westelijke Indische Oceaan. | ||
| Leefomgeving | Voor de kusten | ||
| Behoort tot de | Haringachtigen, Beenvissen, Vissen | ||
| |||
Ansjovis is een soort vis die lijkt op sardientjes. Ze zijn alleen wat kleiner en smaken wat zouter dan de gewone sardientjes. Je kan ze in Spanje veel eten. De Europese ansjovis (Engraulis encrasicolus) is een voedervis die enigszins verwant is aan de haring. Het leeft voor de kusten van Europa en Afrika, ook in de Middellandse Zee, de Zwarte Zee en de Zee van Azov. Het wordt in een groot deel van zijn verspreidingsgebied door mensen bevist.
Beschrijving
Het is gemakkelijk te onderscheiden door zijn diep gespleten mond, waarbij de hoek van de opening zich achter de ogen bevindt. De spitse snuit reikt tot voorbij de onderkaak. De vis lijkt op een sprot met een gevorkte staart en een enkele rugvin, maar het lichaam is rond en slank. Het recordgewicht voor een enkele vis is 49 gram. De maximale geregistreerde lengte is 21 cm. 13,5 cm is een meer gebruikelijke lengte. Het heeft een zilveren onderbuik en een blauwe, groene of grijze achterkant en zijkanten. Een zilveren streep langs de zijkant vervaagt met de jaren.
Leefgebied
In de zomer leeft hij gewoonlijk in water van minder dan 50 m diep (hoewel hij in de Middellandse Zee in de winter tot een diepte van 200 m gaat), en hij kan wel 400 m diep gaan. Het kan ook leven in brak (zoet-zout) water, zoals in in lagunes, estuaria en meren. Ze trekken in de zomer vaak naar het noorden en in de winter naar het zuiden. Ze vormen grote scholen, en kunnen zogeheten aasballen vormen wanneer ze worden bedreigd. Europese ansjovis wordt gegeten door vele soorten vissen, vogels en zeezoogdieren.
Vroeger werden ze in de zomer voor de kust van Nederland in grote aantallen gevangen als ze de Waddenzee en de voormalige Zuiderzee binnenvoerden. Na de afsluiting van de Zuiderzee met de afsluitdijk werden ze tot in de jaren zestig nog in de Waddenzee aangetroffen. Ook in de monding van de Schelde werden ze gevangen.
Voedsel
Ze eten plankton, meestal roeipootkreeftjes en de eieren en larven van vissen, weekdieren en rankpotigen.