Overgangsdialect
Een overgangsdialect is een mengeling tussen twee dialecten die niet als onderdeel van één dialect kan worden gezien. Vaak heeft een van de twee dialecten wel meer invloed op het overgangsdialecten: dialecten die een perfecte mengeling tussen twee dialecten zijn, komen weinig voor.
Voorbeelden
Bekende overgangsdialecten zijn de Brabants-Limburgse overgangsdialecten en de dialecten van het Mich-kwartier.
De Brabants-Limburgse overgangsdialecten worden vooral in het noorden van Nederlands Limburg en het Land van Cuijk gesproken. Die dialecten zijn vooral een mengeling tussen het Limburgs, het Brabants en het Kleverlands. Een andere groep Brabants-Limburgse overgangsdialecten worden gesproken in Belgisch Limburg. Die dialecten zijn vooral een mengeling tussen het Limburgs en Brabants.
De dialecten van het Mich-kwartier zijn een mengeling van het Kleverlands en Oost-Limburgs. Ze worden vooral gesproken in Arcen, Lomm, Velden, Venlo, Blerick, Hout-Blerick en Boekend (alle gemeente Venlo), Maasbree (gemeente Peel en Maas), en Grubbenvorst, Sevenum en Kronenberg (gemeente Horst aan de Maas).
Veel dialecten in steden (stadsdialecten) kunnen ook worden gezien als een overgangsdialect. Ze zijn vaak een mengeling tussen de standaardtaal (bijvoorbeeld het Standaardnederlands en een lokaal dialect. In veel grote steden wordt de invloed van lokale dialecten steeds kleiner, omdat de veelal burgerlijke en/of hoogopgeleide bevolking van die steden het Standaardnederlands als eerste taal spreekt.