Open einde
Een open einde is een alternatief voor gesloten einde. Het betekent dat een einde niet duidelijk is. De uiteindelijk ontknoping van het verhaal wordt weggelaten. Lezers of kijkers kunnen hierdoor zelf beslissen hoe het boek eindigt.
Een voorbeeld van een open einde is het toneelstuk Spoken van Henrik Ibsen. In het verhaal is de zoon van vrouw Alving ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Aan het einde van het toneelstuk moet zij de beslissing nemen of zij haar zoon wel of niet helpt met euthanasie. Op dit moment stopt het toneelstuk; we weten niet haar uiteindelijk beslissing. Het einde is dus open voor de interpretatie van de lezer.
Een ander voorbeeld is American Psycho van Bret Easton Ellis. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Patrick Bateman. Bateman is echter een onbetrouwbare verteller, aangezien hij geestelijk ziek is. Hierdoor is onduidelijk of de gebeurtenissen in het boek wel echt gebeurd zijn of dat zijn advocaat tegen hem liegt.
Andere voorbeelden
Hieronder vindt je een paar voorbeelden van boeken met een open einde:
- The Turn of the Screw van Henry James.
- Nausea van Jean-Paul Sartre.
- Aantekeningen uit het ondergrondse van Fjodor Dostojevski
- Jacobs kamer van Virginia Woolf.
 |
Dit artikel is een beginnetje. Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.
Meer informatie over dit onderwerp vind je hier: |
 |
Dit artikel is een beginnetje.
|