Simulatiehypothese

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Leven we in een computersimulatie?

De simulatiehypothese is het idee dat ons universum en alles wat zich daarin bevindt eigenlijk een geavanceerde simulatie zouden kunnen zijn, vergelijkbaar met een computersimulatie. Het suggereert dat alles wat we ervaren en waarnemen in de wereld om ons heen eigenlijk het resultaat zou kunnen zijn van complexe berekeningen die worden uitgevoerd door een buitengewoon krachtige computer of entiteit.

Filosofische vragen

Zouden wij slechts een karakter zijn in een computerspel?

Het idee dat we in een simulatie leven brengt diepgaande filosofische vragen met zich mee over de aard van onze realiteit en hoe we zeker kunnen zijn van wat echt is. Hieronder staan een aantal vragen opgesomd.

• Als onze realiteit een simulatie is, wat betekent dit dan voor ons begrip van wat echt is?
• Als ons brein onderdeel is van een simulatie, zijn onze gedachten dan nog steeds van onszelf of worden ze ergens anders bedacht?
• Als er inderdaad een simulatie is, wie of wat heeft deze dan gecreëerd?
• Als onze acties zijn voorgeprogrammeerd, hebben we dan echt keuzevrijheid?
• Als we beseffen dat we mogelijk in een simulatie leven, hoe beïnvloedt dit dan onze benadering van technologische ontwikkelingen, zoals virtuele realiteit en kunstmatige intelligentie?
• Als onze wereld een spel is, zou er dan een speler kunnen zijn die ons bestuurt?

Aanhangers

Onder andere hebben enkele wetenschappers, filosofen en technologieleiders geopperd dat we mogelijk in een simulatie zouden kunnen leven. Zo heeft Elon Musk gesuggereerd dat de kans groot is dat we in een computersimulatie leven, gebaseerd op de snelle ontwikkeling van technologie. Neil deGrasse Tyson heeft het idee besproken dat onze realiteit een soort simulatie zou kunnen zijn, hoewel hij ook aangeeft dat er geen direct bewijs voor is. Sommige leiders in de technologie-industrie zoals Peter Thiel en Sam Altman hebben gesuggereerd dat de simulatiehypothese mogelijk waar zou kunnen zijn. Nick Bostrom schreef een paper genaamd Are You Living in a Computer Simulation? waarin hij het idee van simulaties en de mogelijkheid ervan onderzoekt. Verder heeft Ray Kurzweil de mogelijkheid verkend dat onze realiteit een soort simulatie kan zijn. Elizier Yudkowsky besprak de simulatiehypothese als onderdeel van bredere discussies over kunstmatige intelligentie en de toekomst van de mensheid. Bovendien heeft ook Stephen Hawking gesuggereerd dat het mogelijk is dat onze realiteit een simulatie is, al merkte hij wel op dat we nog steeds niet genoeg bewijs hebben om dit te bevestigen.

Sciencefictionverhalen

In sciencefictionverhalen gaat het soms over het idee dat onze wereld eigenlijk een computerspel is. Personages in deze verhalen kunnen beginnen te twijfelen aan hun omgeving en zich afvragen of alles om hen heen wel echt is. Sciencefictionverhalen gebruiken de simulatiehypothese vaak om het concept van identiteit uit te dagen. Als de hoofdpersonages niet zeker weten of ze echt zijn of gecreëerd door een simulatie, ontstaat er een diepe identiteitscrisis. In de verhalen praten personages vaak over diepe dingen, zoals waarom we hier zijn en wat het betekent om te leven. Sommige verhalen denken na over wie de makers van de simulatie zouden kunnen zijn. Misschien zijn het slimme buitenaardse wezens of superintelligente computers. In sommige verhalen begrijpen mensen dat ze in een simulatie zitten en proberen ze eruit te komen. Mensen kunnen dan proberen de grenzen van de simulatie te breken, soms met spannende gevolgen. Bekende verhalen zoals The Matrix en afleveringen van Black Mirror en The Twilight Zone hebben dit soort ideeën gebruikt om spannende verhalen te vertellen en ons aan het denken te zetten over wat echt is.