Eva Perón
| Eva Perón | |
|---|---|
.JPG)
| |
| Evita (Eva Duarte de Perón), 1948 | |
| Naam voluit | María Eva Duarte de Perón |
| Geboren | 7 mei 1919 |
| Geboren te | Los Toldos, Argentinië |
| Overleden | 26 juli 1952 |
| Overleden te | Buenos Aires, Argentinië |
| Gehuwd met | met Juan Perón op 21 oktober 1945 |
| Partij | Partido Justicialista |
| Functie(s) | |
| actrice, first lady (1946-1952), 'Spiritueel Leider van de Natie' | |
Portaal  Politiek
| |
María Eva Duarte de Perón of volgens haar meisjesnaam María Eva Duarte werd geboren op 7 mei 1919 in Los Toldos, en overleed op 26 juli 1952 in Buenos Aires. Ze is beter bekend als Eva Perón of onder de bijnaam Evita, en was een Argentijnse politicus, activist, actrice en filantroop die als First Lady van Argentinië diende van juni 1946 tot haar dood in juli 1952. Ze was de vrouw van de Argentijnse president Juan Domingo Perón (1895-1974). Ze werd in armoede geboren in het landelijke dorpje Los Toldos, in de Pampas, als jongste van vijf kinderen. Op 15-jarige leeftijd verhuisde ze In 1934 naar de hoofdstad van het land, Buenos Aires, om een carrière als toneel-, radio- en filmactrice na te streven.
Levensloop
Eva Perón bracht haar jeugd door in Junín, in de provincie Buenos Aires. Haar vader, Juan Duarte (1872-1926), stamde af van Franse Baskische immigranten. Haar moeder, Juana Ibarguren (9 februari 1894 - 11 februari 1971), stamde uit Spaanse Baskische immigranten. Juan Duarte, een rijke boer uit het nabijgelegen Chivilcoy , had daar al een vrouw en familie. In die tijd was het op het platteland van Argentinië niet ongebruikelijk dat een rijke man meerdere gezinnen had.
Toen Eva een jaar oud was, keerde Duarte definitief terug naar zijn legale familie, waardoor Juana Ibarguren en haar kinderen in bittere armoede achterbleven. Ibarguren en haar kinderen moesten noodgedwongen verhuizen naar het armste deel van Junín. Duarte liet deze verlating alleen een document aan de familie na waarin werd verklaard dat de kinderen van hem waren, waardoor ze de achternaam Duarte konden gebruiken. Ondanks de armoede droomde Eva er van om een beroemde actrice te worden. Op school mocht ze graag toneel spelen. Op 15-jarige leeftijd, ontsnapte Eva in 1934 uit haar door armoede geteisterde dorp toen ze er met een jonge muzikant vandoor ging naar de hoofdstad van het land, Buenos Aires. De relatie van het jonge stel eindigde bijna net zo snel als het was begonnen, maar Eva bleef in Buenos Aires.
Ze begon banen op het podium en de radio na te streven en werd uiteindelijk een filmactrice. Ze heeft haar van nature zwarte haar gebleekt tot blond, een look die ze de rest van haar leven heeft behouden.
Ze had allerlei kleine rolletjes en dat zonder toneelopleiding. Ook sprak ze hoorspelen in bij de radio. Uiteindelijk werd Eva Duarte mede-eigenaar van het radiobedrijf. Financieel ging het haar steeds beter af. In 1943 begon Eva haar carrière in de politiek, als een van de oprichters van het Argentijnse Radio Syndicaat (ARA).
Op 15 januari 1944 vond een aardbeving plaats in de stad San Juan, Argentinië, waarbij tienduizend mensen omkwamen. Als reactie daarop richtte Juan Perón, die toen minister van Arbeid was, een fonds op om geld in te zamelen om de slachtoffers te helpen. Hij bedacht een plan om een "artistiek festival" te houden als fondsenwerver en nodigde radio- en filmacteurs uit om deel te nemen. Na een week van fondsenwerving kwamen alle deelnemers bijeen tijdens een gala in het Luna Park Stadium in Buenos Aires om slachtoffers van aardbevingen te helpen.
Het was op dit gala, op 22 januari 1944, dat Eva Duarte kolonel Juan Perón voor het eerst ontmoette. Eva werd prompt de vriendin van de kolonel. Ze noemde de dag dat ze haar toekomstige echtgenoot ontmoette haar 'geweldige dag'. Juan Perón en Eva verlieten samen rond twee uur 's nachts het gala. (Perón's eerste vrouw, Aurelia Tizón , was in 1938 aan kanker overleden.) Hij was 48 en zij was 24 toen ze elkaar ontmoetten.
Ze leerde veel van de politiek door haar omgang met Juan. Datzelfde jaar werd Eva gekozen tot de voorzitter van de vakbond voor omroepartiesten.
Op 9 oktober 1945 werd Juan Perón gearresteerd door zijn tegenstanders binnen de regering die vreesden dat Perón te mactig werd. Zes dagen later verzamelden zich tussen de 250.000 en 350.000 mensen voor de Casa Rosada, het Argentijnse regeringsgebouw, om de vrijlating van Juan Perón te eisen. Later werd beweerd dat Eva deze mensen had opgetrommeld, maar dat is niet waar. Ze had toen nog helemaal geen invloed.
Op 18 oktober 1945, een dag nadat hij werd vrijgelaten, trouwde Perón discreet met Eva tijdens een burgerlijke ceremonie in Junín. Op 9 december 1945 vond in La Plata een kerkelijk huwelijk plaats. Juan deed in 1946 mee aan de presidentsverkiezingen en via de radio prees Eva haar man vurig aan bij de luisteraars. Juan won de verkiezingen.
First Lady van Argentinië
Uiteindelijk werd ze de tweede vrouw van president Juan Perón. Samen deden ze een tour door Europa dat net opkrabbelde van de Tweede wereldoorlog. Daarbij ontmoette ze verschillende staatshoofden en paus Pius XII. Engeland weigerde hun te ontvangen.
Weldadigheidswerk
Het was gebruikelijk in Argentinië dat de first lady de voorzitter werd van de weldaadsorganisatie Sociedad. Men weigerde dat vanwege haar verleden. Daarop besloot Eva om zelf maar een organisatie op de richten met inleg van haar eigen geld: De Eva Perón Foundation. Achteraf wordt er gediscussieerd of alles binnen deze stichting wel eerlijk verliep. Er ging op den duur veel geld in om. De stichting gaf ook beurzen, bouwde huizen, ziekenhuizen en andere liefdadigheidsinstellingen. Elk aspect van de stichting stond onder toezicht van Evita. De stichting bouwde ook hele gemeenschappen, zoals Evita City, dat vandaag nog steeds bestaat. Door de werkzaamheden en gezondheidsdiensten van de stichting was er voor het eerst in de geschiedenis geen ongelijkheid in de Argentijnse gezondheidszorg. Hoewel het praktisch gezien niet nodig was, maakte Evita vele uren per dag vrij om de armen te ontmoeten die om hulp van haar stichting vroegen.
Tegen het einde van haar leven werkte Evita wel 20 tot 22 uur per dag in haar stichting, waarbij ze vaak het verzoek van haar man negeerde om haar werk te verminderen en de weekenden vrij te nemen. Hoe meer ze met de armen in haar stichting werkte, hoe meer ze een verontwaardigde houding aannam ten opzichte van het bestaan van armoede in haar land.
Vrouwenkiesrecht
Eva was een groot voorstander van de vrouwenkiesrecht. Op de radio sprak ze zich daar ook over uit. Later zou ze niet de positie hebben om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. Er werd uiteindelijk nieuwe wet voor vrouwenkiesrecht ingevoerd, die op 21 augustus 1946 door de Senaat van Argentinië werd goedgekeurd. Er moest meer dan een jaar worden gewacht voordat het Huis van Afgevaardigden het op 9 september 1947 goedkeurde. Tijdens een openbare viering en ceremonie tekende Juan Perón de wet die vrouwen stemrecht verleent, waarna hij de tekst aan Eva overhandigde, waarmee hij symbolisch het "haar wet" maakte.
Eigen vrouwenpartij
Eva Perón richtte vervolgens de Female Peronist Party op, de eerste grote vrouwelijke politieke partij in het land. In 1951 had de partij 500.000 leden en 3.600 hoofdkantoren in het hele land. Hoewel Eva Perón zichzelf niet als feministe beschouwde, was haar invloed op het politieke leven van vrouwen doorslaggevend. Duizenden voorheen apolitieke vrouwen gingen de politiek in vanwege Eva Perón. Zij waren de eerste vrouwen die actief waren in de Argentijnse politiek. De combinatie van vrouwenkiesrecht en de organisatie van de Female Peronist Party verleende Juan Perón een grote meerderheid (63 procent) van de stemmen bij de presidentsverkiezingen van 1951.
Vanaf dan blijkt Eva al ziek te zijn. Nadat ze al eens was flauwgevalken bij een openbare bijeenkomst, bleek ze later baarmoederhalskanker te hebben. Dat werd niet openbaar bekend gemaakt. Juan draagt haar zelfs nog voor als Vice-president bij de verkiezingen. Niet iedereen binnen de Perónnistische partij ziet dat zitten. Ze zou wel eens te populair kunnen zijn. Vooral onder arbeidersvrouwen was Eva namelijk immens populair. Ondanks haar populariteit sloeg ze de uitnodiging om zich kandidaat te stellen voor vice-president af. Ze werd nog wel geopereerd, maar de kanker had zich al uitgezaaid. Ze was de eerste Argentijnse die chemotherapie onderging - een nieuwe behandeling in die tijd. Ze werd uitgemergeld , met een gewicht van slechts 36 kg in juni 1952. Eva Péron stierf om 20:25 uur op zaterdag 26 juli 1952. Het leven in het land kwam stil te liggen. Bijna 3 miljoen mensen woonden de begrafenis van Evita bij in de straten van Buenos Aires .
Tegenstrijdigheden
Evita was van 1946 tot aan haar dood in 1952 de first lady van Argentinië. Perón was tijdens haar leven "de meest geliefde (en gehate) vrouw van Argentinië", maar is sinds haar dood geliefd onder de bevolking en staat symbool voor het land. Het lied Don't Cry for Me Argentina en de musical Evita zijn op haar leven gebaseerd.
Evita was erg populair onder vrouwen en arbeiders, maar was gehaat door veel oude, mannelijke politici. Ze waren bang dat Evita te veel macht kreeg. Evita wist van haar macht gebruik te maken en zo haar man aan de macht te laten blijven. Ook wist ze de arbeidsomstandigheden in het land te verbeteren en werd mede door haar inzet het vrouwenkiesrecht in het land ingevoerd. Evita en Juan werden beide als symbolen van de natie gezien. Ook bekende Evita grote sympathie voor het nationaalsocialisme in Duitsland en het fascisme in Italië en Spanje.
Raadselachtige verdwijning van haar lichaam
Ondanks het feit dat Eva Perón nooit een politiek ambt bekleedde, kreeg ze uiteindelijk een staatsbegrafenis die gewoonlijk was gereserveerd voor een staatshoofd. Er waren plannen om een groot mausoleum te bouwen, waarin Evita's lichaam te bezichtigen zou zijn. Hoewel haar lichaam hiervoor was klaar gemaakt, viel de regering van Juan Perón en moest hij naar Spanje vluchten en kon hij geen regelingen treffen om Evita's lichaam veilig te stellen. Na zijn vlucht nam een militaire dictatuur de macht over. De nieuwe autoriteiten verwijderden het lichaam van Evita en de verblijfplaats was 16 jaar lang een mysterie. In 1971 ontdekte het leger dat Evita's lichaam werd begraven in een crypte in Milaan, Italië, onder de naam "María Maggi". In 1971 werd het lichaam van Evita opgegraven en naar Spanje gevlogen, waar Juan Perón het lijk in zijn huis bewaarde. In 1973 kwam Juan Perón uit ballingschap en keerde terug naar Argentinië, waar hij voor de derde keer president werd. Perón stierf in 1974 tijdens zijn ambtsperiode. Zijn derde vrouw, Isabel Perón, die tot vice-president was gekozen, volgde Perón op en liet het lichaam van Eva Perón terugbrengen naar Argentinië om daar naast het lijk van haar man te worden tentoongesteld. Eva's lichaam werd later begraven in het familiegraf van Duarte op de begraafplaats La Recoleta , Buenos Aires.
Eva Perón wordt in Argentinië nog altijd vereerd en waarschijnlijk was zij op het moment van haar dood één van de machtigste vrouwen ter wereld.