Sappho
Sappho, spreek uit als Sapfo, was een dichteres uit het Oude Griekenland. Sappho is één van de bekendste dichters uit het Griekse oudheid en zong haar gedichten. Volgens tijdgenoten stond ze bekend om haar honingzoete stem. Plato noemde haar zelfs de tiende muze; de muzen waren godinnen van de kunsten en wetenschappen.
Levensloop
Over het leven van Sappho is weinig bekend. Het meeste wat wij over haar weten komt uit een encyclopedie, die vijfhonderd jaar na haar dood gemaakt is. Vermoedelijk moet ze rond 630 v.Chr. geboren zijn; haar sterfdatum weten we niet. We weten wel dat Sappho uit een belangrijke familie kwam, die actief was in het lokaal bestuur. Sappho leefde een groot deel van haar leven op het Griekse eiland Lesbos. Volgens de Griekse toneelschrijver Menander zou Sappho zelfmoord begaan hebben, maar dit bleek een romantisch verzinsel voor zijn toneelstuk te zijn. Volgens sommige bronnen zou een dochter hebben gehad.
Een andere kwestie uit haar leven is dat Sappho lesbisch geweest is, oftewel op vrouwen viel. In de 19e eeuw kwam een feministe met deze theorie. Sappho ging naar een kostschool voor meisjes en gaf later ook les. Ze was ook leider van een literaire kring. In haar gedichten zong ze over haar liefde voor vrouwen. Het woord "lesbisch" is hierdoor ontstaan. Sappho's gedichten zijn erg bekend. Aangezien ze van vrouwen zou hebben gehouden en van Lesbos kwam, ontstond het woord lesbisch. Het is echter de vraag of Sappho ook echt lesbisch was. Volgens veel wetenschappers was Sappho eerder biseksueel; oftewel hield van mannen en vrouwen. Zowel homo- als biseksualiteit kwamen in het Oude Griekenland vaak voor. Een ander punt is dat we niet weten of Sappho's gedichten over haarzelf gingen.
Werken
Sappho zong haar gedichten met een lier. Ze had een eigen stijl en haar gedichten gaan over haar vertrouwde omgaan met vrouwen en meisjes, de natuur, muziek, feest en liefde. Ze schreef ook gedichten voor bruiloften. Haar gedichten werden in de bibliotheek van Athene opgeslagen in 10 boeken. Van dit omvangrijke werk is slechts een klein gedeelte bewaard gebleven. Tijdens de Middeleeuwen verbood de kerk om haar gedichten over te schrijven, waardoor veel gedichten verloren zijn gegaan. In de 20e eeuw werd echter een deel van haar werk weer gevonden in Egypte in papyrusrollen.
Van alle gedichten die bewaard zijn gebleven of gevonden zijn is slechts één gedicht compleet. Daarnaast zijn er nog 200 fragmenten. Deze fragmenten variëren van een los woord tot enkele regels. 60 fragmenten bevatten twee of meer regels. Soms worden er nieuwe gedichten ontdekt. De laatste keer was in januari 2014. Toen vond een onderzoeker aan de Universiteit van Oxford twee nieuwe fragmenten in papyrusrollen uit Egypte. Haar gedichten werden vanaf de 19e eeuw vertaald uitgegeven. In de jaren 80 is er een grote wetenschappelijke vertaling van haar gedichten geweest.