Les Misérables (2012)

Les Misérables
Geen afbeelding beschikbaar
Informatie
Tagline
Alternatieve titel
Regie	Tom Hooper
Productie	Tim Bevan, Eric Fellner, Debra Hayward, Cameron Mackintosh
Scenario	William Nicholson, Alain Boublil, Claude-Michel Schönberg, Herbert Kretzmer
Voice-over
Hoofdrol(len)
Muziek
Montage	Melanie Oliver, Chris Dickens
Cinematografie
Distributie	Universal Pictures
Première	5 december 2012
Genre	Drama, musical
Lengte	158 min.
Beeldratio
Medium
Taal	Engels
Land	Verenigd Koninkrijk Verenigde Staten
Budget	$ 61.000.000
Opnamelocatie(s)
Bezoekersaantal
Opbrengst
Nominatie(s) voor
Prijzen
Voorloper
Vervolg
IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Kijkwijzer
Portaal Film & Video

Les Misérables is een musicalfilm uit 2012. De film gebaseerd op de musical Les Misérables, die weer op het boek Les Misérables gebaseerd is. Les Misérables was oorspronkelijk als boek geschreven in 1862 door de Fransman Victor Hugo. Les Misérables is als boek één van de bekendste boeken uit de Franse literatuur en wordt gezien als het meest ambitieuze werk van Victor Hugo. De musical is echter in de jaren 90 in het Verenigd Koninkrijk ontstaan.

Les Misérables kenmerkt zich doordat er, anders dan in andere musicalfilms, haast geen gesproken teksten zijn. Eigenlijk wordt alles, op enkele zinnen na, gezongen. Les Misérables is diverse malen verfilmd, maar deze verfilming wordt als de bekendste gezien. De naam Les Misérables is Frans voor De Ellendigen. De film speelt zich in de vroeger 19e eeuw af, nadat Napoleon Bonaparte verslagen is en Frankrijk weer een koninkrijk is geworden. Echter is er veel onvrede onder het volk, aangezien er veel armoede is en de koning haast niets van zich laat horen. Overigens komt in de film ook een historische gebeurtenis voor, namelijk de mislukte revolutie van 1823 in Parijs.

Verhaal

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Het verhaal begint in 1815. Gevangen moeten door een storm heen een schip binnen zien te halen. Eén van die gevangen, Jean Valjean, wordt door de opzichter Javert vrij verklaard. Hij zou 19 jaar daarvoor brood hebben gestolen, om zo de zoon van zijn zus niet te laten verhongeren. Javert is echter iemand van de wet. Hij geeft Valjean een geel paspoort, wat hij altijd bij zich moet houden, maar waardoor hij nergens aan de slag komt. Hij probeert zijn leven te beteren, maar door zijn gele paspoort werkt dit niet. Als hij bij het klooster van bisschop Myriel in Digne aankomt, biedt deze hem onderdak en voedsel. Echter steelt Valjean 's avonds het kerkzilver, maar wordt tegengehouden door wachters die hem achtervolgden. Bisschop Myriel zegt echter dat hij het kerkzilver aan Valjean gegeven had en geeft hem zelfs nog twee kandelaren erbij. Als de wachters weg zijn, blijkt bisschop Myriel dit gedaan te hebben om Valjean te laten inzien dat hij zijn leven moet beteren, om zo een plaats in de hemel te verdienen.

Enkele jaren later is Valjean burgemeester geworden van een klein Franse stadje en heeft de naam Madeleine aangenomen. Hier is hij de baas van vele werkers, onder wie Fantine. Fantine werkt in de textielindustrie en de baas van die fabriek heeft een oogje op haar. Echter heeft Fantine al een kind, dat bij een herbergier woont. Toentertijd was het eigenlijk niet toegestaan om een kind te hebben als je niet getrouwd was. De vader van het kind is dan ook weg. De andere werkers zijn jaloers en komen achter haar geheim. Ze vertellen dit aan de baas, die Fantine op straat zet. Om geld voor haar dochter te betalen, moet ze de prostitutie in, haar haren en tanden verkopen. Fantine loopt hierdoor een ziekte op. Valjean vind haar op tijd en brengt haar naar het ziekenhuis. Echter is het al te laat en Fantine overlijdt, maar ze wil dat Valjean voor haar dochter Cosette zorgt. Javert is echter nog steeds op zoek naar Valjean en vind een verdachte, maar dit is niet de echte Valjean. Valjean geeft zichzelf aan, om zo de onschuldige verdachte te redden, maar moet nu voor Cosette zorgen. Hij besluit te vluchten.

Cosette woont in de herberg van monsieur en madame Thénardier, die Cosette als gratis werkster gebruiken. De Thénardiers stelen van hun gasten en vragen hele hoge prijzen voor kleine dingen, zoals met de ramen dicht slapen. Ze trekken echter hun dochter Eponine voor, die een zorgeloos bestaan leidt. Valjean haalt Cosette op. Cosette hoort dat haar moeder is overleden en Valjean heeft gestuurd om te helpen. Ze wil met Valjean mee en samen gaan ze naar Parijs. Echter komt Javert hun achterna en zo komen de Thénardiers te weten dat Valjean "slecht" is. In Parijs worden de koetsen gecontroleerd, maar Valjean en Cosette sluipen via de stadsmuren Parijs in. Ze worden geholpen door de tuinman en de nonnen van het klooster en krijgen een huis.

Uiteindelijk is het negen jaar later, 1823, Cosette is opgegroeid tot een volwassen vrouw en de Thénardiers zijn met hun volwassen dochter in Parijs komen wonen. Eponine heeft een oogje op de student Marius. Marius en andere studenten willen een revolutie voorbereiden, vanwege de slechte omstandigheden van het volk. Marius komt uit een rijke familie, maar heeft zich aangesloten bij de armere studenten. Als Marius en Cosette elkaar per ongeluk zien, worden ze verliefd. Echter proberen de Thénardiers geld van Valjean te stelen, maar dat lukt niet. Marius vraagt aan Eponine om Cosette te vinden, maar Eponine is echter verliefd op Marius. Uit liefde voor hem besluit ze dit toch maar te doen en twee ontmoeten elkaar. Echter proberen de Thénardiers Valjean te vinden, om zo geld te krijgen. Valjean en Cosette moeten vluchten, aangezien hun schuilplaats is ontdekt. Cosette wil echter weten wie Valjean nou eigenlijk is en waarom ze ooit naar Parijs zijn gevlucht. 's Avonds ontmoeten Cosette en Marius elkaar weer en bezegelen hun liefde, wat voor Eponine als mokerslag voelt.

Valjean besluit om met Cosette de volgende dag naar Engeland te vluchten, wat betekend dat ze Marius nooit meer zou zien. De studenten besluiten om op de begrafenis van een generaal de revolutie te beginnen en Marius besluit om ook mee te doen, voor Cosette. Hierna volgen veel barricades en gevechten. Javert probeert undercover mee te doen met de studenten, maar wordt door het jongetje Gavoche ontdekt. Marius vraagt aan Gavoche om een brief naar Cosette te sturen, om zo te zeggen wat hij aan het doen is. Valjean leest de brief echter en besluit Marius te beschermen tijdens de revolutie. De volgende dag bleek de revolutie gefaald te zijn, hun barricade is als laatste over. Echter besluiten ze tot het einde te vechten. Eponine sterft in de armen van Marius, waarna ze hem verteld dat ze altijd van hem gehouden heeft. De andere studenten overlijden ook allemaal, ook Gavoche. Valjean had de gevangen Javert laten gaan. Marius is gewond geraakt en probeert hem naar het ziekenhuis te brengen via het riool. Hier komt hij de Thénardiers, die de ring van Marius stelen.

Marius wordt wakker in het huis van zijn ouders en komt Cosette tegen. Ze besluiten te trouwen en Valjean besluit om zichzelf aan te geven, maar vertelt eerst Marius het hele verhaal en hij belooft dit niet aan Cosette te vertellen. Echter komen de Thénardiers de bruiloft verstoren, tenzij Marius geld betaald. Ze willen aan Cosette vertellen dat ze Valjean met een lijk (de gewonde Marius) zagen lopen en ze laten als bewijs de ring zien. Marius zegt dat hij het lijk was en beseft dat Valjean hem gered heeft die avond. Die avond kwam Valjean Javert tegen, maar Javert kon hem wel neerschieten, maar deed dit niet, waardoor hij van een brug afsprong (uit hopeloosheid). De Thénardiers vertellen dat Valjean in het klooster is.

Eenmaal in het klooster treffen ze Valjean ziek aan, hij is aan het sterven. Valjean geeft aan Cosette een brief, die ze pas nadat hij gestorven is open mag maken. In de brief staat naar wat Cosette vroeg. Ondertussen ziet Valjean de geest van Fantine, die hem dankbaar is voor het opvoeden van haar kind. Valjean sterft, maar zijn geest treedt uit zijn lichaam. Hij loopt de kerk uit en ziet de bisschop van Digne, die hem goedkeurend aankijkt. Echter klinkt in de kerk het protestlied wat de studenten zongen. Het volk is blijkbaar in opstand gekomen. Er zijn barricades bij het Koninklijk Paleis waar de geesten van de omgekomen studenten, Fantine en Valjean ook zijn en ieder zingt het lied mee, in hoop op een betere toekomst.

Cast

• Hugh Jackman als Jean Valjean
• Russel Crowe als Javert
• Anne Hathaway als Fantine
• Amanda Seyfried als Cosette (volwassen versie)
• Eddie Redmayne als Marius Pontmercy
• Samantha Barks als Eponine
• Aaron Tveit als Enjolras
• Sacha Baron Cohen als Monsieur Thénardier
• Helena Bonham Carter als Madame Thénardier
• Colm Wilkinson als Bisschop van Digne
• Daniel Huttlestone als Gavoche

Liedjes

Een aantal liedjes uit de musical:

• Look Down: In dit nummer wordt gewezen op het slechte leven dat de Fransen hebben. De armen zingen dit om medelijden te wekken bij de rijken. Valjean zingt het tegenover Javert zodat hij medelijden zou krijgen met Marius, die gewond is.
• At The End of Day: In dit nummer wordt ook gewezen op het feit dat er aan het einde van de dag niets veranderd is. Fantine wordt tijdens dit nummer ontslagen.
• I Dreamed a Dream: In dit nummer zingt Fantine de droom die ze ooit had en de illusie waarin ze leefde. Over de vader van haar kind, die opeens verdween, en dat ze altijd dacht dat haar leven er anders uit zou zien.
• Castle on Cloud: In dit nummer zingt de jonge Cosette dat ze droomt van een luchtkasteel, waar ze geen vloeren hoeft te vegen.
• Master of House: De Thénardiers leggen uit hoe het werkt in hun herberg, maar onduidelijk blijft wie van de twee de werkelijke touwtjes in handen heeft.
• Red and Black: Een vlag met een rode en zwarte baan wordt de nieuwe Franse vlag. In dit lied zingt men waar de kleuren voor staan.
• A Heart Full of Love: Cosette en Marius bezegelen hun liefde, wat voor Eponine als een mokerslag voelt.
• On My Own: Eponine geeft toe dat ze nooit geluk heeft gekend en van Marius houd.
• One Day More: Het lied van de avond voor de revolutie die alles zou veranderen.
• Empty Chairs at Empty Tables: Marius keert na de revolutie terug naar het café waar de studenten over revolutie praten, maar nu slechts lege stoelen aan lege tafels zijn.
• Do you hear the people sing?: Het protestlied van de revolutie. Na de revolutie schrobben vrouwen de straten en denken aan de dappere studenten, wat de doorslag van een echte revolutie gaf. In de finale wordt dit lied gezongen tijdens de echte revolutie zoals die bedoeld was.