De wolf en de zeven geitjes

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De zeven geitjes laten de wolf toch binnen. Zij ontdekken dat het niet hun moeder is.

De wolf en de zeven geitjes is een sprookje uit Duitsland. Het werd bekend nadat de gebroeders Grimm het opschreven in 1812 als onderdeel van hun sprookjesboek. Het sprookje gaat over zeven geitjes die thuis moeten blijven, terwijl moedergeit weg van is. Een wolf probeert de geitjes ervan te overtuigen hem binnen te laten, zodat hij ze kan opeten. In dit sprookje kunnen dieren dan ook praten.

Dit sprookje is waarschijnlijk bedoeld om kinderen te waarschuwen voor wilde dieren, voornamelijk wolven. Het heeft veel overeenkomsten met Roodkapje en De drie biggetjes.

Verhaal

Van sprookjes bestaan meerdere versies. Onderstaande versie kan hierdoor verschillen.

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

De moedergeit vertrekt en laat de zeven geitjes achter.

Er was eens een geitenfamilie die woonde in een huisje in het bos. De familie bestond uit een moedergeit en haar zeven kinderen. Op een dag moest de moedergeit naar het bos om voedsel te vinden. Ze laat de zeven geitjes alleen thuis en waarschuwt hen de deur voor niemand open te doen. In de buurt is er namelijk een wolf bezig en deze wolf zou hun willen opeten. De moedergeit zegt dat zij alleen voor haar de deur open mogen doen. Zij zouden haar herkennen aan haar witte poot en zachte stem.

Nadat de moedergeit weggaat zijn de kinderen een tijd lang alleen. Zij doden de tijd met bordspelletjes. Na een tijdje horen ze geklopt op de deur en een stem zeggen "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De kinderen horen echter aan de stem dat het de wolf is. Hun moeder heeft immers een zachte stem en zeggen dat ze hem daarom niet binnenlaten. De wolf gaat vervolgens naar de markt en koopt hier honing, kalk en medicijnen. Zit drinkt hij, waardoor zijn stem zo zacht wordt als de moedergeit. De wolf gaat hierna terug naar het huisje en zegt opnieuw "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De geitjes willen de geit binnenlaten, maar de jongste ziet onder de spleet van de deur dat de poten van de wolf niet wit zijn. Hierdoor zien ze dat het de wolf is, want hun moeder heeft witte poten.

De wolf gaat vervolgens naar de bakker en steelt wat bloem om zijn poten wit mee te maken. Opnieuw gaat de wolf naar het huisje en zegt opnieuw "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De geitjes denken dit maal dat het hun moeder is, aangezien de wolf witte poten en een zachte stem heeft. De geitjes doen de deur open en de wolf springt naar binnen. De wolf eet zes van de zeven geitjes op. Het zevende en jongste geitje weet zich te verstoppen in de grote staande klok, waardoor hij niet opgegeten wordt. De wolf gaat er vervolgens vandoor en niet veel later komt de moedergeit terug. Het jongste geitje komt dan te voorschijn en vertelt wat er gebeurd is.

De moeder gaat vervolgens samen met het jongste geitje op zoek naar de wolf. De wolf was niet ver van het huisje in een diepe slaap gevallen. De moeder knipt vervolgens de buik van de wolf open, haalt de zes geitjes eruit, vult de buik met stenen en naait deze weer dicht. De moeder en de geitjes gaan vervolgens weer terug naar huis. De wolf wordt wakker en heeft ongelofelijk dorst. Hij loopt naar de rivier en valt in de rivier door het gewicht van de stenen. De wolf verdrinkt hierdoor. De moedergeit en zeven kleine geitjes leefden nog lang en gelukkig.

Achtergrondinformatie

Oorsprong

De moedergeit en het jongste geitje vinden de wolf.

De wolf en zeven geitjes werd voor het eerst opgeschreven door de gebroeders Grimm in 1812 voor hun sprookjesboek. De twee broers verzamelden verhalen en verzonnen ze niet. Het verhaal is verzonnen door de familie Hassenflug uit Hanau. De twee broers bezochten deze familie en schreven hun versie van het verhaal op.

Overigens is het verhaal niet helemaald doo de familie Hassenflug verzonnen. Zij maakten hun eigen versie van een bestaand verhaal. Verhalen die op De wolf en de zeven geitjes leken kwamen voor in Europa en het Midden-Oosten voor deze tijd.

Verschillende versies

In sommige versies van "De wolf en de zevende geitjes" zijn er kleine verschillen met bovenstaande versie van het verhaal. De belangrijkste verschillen zijn:

• In sommige versies gaat de moedergeit eten halen in het bos en in andere versies op de markt of in het dorp.
• In de meeste versies van het sprookjes spelen de zeven geitjes ganzenbord, maar in andere versies wordt er ander spel gespeeld. Er zijn ook versies waarin niet verteld wordt wat de geitjes doen.
• In sommige versies steelt de wolf alle producten, maar in andere versies koopt hij deze. De producten die hij koopt zijn ook verschillend, maar de producten zorgen voor hetzelfde.
• In sommige versies moet de wolf zijn poot door de brievenbus steken om te laten zien dat deze wit is. Eerst weigert de wolf dit, waardoor de geitjes weten dat het de wolf is. Hierna koopt/steelt de wolf meel of bloem om zijn poot wit te maken.
• Wanneer de wolf wakker wordt gaat hij drinken bij een rivier. In andere versies gaat hij drinken bij een waterput, waarin hij ook valt en verdrinkt. In sommige van deze versies hebben de geitjes deze put opengezet voor de wolf.

Moraal en interpretatie

De belangrijkste moraal (wijze les) van dit verhaal is om op te passen voor wolven. In veel sprookjes komen wolven voor, zoals Roodkapje en De drie biggetjes. Wolven kwamen toentertijd voor in heel Europa. Om te voorkomen dat kinderen aangevallen of opgegeten zouden worden door wolven zijn deze verhalen bedacht. Hierdoor worden wolven vaak als gemeen uitgebeeld. In het verhaal zit nog een tweede les; namelijk de deur niet opendoen voor vreemden. De wolf staat hierdoor eigenlijk symbool voor iemand met slechte bedoelingen, zoals een dief.

Daarnaast bestaan er nog veel theorieën over een diepe betekenis van het verhaal. Volgens de Oostenrijkse psycholoog Sigmund Freud is de wolf eigenlijk de vader van de familie. De wolf zou hierdoor eigenlijk een geit zijn. Wij zien het verhaal door de ogen van de geitjes, waardoor het als een monster (een wolf) gezien wordt. Dit zou volgens Freud te maken hebben met het Oedipuscomplex.

Bewerkingen

De uitbeelding in de Efteling

Van het sprookjes zijn verschillende tekenfilms gemaakt, waaronder de Duitse film Der Wolf und die sieben Geißlein in 1953. Op 6 februari 2020 verschenen in Duitsland ook postzegels scenes uit het sprookje. Het sprookje is ook gebruikt voor horrorfilms. De zeven geitjes zijn dan zeven echte mensen. De wolf wordt dan vervangen door een eng monster.

Het sprookje is ook in verschillende pretparken uitgebeeld, zoals Sprookjeswonderland in Enkhuizen en Sprookjesbos Valkenburg. In het Sprookjesbos van de Efteling wordt het sprookjes sinds 1973 uitgebeeld. Deze uitbeelding bestaat uit de moedergeit die naar de markt gaat en het huisje. In het huisje zijn twee kamers (eentje met de spelende muizen en bosdieren) en eentje waar zes geitjes ganzenbord spelen, terwijl het zevende geitje zich in de klok verstopt. De wolf staat aan de deur en probeert deze te openen.