Bretons

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Bretons (in het Bretons : brezhoneg) is een Keltische taal die in 2018 nog door 207.000 mensen in Bretagne (west Frankrijk) wordt gesproken. Degene die het spreken zijn Brittonische of Bretonse sprekers.

Traditionele Bretonse streekdracht

Het behoort tot de groep van Brittonische Keltische talen. Het is verwant aan Cornish en Welsh, talen die in het Verenigd Koninkrijk worden gesproken. Bretons wordt erkend door de Regionale Raad als een regionale taal of taal van een minderheid van Frankrijk en sinds 2004 als de taal van de regio Bretagne, naast Frans en Gallo. Het is geclassificeerd als een "ernstig bedreigde taal" volgens Unesco.

Het Bretons is voornamelijk geconcentreerd in het westen van het schiereiland, voorbij een lijn die ongeveer van Plouha (in het noorden bij Saint-Brieuc) naar het land van Muzillac of Guérande (in het zuiden). In de 10^e eeuw werd Bretons echter gesproken zo'n 20 km vanaf Rennes. Deze regio in het westen van het schiereiland wordt Neder-Bretagne genoemd.

Volgens de TMO-enquête voor de regio Bretagne die in 2018 is uitgevoerd, zouden er ongeveer 207.000 actieve sprekers ouder dan 15 jaar zijn die in de vijf departementen van historisch Bretagne wonen (inclusief 51% in Finistère). Dat is 5,5% van de Bretonse bevolking. Bretons is, na Frans, de eerste taal die wordt gesproken in de regio Bretagne, vóór Gallo, dat zeven keer minder sprekers heeft.

De Bretonse taal, die in de 20^e eeuw was afgenomen, heeft  sinds de jaren 2000 een zekere opleving in zijn verenigde vorm ervaren. Ya d'ar brezhoneg (Ja tegen de Bretonse taal), was een campagne om de taal te promoten en nieuw leven in te blazen, en werd in 2001 opgezet door het Office public de la langue bretonne. Bretons is in heel Bretagne steeds vaker aanwezig, met name in straat- en gemeentelijke bewegwijzering, maar ook in televisie en onderwijs. Inderdaad, meewerkende scholen zoals Diwan, die lessen in het Bretons geven, hebben deze groei mogelijk gemaakt door in 2016 4.242 leerlingen te verwelkomen. Binnen openbare scholen bestaan ​​sinds het begin van het schooljaar 1982 tweetalige Bretons-Franse klassen, en 9.583 leerlingen werden verwelkomd in 2020.

Uitspraak, woordenschat, net als andere punten die verband houden met de vorm waarin de taal moet worden bewaard in de hedendaagse wereld, zijn onderwerpen van de discussie. Er zijn aanhangers van een "populair" Bretons en aanhangers van een "gezuiverde" taal, die geen of zeer weinig leningen uit de Romaanse talen gebruiken (zoals het Gallo, of zelfs recenter Frans). Bovendien hebben deze discussies ook betrekking op het schrijven van de taal.

Er is een Openbaar Bureau voor de Bretonse taal (Ofis publik ar brezhoneg, in het Bretons) dat verantwoordelijk is voor het promoten van de taal en het behandelen van alle zaken die ermee verband houden.

Geschiedenis

Er bestond de Brittonic-sprekende gemeenschap rond de 6^e  eeuw. Er is geen geschreven verslag, of zelfs indirect bewijs, van het gebruik van Brittonic in Spanje.

Bretons is een Keltische taal van de Brittonische tak, dat dicht bij Welsh en zelfs meer bij het Cornish ligt. De geschiedenis in het "continentale" Bretagne begint aan het einde van de oudheid en de taal wordt daar rond de 5^e  eeuw ingeburgerd dankzij de migraties van de Bretonse bevolking naar het Armoricaanse schiereiland.

Het Bretons is over het algemeen verdeeld in drie historische fasen:

• Oud Bretons , van de 5^e de 11^e  eeuw
• Midden Bretons , van de 12^e de 16^e eeuw
• modern Bretons, van de 17^e eeuw tot heden

Romeinen

Brettonic in de 6e eeuw vanuit Engeland

Onder het Romeinse Rijk werd Brittonic, waaruit het Bretons voortkwam, gesproken in de Romeinse provincie Britannia (huidige Engeland), d.w.z. ten westen van de Pennines ongeveer tot aan de Clyde (Glasgow rivier), waarbij het 't Latijn niet had vervangen. Het is in dit Bretonse dat de dichters Aneurin en Taliesin schrijven in de Bretonse koninkrijken in het zuiden van het huidige Schotland. In de 19^e eeuw werd deze taal in Frankrijk Brittonic genoemd om het te onderscheiden van het Bretons. De term Armoricaans duidt ook de Bretonse taal van vóór de 7^e eeuw aan.

Met het verval van het West-Romeinse Rijk emigreerden hele gemeenschappen van Britto-Romeinen naar een deel van Armorica (nu Bretagne) vanuit gebieden van het westelijke eiland Groot-Brittannië, vooral uit Devon en Cornwall. Deze emigranten brengen hun cultuur, hun manier van leven en hun taal met zich mee en mengen zich onder de Gallo-Romeinse bevolking van Armorica.

Het stripverhaal van Asterix en Obilix doet hier sterk aan denken.

Hoge Middeleeuwen

In 851 was er de Slag bij Jengland. Dit was een slag tussen de Frankische troepen van Karel de Kale tegen de Bretons van Erispoë, die in september 851 als winnaar van het Verdrag van Angers onderhandelden en erkend werden als koning van Bretagne. Na de Slag bij Jengland verzamelde Bretagne de Marken van Bretagne, inclusief de steden Nantes en Rennes. Deze romaanse steden oefenden een opmerkelijke invloed uit op het verval van het Bretons onder de Bretonse elite: vanaf de Hoge Middeleeuwen had West-romaans (voorouder van het huidige Gallo) de neiging om Bretons te vervangen in het hertogelijk bestuur en de laatste hertog van Bretagne die Bretons sprak, is vermoedelijk Alain IV Fergent (gestorven in 1119). De archieven 'zwijgen' over het al dan niet gebruiken van deze taal door de volgende hertogen.

Later in de Middeleeuwen en daarna werd er meen en meer frans gesproken. Tot de 13e eeuw werden akten en dergelijke nog in het Latijn geschreven. Daarna werd het frans gebruikt. Het in 1464 voltooide Katholicon van Jehan Lagadeuc, een drietalig Bretons-Frans-Latijns woordenboek. Dit is het eerste Bretonse woordenboek, het eerste Franse woordenboek en het eerste drietalige woordenboek.

In 1532 werd het hertogdom Bretagne met Frankrijk verenigd. Vanaf dan is Frans de voertaal en wordt het Bretons gezien als een volkstaal. In 1790 (Franse Revolutie) begon de Nationale Assemblee met het vertalen van de wetten en decreten in alle regionale talen, maar moest ervan afzien omdat deze inspanning te duur was. In de geest van de Gelijkheid, vrijheid en broederschap vond men dat de taal verbindend moest werken. Op 21 oktober 1793 stelt een wet staatsbasisscholen in waar leerlingen Frans leren. Op 26 oktober beslist de Conventie bij decreet dat "Frans de enige taal zal zijn die op school wordt gebruikt". Op 27 januari 1794, beveelt een decreet de aanstelling van een Franstalige leraar in elke gemeente waar geen Frans wordt gesproken.

Romantiek en daarna

In 1805 werd de Keltische Academie opgericht door Napoleon. Het is de eerste vereniging die de Bretonse taal en cultuur bestudeert. Er wordt een woordenlijst opgesteld en spellingsregels vastgelegd, maar het geheel is te theoretisch. Het zijn de jonge Bretons die sinds het begin van de 20e eeuw hun taal hebben teruggewonnen en de leer van Le Gonidec hebben toegepast. Dit duurt tot op de dag van vandaag voort.

In 1839 publiceerde de Barzaz Breiz (Villemarqué), een verzameling van traditionele liederen in het Bretons, en de presentatie van een "poëtische geschiedenis van Bretagne". We weten vandaag dat sommige van de verzamelde teksten door de auteur zijn herzien en gewijzigd, zoals auteurs van populaire verhalen zoals Charles Perrault en Grimm, en sommige andere teksten zijn volledig door hem gecomponeerd, maar Donatien Laurent heeft aangetoond in zijn proefschrift (verdedigd in 1974) dat deze arrangementen slechts een minimaal deel van de collectie vertegenwoordigen. Het is van zijn werk dat de Bretonse literaire heropleving dateert. Andere collecties zoals die van Abbé Augustin Conqmet in het bijzonder het lied Breiz-Izel verscheen in 1937. In 1864 lanceerde Charles de Gaulle, oom van de toekomstige generaal de Gaulle, zijn Oproep aan de Kelten voor de literaire en taalkundige heropleving van Bretagne en de Keltische broederlanden.

Bretons werd vanaf het begin van de 20e eeuw niet meer onderwezen, maar bleef mondeling van generatie op generatie worden overgedragen. Toch waren er Christelijke organisaties die de Bretonse cultuur, taal en geschiedenis probeerden te behouden. op sommige plekken werd het Bretons door de Franse overheid zelfs verboden. Hierdoor ontstond de Bretonse Beweging. Een organisatie die zich ook inzet voor het behoud van het Bretons en de ontwikkeling van Bretagne.

Oorlogen

Wegwijzer in Quimper in het Frans en Bretons

Mede door de dienstplicht was het voor de Bretons sprekende mannen lastig om te communiceren met de andere Franse soldaten. Uiteraard heeft dit ertoe geleid dat het Frans ook voor hun steeds belangrijker werd. Ook was er veel armoede in Bretagne waardoor er werk daarbuiten gezocht moest worden. Toch kwamen er in 1914 de eerste wetten waarin werd vastgelegd dat Bretons weer op de lager scholen (basisscholen) gegeven mocht worden. Opmerkelijk is dat de arbeidersklasse het Bretons dan verwaarloosd. Ook keren er veel inwoners van Bretagne terug die de taal niet of nauwelijks meer spreken. Ook de steden groeien en ook daar wordt er geen Bretons meer gesproken. Het krijgen van werk vroeg veelal om kennis van het frans (zowel mondeling als schriftelijk), wat het Bretons ook niet ten goede kwam. Rond 1980 werd er feitelijk alleen nog door de volwassenen Bretons gesproken (het Bretons schrijven is ook bij hun verdwenen), en dan vooral op het platte land.