Meiji-restauratie

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Keizer Meiji

Meiji-restauratie (明治維新) vond plaats in 1867. Door de Meiji-restauratie eindigde de Edoperiode (1600-1868) en begon de Meijiperiode (1868-1912). De Meiji-restauratie was een politieke omwenteling, waardoor veel in Japan veranderde. Door de restauratie werd de oorspronkelijk macht van de keizer hersteld. De krijgsadel (het Tokugawa-shogunaat) verloor haar macht. Ook zorgde de Meiji-restauratie ervoor dat Japan zich ging moderniseren en dingen uit westen overnam. De restauratie maakte hierdoor een einde aan het gesloten beleid van het land.

De restauratie (en de opvolgende periode) is vernoemd naar de Japanse keizer Meiji die in 1867 aan de macht kwam. Door de Meiji-restauratie ontstond het moderne Japan.

Voorgeschiedenis

Tijdens de Edoperiode was Japan een gesloten land. Dit betekende dat buitenlandse bezoekers niet welkom in Japan waren. Japan handelde slechts met vier landen. Dit waren het Keizerrijk China, Korea, het koninkrijk Riukiu en Nederland. De Nederlanders waren de enige Europese macht die rechtstreeks met Japan handelde via het eiland Dejima. Burgers uit andere landen waren niet welkom en konden zelfs de doodstraf krijgen. Japan wilde op de manier zijn cultuur beschermen tegen buitenlandse invloeden, zoals het christendom (wat toentertijd verboden was). Ook Europese culturele invloeden en technologieën werden vaak niet in Japan toegelaten.

Japan was al lang voor de Edoperiode een keizerrijk. De keizer had tijdens de Edoperiode vrij weinig macht; deze lag in de handen van een shogun (een soort militaire leider) en de krijgsadel. Tijdens de Edoperiode was Edo de hoofdstad van Japan. Alle belangrijke Japanners (en ook veel buitenlandse handelaren) moesten verplicht een bezoek brengen aan Edo om de shogun te bezoeken. Dit kostte veel geld, waardoor er geen geld was om opstanden te organiseren. Tijdens de Edoperiode was het daardoor erg rustig in Japan met een grote mate van stabiliteit. De bevolking was ingericht volgens een soort van kastensysteem, waarbij iedere groep specifieke regels kreeg.

De restauratie

In de 19e eeuw werd het voor steeds meer Japanners duidelijk dat Japan een ouderwets land was. Japan was te veel blijven steken in het verleden, terwijl de Europese machten en de Verenigde Staten juist steeds moderner werden. In deze periode waren de Amerikanen en Europeanen bezig met hun koloniale rijk uit te breiden. Dit gebeurde ook in Azië, waar zij zelf een poging deden om het Chinese Keizerrijk op te delen in kolonies. Het ouderwetse Japanse leger was niet opgewassen tegen het moderne Europese en Amerikaanse leger. Daarnaast had Japan een ouderwetse economie die vooral op landbouw gericht was. Er was geen industrie, aangezien moderne technologie (zoals de stoommachine) geweerd werd.

Twee machtige krijgsheren (Saigo Takamori en Kido Takayoshi) waren het daarom eens dat er verandering moest komen. Japan moest zich moderniseren om te kunnen overleven als zelfstandig land. Hun kans greep zich aan toen de oude keizer Komei op 30 januari 1867 overleed. Hij werd opgevolgd door keizer Meiji die ook moderniseringen wilden. De twee krijgsheren sloten zich aan bij de keizer die de oorspronkelijk macht van de keizer wilde herstellen. De shogun wilde zijn macht niet direct neerleggen. Er ontstond een korte oorlog, de Boshinoorlog, waarbij de troepen van keizer Meiji wonnen. Hierdoor kreeg de keizer de macht in handen en kon Japan gemoderniseerd worden.