Slag om Ieper

Slag om Ieper
Australische militairen op een loopbrug
Datum	19 oktober 1914 - 29 april 1918
Locatie	Ieper
Overwinning voor	Geallieerde overwinning
Resultaat
Strijdende partijen
Britse Rijk Australië Canada Nieuw-Zeeland Zuid-Afrika Verenigd Koninkrijk Brits-Indië Frankrijk Algerije Marokko België Portugal Verenigde Staten	Duitse Keizerrijk
Leiders
John French Douglas Haig Hubert Gough Herbert Plumer Julian Byng Horace Smith-Dorrien Henry Horne Arthur Currie Ferdinand Foch Joseph Joffre Philippe Pétain Henri Gabriel Putz François Anthoine Albert I Théophile Figeys Armand De Ceuninck Louis Ruquoy Cyriaque Gillain Manuel de Oliveira Gomes da Costa Tamagnini de Abreu	Erich von Falkenhayn Max von Gallwitz Erich Ludendorff Ludwig von Falkenhausen Albrecht von Württemberg Rupprecht von Bayern Max von Fabeck Alexander von Linsingen Friedrich Sixt von Armin Ferdinand von Quast
Troepensterkte
Verliezen
Portaal Geschiedenis

De Slag om Ieper is een grote veldslag uit de Eerste Wereldoorlog die verdeeld wordt in 4 slagen met een vastlopend front. Volgens het von Schlieffenplan moest bij nood Frankrijk aangevallen worden met een boog door België. Dit plan liep vast bij Ieper. Het Duitse Rijk en de geallieerden probeerden allebei een doorbraak te forceren wat mislukte. Bij de tweede slag werd voor het eerst gifgas gebruikt. Hierna was de mijnenslag van Mesen. De geallieerden groeven 24 mijnen in waarvan er 19 afgingen en het Duitse Rijk een grote klap toebrachten De derde slag was het ergst toen stierven honderdduizenden soldaten, die slag noemen ze ook wel de slag bij Passendale. Bij de vierde slag maakten de geallieerden grote stappen maar een doorbraak forceren is nooit echt gelukt.

Vooraf

In de 20e liepen de spanningen hoog op in Europa. Landen maakten veel ruzie Een oorzaak was dat Frankrijk nog wel een appeltje te schillen had met het Duitse Rijk nadat die bij de Frans-Duitse oorlog Elzas-Lotharingen hadden veroverd. Het Duitse Rijk en Oostenrijk-Hongarije waren bondgenoten en Rusland, Frankrijk en Engeland ook, die drie noemen we de Triple Entente. Veel landen hadden het gevoel dat ze de ander wel aankonden en de Duitsers hadden toen 1 van de sterkste legers op aarde. Voordat de oorlog begon hadden veel landen al een plan opgesteld. Zo had Duitsland het Schlieffenplan en Frankrijk plan XVII. In 1914 waren alle legers gemoderniseerd. En toen op 28 juni 1914 de Oostenrijkse troonopvolger Frans Ferdinand werd vermoord door een Servische student leek het er eerst nog op dat Oostenrijk niet leek te gaan reageren. Maar stiekem onderhandelden Duitsland en Oostenrijk en Duitsland zou gaan helpen als Oostenrijk een oorlog zou gaan voeren. Op 23 juli werd er het 48-uursultimatum gesteld. Daarin werden een hoop eisen aan Servië gesteld.

Servië vond alles goed maar wilde alleen geen Oostenrijkse agenten toelaten. Oostenrijk verbrak alle banden en ging mobiliseren. Rusland besloot dat ook te doen en steunde Servië. Op 28 juli verklaarde Oostenrijk de oorlog aan Servië. Omdat Oostenrijk en Duitsland bondgenoten waren stelde Duitsland een ultimatum om de mobilisatie bij de Russen in te trekken. Toen de Russen dat niet deden verklaarde Duitsland de oorlog. Frankrijk mobilseerde nu ook. Omdat Duitsland dacht dat het wel even zou duren voor de Russen klaar waren met mobiliseren verklaarden ze de oorlog aan Frankrijk. Ze zouden het von Schlieffenplan gebruiken en met een boog door België heen trekken. De Britten verklaarden Duitsland nu ook de oorlog. Op 19 oktober loopt het westfront vast vlakbij Ieper.

Eerste Slag om Ieper

Front bij de eerste slag

Op 19 oktober staan de Duitse legers en Britse en Franse legers tegen over elkaar vlakbij Zonnebeke. Het verschil in ervaring was groot, de Duitsers hadden vooral studenten zonder opleiding maar de Britten hadden een sterk leger van beroepssoldaten. Als de Duitsers 's ochtends op 21 oktober aanvallen worden ze in de pan gehakt. Op 29 oktober proberen ze het nog een keer bij Geluveld. (Adolf Hitler deed als soldaat mee aan deze aanval) Op 31 oktober veroveren ze Geluveld maar ze zijn de helft van hun manschappen verloren. Op 1 november nemen ze Mesen en Wijtschate in. De Britten trekken zich terug naar Zillebeke. Op 11 november vallen de Duitsers weer aan bij de Nonne Bosschen en het Polygon Wood. Ze proberen Ieper via Menen te veroveren. Op 12 november bombarderen ze de Britten en de Nieuw-Zeelanders in het Polygon Wood. Het lukte niet om Ieper te veroveren. Op 22 november staken de Duitsers de gevechten. Ieper is kapot geschoten.

Tweede Slag om Ieper

Op 22 april 1915 lieten de Duitsers 's middags chloorgas los. Toen de Franse troepen dit zagen vonden ze het wel vreemd maar lieten het voor wat het was. Toen ze om 5 uur een geelgroene bevel op zich af zagen komen werden ze bang en er ontstond toen een gat van 6 kilometer in het front. De Canadezen deden wat ze konden maar het was tevergeefs. Een aantal dagen eerder waren de geallieerden nog gewaarschuwd door een Duitse soldaat. Er werden grote verliezen geleden aan de geallieerde kant.

Toen om 18:00 Langemark was veroverd rukten de Duitsers op 24 april op naar Kitchener's Wood. Dat lag vlakbij Sint-Juliaan. Toen de Duitsers weer gifgas loslieten beschermden Canadezen zich met zakdoeken tegen het gas. Dit deden ze door ze nat te maken met water of urine. Hierdoor konden de Duitsers tijdelijk geen doorbraak forceren. Maar toen ze opnieuw grote gifgas wolken loslieten, moesten de Britten zich terugtrekken op Hill 62. De Duitsers hadden Hill 60 veroverd.

Op 8 mei werd de Frezenberg veroverd. De Duitsers probeerden ook Bellewaerde te veroveren maar dat lukte niet. Na nog enkele gifgas aanvallen waren de gevechten op 25 mei ten einde. De Britten trokken zich terug tot vlakbij Ieper

Mijnenslag bij Mesen

Anderhalf jaar lang waren de Britten bezig geweest met tunnels te graven tot onder de Duitse linies om daar met mijnen de Duitsers te doen terugtrekken. Er waren 24 mijnen ingegraven. Enkelen daarvan werden ontmanteld of gingen niet af zodat er uiteindelijk 19 mijnen waren dien ontploften. Vanaf 3 juni waren er al veel bombardementen geweest en toen de opeens stil vielen schrokken de Duitsers en begonnen zelf te schieten. Om 3:10 ontploften de mijnen. De explosies waren tot in Londen te horen en de schokken kon je tot in Parijs voelen. De Britten en Australiërs maakten goed van de verwarrende situatie gebruik en veroverden 7 kilometer land. Op 14 juni 1917 was de slag afgelopen. Een beroemde krater is de Spanbroekmolenkrater. Deze krater waarin nu een vijver staat wordt de Pool of Peace genoemd.