Slag om Ieper

Slag om Ieper
Australische militairen op een loopbrug
Datum	19 oktober 1914 - 29 april 1918
Locatie	Ieper
Overwinning voor	Geallieerde overwinning
Resultaat
Strijdende partijen
Britse Rijk Australië Canada Nieuw-Zeeland Zuid-Afrika Verenigd Koninkrijk Brits-Indië Frankrijk Algerije Marokko België Portugal Verenigde Staten	Duitse Keizerrijk
Leiders
John French Douglas Haig Hubert Gough Herbert Plumer Julian Byng Horrace Smith-Dorrien Henry Horne Arthur Currie Ferdinand Foch Joseph Joffre Philippe Pétain Henri Gabriel Putz François Anthoine Albert I Théophile Figeys Armand De Ceuninck Louis Ruquoy Cyriaque Gillain Manuel de Oliveira Gomes da Costa Tamagnini de Abreu	Erich von Falkenhayn Max von Gallwitz Erich Ludendorff Ludwig von Falkenhausen Albrecht von Württemberg Rupprecht von Bayern Max von Fabeck Alexander von Linsingen Friedrich Sixt von Armin Ferdinand von Quast
Troepensterkte
Verliezen
Portaal Geschiedenis

De Slag om Ieper is een grote veldslag uit de Eerste Wereldoorlog die verdeeld wordt in 4 slagen met een vastlopend front. Volgens het von Schlieffenplan moest bij nood Frankrijk aangevallen worden met een boog door België. Dit plan liep vast bij Ieper. Het Duitse Rijk en de geallieerden probeerden allebei een doorbraak te forceren wat mislukte. Bij de tweede slag werd voor het eerst gifgas gebruikt. Hierna was de mijnenslag van Mesen. De geallieerden groeven 24 mijnen in waarvan er 19 afgingen en het Duitse Rijk een grote klap toebrachten De derde slag was het ergst toen stierven honderdduizenden soldaten, die slag noemen ze ook wel de slag bij Passendale. Bij de vierde slag maakten de geallieerden grote stappen maar een doorbraak forceren is nooit echt gelukt.

Eerste Slag om Ieper

Achtergrond

In de 20e liepen de spanningen hoog op in Europa. Landen maakten veel ruzie Een oorzaak was dat Frankrijk nog wel een appeltje te schillen had met het Duitse Rijk nadat die bij de Frans-Duitse oorlog Elzas-Lotharingen hadden veroverd. Het Duitse Rijk en Oostenrijk-Hongarije waren bondgenoten en Rusland, Frankrijk en Engeland ook, die drie noemen we de Triple Entente. Veel landen hadden het gevoel dat ze de ander wel aankonden en de Duitsers hadden toen 1 van de sterkste legers op aarde. Voordat de oorlog begon hadden veel landen al een plan opgesteld. Zo had Duitsland het Schlieffenplan en Frankrijk plan XVII. In 1914 waren alle legers gemoderniseerd. En toen op 28 juni 1914 de Oostenrijkse troonopvolger Frans Ferdinand werd vermoord door een Servische student leek het er eerst nog op dat Oostenrijk niet leek te gaan reageren. Maar stiekem onderhandelden Duitsland en Oostenrijk en Duitsland zou gaan helpen als Oostenrijk een oorlog zou gaan voeren. Op 23 juli werd er het 48-uursultimatum gesteld. Daarin werden een hoop eisen aan Servië gesteld. Servië wond alles goed maar wilde alleen geen Oostenrijkse agenten toelaten. Oostenrijk verbrak alle banden en ging mobiliseren. Rusland besloot dat ook te doen en steunde Servië.