Huqin

Een van de vele soorten Hugin strijkinstrumenten

Huqin (Chinees: 胡琴) is een familie van strijkinstrumenten, in de volksmond een soort viool-familie die wordt gebruikt in de muziek van China. De instrumenten bestaan ​​uit een ronde, zeshoekige of achthoekige klankkast aan de onderzijde met daaraan een hals die naar boven uitsteekt. Ze hebben meestal twee snaren en hun klankkasten zijn meestal bedekt met slangenleer (meestal python) of dun hout. Huqin-instrumenten hebben meestal twee stemknoppen, één pen voor elke snaar. De stemknoppen worden horizontaal bevestigd door gaten die in de hals van het instrument zijn geboord. De meeste huqin hebben het paardenhaar van de strijkstok tussen de snaren door. Uitzonderingen op het hebben van twee snaren en pinnen zijn variaties op huqin met drie, vier en soms zelfs meer dan vijf. Deze omvatten de zhuihu, een driesnarige huqin, de sihu, een huqin van Mongoolse oorsprong, en de sanhu, een minder bekende driesnarige variant.

De meest voorkomende huqin zijn de erhu, die is afgestemd op een toonsoort, vergelijkbaar met een altviool. Dan de zhonghu, dat is afgestemd op een lager register vergelijkbaar met een instrument tussen altviool en cello, en de gaohu, dat is afgestemd op een hogere toon, vergelijkbaar met de viool. De huqins met de laagste toonhoogte omvatten de dahu en gehu, zeg maar de cello's van de hugin-familie. De huqin met de hoogste toon is de jinghu, gebruikt in de opera van Peking. Er zijn meer dan tachtig soorten huqin- instrumenten beschreven.

Huqin- instrumenten zijn waarschijnlijk afkomstig van het nomadische Hu-volk, dat leefde aan de uiteinden van oude Chinese koninkrijken, mogelijk afstammend van een instrument genaamd de Xiqin (奚 琴), oorspronkelijk bespeeld door de Mongolische Xi- stam. Net als de mensen in China hebben de Mongolen ook hetzelfde culturele en etnische erfgoed van de oude Hu-nomaden, en de Mongoolse versie van de xiqin, bekend als de khuuchir, laat zien dat het om hetzelfde erfgoed gaat.

In de 20e eeuw werden grote bas huqin zoals de dihu, gehu en diyingehu ontwikkeld voor gebruik in moderne Chinese orkesten. Hiervan zou de diyingehu vergelijkbaar zijn aan de westerse contrabas, en deze waren ontworpen om een ​​timbre (klank) te hebben dat zou passen bij het geluid van traditionele huqin. Deze instrumenten hebben over het algemeen vier snaren, en worden op dezelfde manier bespeeld als cello's en contrabassen, en zijn heel anders dan de traditionele huqin.

Vergelijkbare instrumenten komen ook voor in de muziektradities van buurlanden, zoals Mongolië, Korea, Japan, Kirgizië, Vietnam, Thailand, Cambodja en Laos.

Links

• YouTube - Hugin