Open einde: verschil tussen versies
(Kleine correctie: Een open einde betekent juist dat de afloop van een verhaal niet duidelijk is. Het einde is dus "open voor discussie". Overigens betekenen de begrippen "open einde" en "gesloten einde" iets anders dan "happy end" en "sad/tragic end"/) |
(→Andere voorbeelden: Het einde is zo open dat er geen einde is.) |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | Een '''open einde''' is een alternatief voor [[gesloten einde]]. Het | + | Een '''open einde''' is een alternatief voor [[gesloten einde]]. Het betekent dat een einde niet duidelijk is. De uiteindelijk ontknoping van het verhaal wordt weggelaten. Lezers of kijkers kunnen hierdoor zelf beslissen hoe het boek eindigt. |
| − | + | Een voorbeeld van een open einde is het toneelstuk ''[[Spoken (Henrik Ibsen)|Spoken]]'' van [[Henrik Ibsen]]. In het verhaal is de zoon van vrouw Alving ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Aan het einde van het toneelstuk moet zij de beslissing nemen of zij haar zoon wel of niet helpt met [[euthanasie]]. Op dit moment stopt het toneelstuk; we weten niet haar uiteindelijk beslissing. Het einde is dus open voor de [[interpretatie]] van de lezer. | |
| + | |||
| + | Een ander voorbeeld is ''[[American Psycho (boek)|American Psycho]]'' van [[Bret Easton Ellis]]. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Patrick Bateman. Bateman is echter een [[onbetrouwbare verteller]], aangezien hij geestelijk ziek is. Hierdoor is onduidelijk of de gebeurtenissen in het boek wel echt gebeurd zijn of dat zijn [[advocaat]] tegen hem liegt. | ||
| + | |||
| + | ==Andere voorbeelden== | ||
| + | Hieronder vindt je een paar voorbeelden van boeken met een open einde: | ||
| + | * ''[[De veiling van nr. 49]]'' van [[Thomas Pynchon]]. | ||
| + | * ''[[The Turn of the Screw]]'' van [[Henry James]]. | ||
| + | * ''[[Nausea]]'' van [[Jean-Paul Sartre]]. | ||
| + | * ''[[Aantekeningen uit het ondergrondse]]'' van [[Fjodor Dostojevski]] | ||
| + | * ''[[Jacobs kamer]]'' van [[Virginia Woolf]]. | ||
| − | |||
[[Categorie:Verhaal]] | [[Categorie:Verhaal]] | ||
Huidige versie van 30 dec 2024 om 23:20
Een open einde is een alternatief voor gesloten einde. Het betekent dat een einde niet duidelijk is. De uiteindelijk ontknoping van het verhaal wordt weggelaten. Lezers of kijkers kunnen hierdoor zelf beslissen hoe het boek eindigt.
Een voorbeeld van een open einde is het toneelstuk Spoken van Henrik Ibsen. In het verhaal is de zoon van vrouw Alving ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Aan het einde van het toneelstuk moet zij de beslissing nemen of zij haar zoon wel of niet helpt met euthanasie. Op dit moment stopt het toneelstuk; we weten niet haar uiteindelijk beslissing. Het einde is dus open voor de interpretatie van de lezer.
Een ander voorbeeld is American Psycho van Bret Easton Ellis. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Patrick Bateman. Bateman is echter een onbetrouwbare verteller, aangezien hij geestelijk ziek is. Hierdoor is onduidelijk of de gebeurtenissen in het boek wel echt gebeurd zijn of dat zijn advocaat tegen hem liegt.
Andere voorbeelden
Hieronder vindt je een paar voorbeelden van boeken met een open einde: