Prerafaëlieten: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:Dante Gabriel Rossetti - Proserpine - Google Art Project.jpg|miniatuur|Dante Gabriel Rossetti - Proserpine]] |
[[Bestand:Dante Gabriel Rossetti - Proserpine - Google Art Project.jpg|miniatuur|Dante Gabriel Rossetti - Proserpine]] |
||
| − | De '''Pre-Raphaelite Brotherhood''' (later bekend als de '''Pre-Raphaelites''') was een groep Engelse schilders, dichters en kunstcritici, opgericht in 1848 door ''William Holman Hunt, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, William Michael Rossetti, James Collinson, Frederic George Stephens'' en ''Thomas Woolner'' die een zevenkoppige "Brotherhood" (club) vormden. Dit was gedeeltelijk nagedaan van de ''Nazarener-beweging'' (groep Duitse romantische schilders uit het begin van de 19e eeuw). The Brotherhood was altijd maar een losse club en hun ideeën werden gedeeld door andere artiesten uit de [[Victoria van het Verenigd Koninkrijk|Victoriaanse]] tijd, waaronder ''Ford Madox Brown, Arthur Hughes'' en ''Marie Spartali Stillman''. Latere volgelingen van de Broederschap waren ''Edward Burne-Jones, William Morris'' en ''John William Waterhouse.'' |
+ | De '''Pre-Raphaelite Brotherhood''' (later bekend als de '''Pre-Raphaelites''') was een groep Engelse schilders, dichters en kunstcritici, opgericht in 1848 door ''William Holman Hunt, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, William Michael Rossetti, James Collinson, Frederic George Stephens'' en ''Thomas Woolner'' die een zevenkoppige "Brotherhood" (club) vormden. Dit was gedeeltelijk nagedaan van de ''Nazarener-beweging'' (groep Duitse romantische schilders uit het begin van de 19e eeuw). The Brotherhood was altijd maar een losse club en hun ideeën werden gedeeld door andere artiesten uit de [[Victoria van het Verenigd Koninkrijk|Victoriaanse]] tijd, waaronder ''Ford Madox Brown, Arthur Hughes'' en ''Marie Spartali Stillman''. Latere volgelingen van de Broederschap waren ''Edward Burne-Jones, [[William Morris]]'' en ''John William Waterhouse.'' |
De prerafaëlieten zetten zich af tegen de academische kunst zoals die toen voorgeschreven werd door de Royal Academy of Arts. Prerafaëlieten wilden terugkeren naar de eenvoud zoals die bestond bij kunstenaars levend vóór [[Rafaël]] en [[Michelangelo]]. De groep zocht een terugkeer naar de overvloedige details, intense kleuren en moeilijkere composities van de 15e-eeuwse Italiaanse kunst. De groep maakte met name bezwaar tegen de invloed van ''Sir Joshua Reynolds'', oprichter van de Engelse Royal Academy of Arts, die ze "Sir Sloshua" noemden. Voor de prerafaëlieten betekende "slodderig" volgens ''William Michael Rossetti'' "alles wat laks of slordig was in het schilderproces". De groep associeerde hun werk met ''John Ruskin'', een Engelse criticus die werd gedreven door zijn religieuze achtergrond. Christelijke thema's waren er in overvloed. |
De prerafaëlieten zetten zich af tegen de academische kunst zoals die toen voorgeschreven werd door de Royal Academy of Arts. Prerafaëlieten wilden terugkeren naar de eenvoud zoals die bestond bij kunstenaars levend vóór [[Rafaël]] en [[Michelangelo]]. De groep zocht een terugkeer naar de overvloedige details, intense kleuren en moeilijkere composities van de 15e-eeuwse Italiaanse kunst. De groep maakte met name bezwaar tegen de invloed van ''Sir Joshua Reynolds'', oprichter van de Engelse Royal Academy of Arts, die ze "Sir Sloshua" noemden. Voor de prerafaëlieten betekende "slodderig" volgens ''William Michael Rossetti'' "alles wat laks of slordig was in het schilderproces". De groep associeerde hun werk met ''John Ruskin'', een Engelse criticus die werd gedreven door zijn religieuze achtergrond. Christelijke thema's waren er in overvloed. |
||
Huidige versie van 6 okt 2024 om 15:02
De Pre-Raphaelite Brotherhood (later bekend als de Pre-Raphaelites) was een groep Engelse schilders, dichters en kunstcritici, opgericht in 1848 door William Holman Hunt, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, William Michael Rossetti, James Collinson, Frederic George Stephens en Thomas Woolner die een zevenkoppige "Brotherhood" (club) vormden. Dit was gedeeltelijk nagedaan van de Nazarener-beweging (groep Duitse romantische schilders uit het begin van de 19e eeuw). The Brotherhood was altijd maar een losse club en hun ideeën werden gedeeld door andere artiesten uit de Victoriaanse tijd, waaronder Ford Madox Brown, Arthur Hughes en Marie Spartali Stillman. Latere volgelingen van de Broederschap waren Edward Burne-Jones, William Morris en John William Waterhouse.
De prerafaëlieten zetten zich af tegen de academische kunst zoals die toen voorgeschreven werd door de Royal Academy of Arts. Prerafaëlieten wilden terugkeren naar de eenvoud zoals die bestond bij kunstenaars levend vóór Rafaël en Michelangelo. De groep zocht een terugkeer naar de overvloedige details, intense kleuren en moeilijkere composities van de 15e-eeuwse Italiaanse kunst. De groep maakte met name bezwaar tegen de invloed van Sir Joshua Reynolds, oprichter van de Engelse Royal Academy of Arts, die ze "Sir Sloshua" noemden. Voor de prerafaëlieten betekende "slodderig" volgens William Michael Rossetti "alles wat laks of slordig was in het schilderproces". De groep associeerde hun werk met John Ruskin, een Engelse criticus die werd gedreven door zijn religieuze achtergrond. Christelijke thema's waren er in overvloed.
De groep bleef de ideeën van historieschilderkunst gebruiken, de imitatie van de natuur, en stelden dat centraal in het doel van kunst. De prerafaëlieten beschreven zichzelf als een hervormingsbeweging, creëerden een duidelijke naam voor hun vorm van kunst en publiceerden een tijdschrift, The Germ, om hun ideeën te promoten. De discussies van de groep werden opgenomen in het Pre-Raphaelite Journal. De Broederschap ging na bijna vijf jaar al weer uit elkaar, mede door de kritieken van de salons en de academici.
Buiten Engeland
In Nederland inspireerden de prerafaëlieten schilders als Matthijs Maris, Antoon van Welie en Richard Roland Holst. Ook de naar Engeland verhuisde Nederlander Lourens Alma Tadema werd er door beïnvloed.
Kenmerken
De prerafaëlieten vonden veel inspiratie in de romantische Engelse literatuur en de middeleeuwen; herkenbaar is het typerende harde, contrasterende kleurgebruik en de hyperrealistische aandacht voor details, vol middeleeuwse symboliek. Hun werken zijn vaak ook moraliserend (volgens de maatschappelijke waarden en normen, opvoedend). Ze zochten naar pure schoonheid. De portretten van de vrouwen zijn vaak sensueel en melancholisch, zeg maar dromerig. De bloemen en stofweefsels werden uitermate exact geschilderd, iets wat je bij Jan van Eyck uit de 15e eeuw ook zag. Een vaak terugkerend thema waren scènes uit de romantische verhalen (sages) van Koning Arthur.