Abortus

Professor Ted Kloosterman was in 1967 de eerste arts in Nederland die in sommige gevallen bereid was om een abortus uit te voeren.

Abortus of abortus provocatus is het opzettelijk stoppen van een zwangerschap. Dit is door medisch ingrijpen.

Om een zwangerschap te laten beëindigen gaan vrouwen meestal naar een speciale abortuskliniek. Er zijn verschillende redenen om dit te doen. Hieronder volgen de meest voorkomende reden. Een vrouw kan een zwangerschap beëindigen en dus een abortus laten uitvoeren, omdat:

• ze het kind niet wil;
• ze te jong is om het kind op te voeden;
• ze te weinig geld heeft om het kind goed op te kunnen voeden;
• ze niet de energie heeft om het kind op te voeden;
• ze het kind niet kan opvoeden in een goed en veilig huis;
• het te gevaarlijk is voor haar gezondheid om zwanger te blijven;
• ze kan komen te overlijden als de zwangerschap niet wordt afgebroken;
• het kind waarschijnlijk zwaar gehandicapt zal zijn en zal nooit een normaal leven kunnen leiden, of na de geboorte vlak zal sterven;
• ze tegen haar wil het kind heeft gekregen (verkrachting);
• degene met wie ze een relatie heeft en/of de persoon met wie ze geslachtsgemeenschap heeft gehad, het kind niet meer wil.

Vrouwen die een abortus laten uitvoeren, hebben geen grotere kans op een psychische aandoening. Wel zijn vrouwen na een abortus vaak in de rouw en kunnen ze zich verdrietig voelen. Vrouwen die onder dwang een abortus moeten uitvoeren, krijgen wel vaker psychische problemen. Dit komt omdat die vrouwen het kind eigenlijk wilden houden en de abortus dus tegen hun wil is gebeurd.

Wetgeving

In Nederland mag een vrouw sinds 1984 onder bepaalde voorwaarden haar zwangerschap beëindigen. Een abortus mag alleen maar uitgevoerd worden door een arts in een abortuskliniek. Daarnaast mag de foetus (het kind in wording) niet ouder zijn dan 24 weken. Ongeveer 15% van de zwangerschappen eindigt in een abortus in Nederland. In België mag een vrouw sinds 1990 onder bepaalde voorwaarden haar zwangerschap beëindigen. Een abortus mag alleen maar uitgevoerd worden door een arts. Het kind mag niet ouder zijn dan 12 weken, maar in ernstige gevallen (bijvoorbeeld als de vrouw erg ziek kan worden als ze het kind houdt, of als het kind bij geboorte heel erg ziek zal worden) mag de foetus ook ouder zijn.

Verboden

Abortus is niet overal op de wereld toegestaan. In de meeste landen mag abortus wel als de vrouw kan komen te overlijden of het gevaarlijk is voor haar om het kind te blijven dragen. Ook mag abortus vaak ook nog als de vrouw verkracht is of als het kind waarschijnlijk zwaar gehandicapt zal zijn, nooit een normaal leven kunnen leiden, of na de geboorte vlak zal sterven.

Abortus is helemaal verboden in sommige staten van de Verenigde Staten. Dit is zo in Idaho, Texas, Oklahoma, Alabama, Arkansas, South Dakota, Missouri, Kentucky, Tennessee en West Virginia. Ook in de rooms-katholieke landen Nicaragua, El Salvador en Malta is abortus altijd verboden. De Rooms-Katholieke Kerk is fel tegen abortus, alleen als het gaat om het leven van de moeder, vinden ze het toelaatbaar. Zij zien abortus vaak als moord. Ook veel protestanten zijn het hiermee eens.

In Polen, Madagascar, de Dominicaanse Republiek, Andorra, de Filippijnen, Libanon en Honduras mag abortus alleen als het leven van de moeder in gevaar is.

Verplicht

In de Volksrepubliek China gold lang de eenkindpolitiek. Ouders mochten maar één kind hebben van de Chinese regering. De regering deed dit vanwege de overbevolking in China. Dit leidde tot gedwongen abortussen. Jarenlang eindigde zo ongeveer de helft van de zwangerschappen in een abortus. Tussen 2016 en 2021 had China een tweekindpolitiek: ouders mochten twee kinderen krijgen. Sinds 2021 kent China een driekindpolitiek. Dat wil zeggen dat ouders drie kinderen mogen krijgen.

Verplichte of gedwongen abortussen zijn in Nederland en België, en in een groot deel van de wereld verboden.