Tweepartijenstelsel

Een tweepartijenstelsel is een land waarin er slechts twee grote politieke partijen zijn. Deze twee partijen hebben als enige een kans om de macht in handen te krijgen. In een tweepartijenstelsel zijn er wel andere partijen, maar deze zijn een stuk kleiner en hebben vrijwel geen macht om (veel) zetels te winnen. In Nederland en België is er geen tweepartijenstelsel; hier spreekt men van een meerpartijenstelsel.

Een voorbeeld van een tweepartijenstelsel is de Verenigde Staten. Hier zijn twee grote partijen; de Democratische Partij en de Republikeinse Partij. Sinds de 19e eeuw is de macht altijd in handen van de Republikeinen of Democraten geweest. Zij hebben als enige kans om (veel) zetels te winnen. Ook wordt er alleen serieus gekeken naar hun presidentskandidaten. Toch zijn er in de Verenigde Staten veel andere partijen, zoals de Groene Partij of de Libertarische Partij. Hoewel deze partij soms een of twee zetels winnen, kunnen zij vrijwel nooit echt aan de macht komen. In de Verenigde Staten heeft te maken met de districtenstelsel. In ieder kiesdistrict kiest men één kandidaat die de meeste stemmen moet halen. Hierdoor probeert men zich te verenigen achter twee kandidaten die het tegen elkaar opnemen.

Ook in landen als Malta en Jamaica zijn tweepartijenstelsels. In het Verenigd Koninkrijk is een soort van tweepartijenstelsel. Hier heb je twee grote politieke partijen (de Conservative Party en de Labour Party), maar ook een heleboel kleinere partijen (zoals de Liberal Democrats). Oorspronkelijk had het Verenigd Koninkrijk een strikt tweepartijenstelsel, maar tegenwoordig hebben deze kleinere partijen steeds meer invloed. Het Verenigd Koninkrijk beweegt hierdoor meer naar een meerpartijenstelsel toe. Dit ook het geval in Canada en Australië. Vroeger hadden ook veel Europese landen (zoals Duitsland) een tweepartijenstelsel, maar tegenwoordig is dit een meerpartijenstelsel.