Supreme Court Building: verschil tussen versies

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Regel 42: Regel 42:
 
</gallery>
 
</gallery>
   
[[Categorie:Washington D.C.]]
+
[[Categorie:Bouwwerk in Washington D.C.]]

Versie van 13 mei 2022 19:27

Het gebouw van de voorkant
De voorkant vanuit een andere hoek

Het Supreme Court Building is een gebouw in de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C.. In het gebouw zit het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten. Het gebouw bevindt zich schuin aan de overkant van het Capitool, het parlementsgebouw van de Verenigde Staten, in de buurt van de Library of Congress. Oorspronkelijk zat het Hooggerechtshof in het Capitool zelf. Pas in 1935 verhuisde het Hooggerechtshof naar de Supreme Court Building, dat speciaal voor het Hooggerechtshof gebouwd werd.

Het gebouw is een van beroemdste bouwwerken in Washington D.C. Het idee voor het gebouw kwam van president William Howard Taft in 1912. Volgens hem moest het hooggerechtshof in een apart gebouw. Volgens de Amerikaanse grondwet zijn de president, het parlement en het hooggerechtshof aparte machten (trias politica). Daarom vond hij het niet kunnen dat het hooggerechtshof en het parlement in hetzelfde gebouw zaten. Overigens heeft Taft het gebouw nooit in het echt gezien. Hij overleed voordat het gebouw af was. Tegenwoordig is het Supreme Court Building een monument.

Geschiedenis

De Old Senate Chamber, waar het hooggerechtshof zat tussen 1860 en 1935

Na de onafhankelijkheid werd New York City de hoofdstad van de Verenigde Staten. Hier zat het hooggerechtshof in het Merchants Exchange Building. Vervolgens verhuisde de hoofdstad naar Philadelphia. Het hooggerechtshof zat eerst in de Independence Hall en later in het oude stadshuis. In 1800 verhuisde de hoofdstad naar het nieuw gebouwde Washington D.C.

Tussen 1800 en 1810 had het hooggerechtshof geen vaste plek om elkaar te ontmoeten. Er werd geen gebouw voor het hooggerechtshof gebouwd om kosten te besparen. De bouw van de nieuwe hoofdstad kostte namelijk enorm veel geld. Vanaf 1810 zat het hooggerechtshof in het Capitool. Het zat eerst in de Old Supreme Court Chamber en vanaf 1860 in de Old Senate Chamber. Tussen 1812 en 1819 moest het hooggerechtshof ergens anders vergaderen, aangezien het Capitool door de Britten was verbrand tijdens de Oorlog van 1812.

Deze situatie bleef zo tot 1912 toen president William Howard Taft voorstelde om een apart gebouw te bouwen voor het hooggerechtshof. Taft zou na zijn presidentschap opperrechter worden in 1921. Hierdoor kreeg het plan meer voet aan de grond. In 1929 kocht de Amerikaanse overheid een stuk grond voor de bouw van het nieuwe gebouw. Vanaf 1929 werden er allerlei ontwerpen ingezonden voor het nieuwe gebouw. Uiteindelijk werd het ontwerp van Cass Gilbert gekozen. Gilbert was een vriend van Taft en ontwierp een gebouw dat leek op de andere overheidsgebouwen in Washington D.C. Hierdoor lijkt het alsof het Supreme Court Building er altijd heeft gestaan.

Het gebouw

Van binnen

Het gebouw is gebouwd in de stijl van het neoclassicisme. Het gebouw bestaat uit vier verdiepingen en is 28 meter hoog. Vanaf boven gezien heeft het gebouw de vorm van een 8 met twee binnenplaatsen. De gevels aan de buitenkant zijn gemaakt van marmer uit de staat Vermont en de gevels aan de binnenplaatsen zijn gemaakt van marmer uit Georgia. Veel rechters toentertijd vonden het gebouw niet nodig. Ook was het volgens hen veel te groot. Een rechter zij zelfs dat de hoofdingang zo groot was dat de rechters met olifanten naar binnen gereden moesten worden.

De rechtszaal

Boven de hoofdingang staat het motto "Equal Justice under Law" (Gelijke Rechtvaardigheid onder de Wet). De hoofdingang is gebaseerd op Romeinse tempels met zuilen. Dit deel van de gevel werd gerestaureerd tussen 2012 en 2013.

Van buiten

Voor de binnenkant van het gebouw is ook marmer gebruikt, dit maal uit de staat Alabama. Enkel in de rechtszaal is ook ivoor uit Spanje gebruikt. Gilbert wilde eerst marmer uit Italië gebruiken in de rechtszaal. Hij schreef een brief naar de Italiaanse premier toentertijd, Benito Mussolini, en vroeg hem voor marmer uit Siena. Mussolini gaf nooit een reactie.

De Supreme Court Building bestaat uit het volgende:

  • Kelder: Garage, postkamer en andere kamers voor het personeel.
  • Begaande grond: Bezoekerscentrum, restaurant, souvenirwinkel, administratie en tentoonstellingsruimte.
  • Eerste verdieping: Grote hal, rechtszaal, conferentiezaal en acht kantoren voor de rechters (de negende rechter zit op de tweede verdieping).
  • Tweede verdieping: kantoor van de negende rechter, leeskamer, restaurant voor de rechters en personeel.
  • Derde verdieping: bibliotheek
  • Vierde verdieping: sportschool (inclusief een basketballcourt)

Toegang

De Supreme Court Building is toegankelijk voor toeristen. Mensen die het gebouw willen bezoeken moeten via het bezoekerscentrum op de begaande grond. Sinds 2010 is het niet meer mogelijk via de hoofdingang naar binnen te maken als bezoeker. Bezoekers kunnen enkel naar binnen onder leiding van een gids. Hierdoor zijn enkel rondleidingen mogelijk. De gids toont het grootste gedeelte van het gebouw en verteld over de geschiedenis. Het hoogtepunt van de rondleiding is de rechtszaal. De rechtszaal wordt enkel getoond wanneer het hooggerechtshof geen zitting heeft (en dus leeg is). Zoals veel overheidsgebouwen heeft het Supreme Court Building een strikte beveiliging. Dit betekent dat bezoekers ook ruim van tevoren aanwezig moeten zijn.

Galerij

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Supreme_Court_Building&oldid=715602"